ยัยตัวร้ายกับนายสุดโหด - บทที่ 15 ความทรงจำดีๆ
บทที่ 15
ความทรงจำดีๆ
ถังซือซือตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วคิดขึ้นได้ว่า หรือเขาจะเป็นคนที่ดูเหมือนจะไม่สนใจผู้หญิงอย่างที่พวกนั้นพูด ‘แต่ทำไมรอบนี้สายตาดูน่ากลัวจัง?’
เมื่อหลินอี้ปินสังเกตเห็นท่าทีของถังซือซือ เขาคิดกับตัวเองว่า ไม่ว่าใครที่ยืนต่อหน้าผู้ชายคนนี้ก็ถึงกับต้องยืนนิ่งตาค้างกันทุกคน
‘หล่อขนาดนี้ ไม่แปลกใจเลยที่ไปไหนก็มีแต่คนสนใจ’
เล่ยเจ๋อเหยียนพูดขึ้นมาว่า
“สาวน้อย ข้างหน้าคุณเป็นเศรษฐีหนุ่มหลายร้อยพันล้านเลยนะ ลองพิจารณาดูอีกสักรอบไหม?”
ถังซือซือรู้สึกขบขันเล็กน้อย เธอจึงทิ้งไม้ถูพื้นในมือลง ก่อนตอบกลับว่า
“ไม่ได้ชอบแบบนี้หรอก แต่ไหน ๆ ฉันมันก็ยากจนอยู่แล้ว ฉันไม่ลังเลที่จะเลือกเขา”
“ฮ่าๆๆ! เธอกล้าพูดดีว่ะ!” ผู้ชายสามคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเซียวเฉินเยวียน ต่างปรบมือแล้วหัวเราะเสียงดัง
หลังจากนั้นพวกเขายืนมองถังซือซืออย่างใจจดใจจ่อ เพื่อรอให้เธอถูกเซียวเฉินเยวียนปฏิเสธ
ถังซือซือเดินตรงปรี่เข้าไปคว้าแขนเสื้อของ เซียวเฉินเยวียนแล้วพูดขึ้นว่า “ว่าไงพี่ชาย เราสองคนรู้จักกันมาก่อนนี่”
ทั้งสามคนข้างหลังตกตะลึงพร้อมกัน ก่อนหัวเราะเสียงดังออกมา “ฮ่าๆๆ”
“สาวน้อยวิ่งหนีไปเร็ว! ไม่งั้นจะสายเกินไป!”
“เร็วเข้า! ถ้าไปแกล้งตีสนิทเดี๋ยวโดนตบนะ! เธอไม่รู้หรอกว่านี่ใคร แล้วอย่ามาโทษฉันล่ะ!”
ชายหนุ่มยืนครุ่นคิด จนเวลาผ่านไปครู่หนึ่ง…
เซียวเฉินเยวียนยกมือลูบหัวถังซือซือเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู “ใช่ รู้จัก ถือเป็นความทรงจำดีๆ”
“อะไรวะนั่น?”
“เดี๋ยว… ทั้งสองคนรู้จักกันจริงเหรอ?”
“ไอ้หนุ่มคนนี้… ปกติแทบไม่เคยทำตัวอ่อนโยนกับผู้หญิง แล้วนี่มันอะไร?”
“เฮ้ เฮ้! เฮ้! นี่นายลืมตัวตนเจ้าหนุ่มแสนเย็นชาไปแล้วเหรอ?”
