พันธสัญญาลวงรัก - ตอนที่ 25 คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า

ตอนที่ 25

คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า

มู่อวี้เฉิงกำลังจะถามว่าเขามีภรรยากับลูกตั้งแต่ตอนไหน แต่เสียงของอันจินเจ๋กลับดังขึ้นจากทางด้านหลังเสียก่อน

“พี่เฉิง”

มู่อี้เฉิงกับถงเหมี่ยวเหมี่ยวหยุดชะงัก

อันจินเจ๋วิ่งไล่ตามมาจนทันและยื่นโทรศัพท์เครื่องสีเงินให้ “พี่เฉิง พี่ลืมโทรศัพท์ไว้น่ะ”

เขาพูดขณะกวาดสายตาอย่างรู้อยากเห็นมาที่สองคน

ตอนที่ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเดินออกมา พี่เฉิงก็เดินตามออกมาด้วย

หากบอกว่าระหว่างสองคนนี้ไม่มีอะไรในกอไผ่ เขาก็จะไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดต่อให้จะถูกทุบตีจนตายก็ตาม

มู่อวี้เฉิงกับถงเหมี่ยวเหมี่ยวรู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองมา

จนถงเหมี่ยวเหมี่ยวรู้สึกอึดอัด

มู่อวี้เฉิงเหลือบมองอันจินเจ๋และพูดเตือนสติด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มีอะไรมั้ย?”

“เอ่อ… ไม่มี ไม่มีอะไร พี่เฉิงกลับดี ๆ ล่ะ เดี๋ยวผมกลับเข้าไปในเลาจน์ก่อนนะ”

อันจินเจ๋ที่สัมผัสได้ถึงสายตาอันตรายรีบหันหลังกลับและเดินหลีกหนีสายตาของทั้งสองคนทันที

เมื่อเขาจากไปบรรยากาศระหว่างถงเหมี่ยวเหมี่ยวกับมู่อวี้เฉิงดูน่าอึดอัดยิ่งขึ้น

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเหลือบมองชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้าง เม้มปากไม่พูดอะไรและเดินตรงไปข้างหน้า

ขณะเดียวกันแอลกอฮอล์เริ่มออกฤทธิ์จนเธอเริ่มเวียนหัว

มู่อวี้เฉิงรู้สึกแปลกใจเมื่อเห็นว่าเธอเดินโซซัดโซเซ จึงรีบไล่ตามไปถามว่า “ขับรถมาหรือเปล่า?”

“ขับมาค่ะ”

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวลูบขมับทั้งสองข้าง และพูดด้วยน้ำเสียงอดกลั้น “ตอนนี้ฉันคงจะขับรถกลับไม่ไหว ว่าจะนั่งแท็กซี่กลับ คุณมู่กลับเข้าไปก่อนเถอะค่ะ”

มู่อวี้เฉิงขมวดคิ้วมองดูใบหน้าที่พยายามอดกลั้นของ    ถงเหมี่ยวเหมี่ยว และพูดเบา ๆ ว่า “ผมจะไปส่งคุณ”

“ไม่ต้องค่ะ มันไม่เหมาะ อีกอย่างฉันไม่อยากรบกวนคุณมู่ด้วย” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวปฏิเสธโดยไม่แม้แต่จะคิด

เธอพูดและเตรียมจะออกไป

แต่ข้อมือเธอกลับถูกดึงเอาไว้เป็นผลให้ร่างกายที่ไม่มั่นคงนักเอนตัวไปทางด้านหลัง

ทันทีที่เธอกำลังจะล้มลง อ้อมแขนแกร่งก็เข้ามาพยุงเอวเธอไว้ได้ทันเวลา

เธอถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดที่ไม่คุ้นเคย มีเพียงกลิ่นหอมอำพันทะเลที่คุ้นเคยเท่านั้นที่พุ่งเข้ามาปะทะกับจมูก

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวผงะไปครู่หนึ่งแล้วจึงเริ่มดีดดิ้น

“คุณจะทำอะไร ปล่อยฉัน!”