ตอนนี้กลุ่มผู้ชายทั้งสามต่างตกใจจนยืนนิ่งเหมือนรูปปั้น
ดูเหมือนว่าค่ำคืนนี้จะถูกกำหนดเอาไว้แล้วว่าต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้
หัวใจของถังซือซือเต้นไม่เป็นจังหวะ และมีแต่ความประหลาดใจ
‘ไม่คาดคิดเลย…’
ในสถานการณ์แบบนี้ ถังซือซือคิดเพียงแค่ต้องการหักหน้าผู้ชายทั้งสามคนนั้น เธอคาดไม่ถึงเลยว่าเซียวเฉินเยวียนจะเล่นตามบทของเธอ
หลังจากนั้นเธอรีบปล่อยมือออกอย่างรวดเร็ว ก่อนหยิบเครื่องมือทำความสะอาดบนพื้นแล้วพูดขึ้นว่า “ฉันขอโทษ ฉันต้องรีบไปทำความสะอาดห้องถัดไป”
เธอรีบวิ่งออกมาจากห้องนั้นทันที เหมือนกับวิ่งหนีสัตว์ร้าย
เมื่อวิ่งจนพ้นประตู เธอหันกลับไปมองที่ประตูอีกครั้ง
เธอพอจะเข้าใจได้มากขึ้นว่า ห้องพักที่แม่และเธอกำลังเช่าอยู่ในตอนนี้ ผู้ชายคนนี้เป็นคนวางแผนแล้วจัดเตรียมไว้ทั้งหมด
จู่ ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นมาในใจของเธอว่า ‘ไม่ว่าอีกนานแค่ไหน พวกเธอจะไม่มีทางแยกจากผู้ชายคนนี้ได้’
วันต่อมา
บอร์ดประชาสัมพันธ์เรื่องผลการสอบชิงทุนของมหาวิทยาลัยหนานซาน มีนักศึกษารุมล้อมรอบบอร์ดเป็นจำนวนมาก
เสียงอุทานจากนักศึกษาหลายคนดังออกมาจนเป็นจุดสนใจของนักศึกษาคนอื่น
“ฉันแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย มาดูนี่เร็วทุกคน! ต้องกลายเป็นข่าวดังไปทั่วมหาลัยแน่!”
บนบอร์ดประชาสัมพันธ์ ในผลการสอบจะมีแถบสีแดงบนคะแนนของคนที่ได้คะแนนสูงสุด โดยคนนั้นคือถังซือซือจากคลาส E ด้วยคะแนน 100 คะแนนแล้วได้ทุนเป็นจำนวนเงินหนึ่งหมื่นหยวน!
“พระเจ้าช่วย! นังคางคกได้ทุนนี่เรื่องจริงเหรอ!”
“นังคางคกอยู่อันดับท้ายมาตลอดของการสอบทุกครั้ง เป็นไปได้ยังไงที่ครั้งนี้มันได้อันดับหนึ่ง?”
“ไม่ใช่ได้แค่ที่หนึ่งนะ! แต่ยังเป็นคนเดียวที่ได้คะแนนเต็มด้วย!”
“พวกเราได้เห็นคนกินเครื่องในสดแน่นอนแล้วล่ะ”
“นังคางคกสอบได้ทุนจริงเหรอ? ได้ที่หนึ่งจริงดิ? ทุนหนึ่งหมื่นหยวน?”
“บ้าไปแล้ว! พันหม่าลี่ออกมาแล้วทุกคน!”
คนที่ท้าทายจะกินเครื่องในสดดูสีหน้าไม่สู้ดี เมื่อทุกคนเห็นผลสอบ ความสนใจของทุกคนจึงพุ่งมาที่พันหม่าลี่ทันที
“พันหม่าลี่จะไลฟ์สดแล้วเหรอ!”
“เธอได้ขึ้นข่าวหน้าหนึ่งแน่! หนังสือพิมพ์เสี่ยวซานได้มีสกู๊ปข่าวเด็ดแล้ว!”
บางคนที่ไม่ชอบพันหม่าลี่ต่างก็ให้ความสนใจเรื่องนี้
“ปกติก็ไม่ได้สนใจหรอกนะ! แต่ไม่คิดว่าจะพลาดท่าให้ยัยคางคกนั่นขนาดนี้!”
ติ๊งๆๆ นักศึกษาหลายคนโพสต์ผลสอบในครั้งนี้ลงกลุ่มข่าวหลักของมหาวิทยาลัยหนานซาน พร้อมด้วยรูปถ่ายผลคะแนนประกอบ ไม่นานก็มีการกดไลค์จำนวนมาก ทำให้โพสต์ได้รับการอัปเดตอยู่ตลอดเวลา
มีนักศึกษาหลายคนแห่มาแสดงความคิดเห็นในโพสต์ว่า “ไม่น่าเป็นไปได้”
“เจ็บมั้ย? ที่โดนตบหน้าหงาย”
ก่อนที่จะมีโพสต์ลงกลุ่ม
ท่ามกลางกลุ่มนักศึกษาที่กำลังตื่นเต้นกับผลการสอบ มีอยู่คนหนึ่ง กำลังโกรธจนตัวสั่น แล้วกัดฟันแน่น
“นังคางคก! มันต้องโกงข้อสอบแน่ ๆ!”
พันหม่าลี่กำหมัดแน่นแล้วกรีดร้องเสียงดัง ใบหน้าที่เคยเรียวสวยตอนนี้กลับกลายเป็นบิดเบี้ยวจนผิดรูป