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวนึกถึงไม่ว่าอาการตอบสนองของ          ถงเหมี่ยวเหมี่ยวจะรุนแรงขนาดนี้จึงปล่อยมือออก

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวที่กลับมาเป็นอิสระจ้องเขม็งไปที่        มู่อวี้เฉิง และหันหลังเดินจากไป

แต่จู่ ๆ เธอกลับหยุดเดินอีกครั้ง

“มู่อวี้เฉิง คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?” เธอร้องตะโกนด้วยความโกรธจัด

ไม่รู้ว่าเมาหรือกำลังโกรธกันแน่ แต่แก้มของเธอกลับเปลี่ยนเป็นสีแดงมากขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับแอปเปิลที่กำลังสุกงอมส่งกลิ่นหอมเย้ายวน

มู่อวี้เฉิงงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง

เขามองดูถงเหมี่ยวเหมี่ยวที่เดินโซซัดโซเซไปข้างหน้าจึงรีบเดินตามไปคว้าแขนของถงเหมี่ยวเหมี่ยวเอาไว้อีกรอบ

“เมาแล้วอย่าทำตัวเก่ง ไม่ได้ยินเหรอว่าช่วงนี้มีข่าวว่าพวกคนร้ายชอบมาจับตัวผู้หญิงเวลาอยู่คนเดียว?” น้ำเสียงทุ้มฟังดูจริงจัง

เขาพูดเสริมราวกับรู้สึกว่าประโยคก่อนหน้ายังไม่ร้ายแรงเพียงพอ “ถ้าคุณยังดื้อดึง เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไปโผล่บนข่าวหน้าหนึ่งเอาหรอก ให้มากกว่านี้ก็คงจะโดนตัดหัวตัดตัวทิ้งด้วย”

“นี่คุณกำลังขู่ใคร?” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวทำเป็นไม่เชื่อแต่สีหน้ากับซีดเผือด

มู่อวี้เฉิงมองเธอด้วยสายตาเฉยเมย “คิดว่าผมกำลังโกหกคุณหรือไง?”

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวคิดและส่ายหน้า

ผู้ชายคนนี้ไม่มีความจำเป็นต้องพูดโกหกด้วยซ้ำ

แต่…

“คุณไม่ได้โกหกฉันจริง ๆ ใช่มั้ย?”

มู่อวี้เฉิงหรี่ตามองสายตาสงสัยของถงเหมี่ยวเหมี่ยว      “ก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเชื่อมั้ย”

เขาพูดและเดินผ่านถงเหมี่ยวเหมี่ยวไป

ทำให้ถงเหมี่ยวเหมี่ยวรู้สึกขี้ขลาดขึ้นมาทันใด

เธอวิ่งไปข้างหน้าและคว้าชายเสื้อของมู่อวี้เฉิง “เดี๋ยวสิ”

มู่อวี้เฉิงหยุดเดิน

เขาเลิกคิ้วและพูดเสียงเย็นชา “มีอะไร?”

“เอ่อ… งั้นรบกวนคุณขับรถไปส่งหน่อยสิ”                         ถงเหมี่ยวเหมี่ยวยิ้มขณะเงยหน้าขึ้นมอง

มู่อวี้เฉิงมองดูเธอด้วยสายตาสุขุมแล้วยกยิ้มขึ้นโดยไม่รู้ตัว “งั้นไปกันเถอะ”

เมื่อเป็นเช่นนั้นถงเหมี่ยวเหมี่ยวจึงเดินจับชายเสื้อ       มู่อวี้เฉิงออกมาจากคลับ

บรรยากาศภายในรถเงียบมาก

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเวียนหัวมากจึงเอนกายพิงเบาะนั่งและหลับตาลง

มู่อวี้เฉิงหันหน้าไปมองใบหน้าที่กำลังหลับใหลของ        ถงเหมี่ยวเหมี่ยว เธอดูน่ารักอ่อนหวานราวกับแมวน้อยที่ถูกถอดกรงเล็บออก

ความรู้สึกแปลก ๆ แวบเข้ามาในใจแต่เขากลับเมินเฉย

เขาขับชะลอรถลงเพื่อให้มั่นคงมากขึ้น

ครึ่งชั่วโมงต่อมา มู่อวี้เฉิงขับรถมาจอดใต้คอนโดมีเนียมของถงเหมี่ยวเหมี่ยว

เขามองดูถงเหมี่ยวเหมี่ยวที่ยังคงหลับสบายอยู่ด้านข้างและเอื้อมมือออกไปเขย่าตัวเบา ๆ “ตื่น ถึงแล้ว”

“ถึงแล้วเหรอ?” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวลืมตาขึ้นมาด้วยความงุนงง จิตใจยังคงสับสนอยู่

มู่อวี้เฉิงมองดูท่าทางมึนงงของหญิงสาวตรงหน้า เธอดูน่ารักมากตรงกันข้ามกับรูปลักษณ์เฉลียวฉลาดในเวลาปกติ จนทำให้เขารู้สึกสนใจมากขึ้น

น้ำเสียงทุ่มดังขึ้นเมื่อเห็นว่าถงเหมี่ยวเหมี่ยวกำลังจะเปิดประตูลง “จะออกไปแบบนี้เหรอ?”

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวได้สติคืนมาเล็กน้อย

เธอมองดูชายคนข้าง ๆ และถามด้วยความสงสัย “มีอะไรอีกคะ?”

มู่อวี้เฉิงเลิกคิ้วขึ้น “คืนนี้คุณมาหาผมเป็นพิเศษเพราะอะไร คุณลืมไปแล้วเหรอ?”

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะนึกถึงเรื่องโครงการ

“ขอโทษค่ะ ฉันเกือบลืมไปเลย” เธอพูดและหยิบเอกสารโครงการจากในกระเป๋าออกมายื่นให้

มู่อวี้เฉิงเปิดดูทันทีหลังจากได้รับเอกสารมา

เขาเป็นคนอ่านไวมากสามารถอ่านได้ครั้งละสิบบรรทัดในรอบเดียว

            ถงเหมี่ยวเหมี่ยวมองดูและไม่ยอมลงจากรถ

            ไม่นานหลังจากนั้นน้ำเสียงไพเราะชวนน่าหลงใหลก็ดังขึ้น “ถ้าเกิดไม่ถืออะไร ผมอยากจะสอบถามเรื่องโครงการของคุณสักหน่อย”

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวย่อมไม่ปฏิเสธเมื่อพูดถึงเรื่องงาน

เธอพยักหน้า “ว่ามาเลยค่ะ”

มู่อวี้เฉิงพยักหน้าเอนกายลงบนเบาะนั่งขณะถือกระดาษเอกสาร ลดศีรษะลงเพื่อหันไปมองถงเหมี่ยวเหมี่ยวและพูดว่า “ยังมีแผนการอีกสองสามข้อที่ไม่เป็นรูปเป็นร่างดี ผมอยากให้คุณแก้ไขในส่วนนี้หน่อย”

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวชะงักจนแข็งทื่อ

 พวกเขาทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมากจนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวรู้สึกไม่สบายใจกับกลิ่นหอมของชายหนุ่มที่ลอยเข้ามาแตะจมูกเพราะมันทำให้หัวใจของเธอกระสับกระส่าย

เธอเงยหน้าขึ้นมองดูบุคลิกเย็นชาหล่อเหลาไร้ที่ติที่ชวนให้ดึงดูดสายตา

ใจหนอใจ เต้นแรงเสียกว่าอะไร

เธอกลืนน้ำลายขณะถอยหลังกลับ และเขยิบถอยห่างออกไปเล็กน้อย

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวถอนหายใจเมื่อรู้สึกว่ากลิ่นของชายหนุ่มเบาบางกว่าในตอนแรก และเตรียมตั้งใจฟังคำติชมของชายหนุ่มต่อ

เพียงแต่เธอไม่รู้ว่ามู่อวี้เฉิงเห็นการกระทำลับ ๆ ล่อ ๆ ทั้งหมดของเธอ

มู่อวี้เฉิงรู้สึกได้ว่าหญิงสาวตรงหน้าตั้งใจถอยตัวห่างออกจากเขา

เขาขมวดคิ้วแต่กลับไม่ได้พูดอะไรออกไป

ครึ่งชั่วโมงต่อมา มู่อวี้เฉิงปิดเอกสารลงและส่งมันคืนให้ถงเหมี่ยวเหมี่ยวด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “คุณเอามันกลับไปแก้ไขให้เสร็จ พอเสร็จแล้วให้คนเอาฉบับสมบูรณ์มาส่งผมด้วย”

“ค่ะ” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวตอบรับและเตรียมจะลงจากรถ

แต่ดูเหมือนว่าเธอจะคิดอะไรบางอย่างออกจึงหยุดและพูดว่า “วันนี้ขอบคุณที่มาส่งนะคะ”

เธอเปิดประตูลงจากรถเดินเข้าไปในคอนโดโดยไม่หันหลังกลับมามอง

มู่อวี้เฉิงมองดูเธอเดินหายไปด้วยดวงตาที่มืดมน จากนั้นจึงเลี้ยวรถขับออกไป