หน้าแรก Amnovel
  • หน้าแรก
  • นิยายทั้งหมด
  • เติมเงิน
  • ติดต่อเรา
ค้นหา
ค้นหาขั้นสูง
เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก
  • หน้าแรก
  • นิยายทั้งหมด
  • เติมเงิน
  • ติดต่อเรา
  • เข้าสู่ระบบ
เข้าสู่ระบบ
Prev
Next

พันธสัญญาลวงรัก - ตอนที่ 14 คุณทำได้ไหม

  1. หน้าแรก
  2. พันธสัญญาลวงรัก
  3. ตอนที่ 14 คุณทำได้ไหม
Prev
Next

ตอนที่ 14

คุณทำได้ไหม

 

กู้ชิงเดินตามถงเหมี่ยวเหมี่ยวกลับมาที่ห้องทำงานและอดจะพูดชมเชยไม่ได้ “ผู้จัดการทั้งยุติธรรมและมีเมตตา เจ๋งสุด ๆ ไปเลยค่ะ”

 

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเม้มปากเล็กน้อยขณะฝืนไม่ให้ตัวเองยิ้ม “ไม่เห็นจะเจ๋งตรงไหนเลย”

 

กู้ชิงส่ายหน้าและพูดว่า “แต่มันก็ไม่เหมือนเดิมนี่คะ คุณเคยขอให้พวกเขาทำงานล่วงเวลากันมาก่อนจนพนักงานในบริษัทไม่พอใจเอาไปพูดแย่ ๆ กัน แต่ตอนนี้พวกเขาไม่มีอะไรจะบ่นกันแล้วค่ะ”

 

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวหยิบแก้วน้ำบนโต๊ะขึ้นมาขณะที่เหตุการณ์ภายในห้องครัวส่วนกลางแวบเข้ามาในศีรษะอีกครั้ง เธอหรี่ตาลงและพูดว่า “เพราะยังไงซะพนักงานก็คือรากฐานขององค์กร เราจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพวกเขา แต่เราจะปล่อยให้พวกเขาทำตัวผิดพลาดไม่ได้ ถึงต้องคอยพูดกดดันเวลาที่จำเป็น”

 

เซ่าหมิงเวยที่รู้เรื่องนี้แอบชื่นชมเธออยู่ในใจ

 

เขาคิดเรื่องบางอย่างออกและเดินตรงเข้าไปในห้องทำงานของผู้จัดการใหญ่

 

“ผู้จัดการถง ผมได้ยินเรื่องในที่ประชุมแล้วครับ ทำได้สวยมาก” เขายกนิ้วโป้งให้ถงเหมี่ยวเหมี่ยว

           

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวโบกมือและถามว่า “ว่าแต่คุณมีเรื่องอะไรคะ?”

 

รอยยิ้มบนใบหน้าของเซ่าหมิงเวยจางหายไปทันทีเมื่อได้ยินคำถามที่ตรงประเด็น และทำสีหน้าจริงจัง “ผมแค่อยากจะมาเตือนให้คุณใส่ใจหัวหน้าฉินลู่ด้วยน่ะครับ”

 

“ฉินลู่?”

 

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถงเหมี่ยวเหมี่ยวได้ยินชื่อนี้

 

เธอมองดูเซ่าหมิงเวยด้วยความสงสัย “ทำไมฉันจะต้องสนใจเธอด้วย?”

 

เซ่าหมิงเวยไม่ได้ปิดบังอะไร “เดิมทีฉินลู่เป็นหนึ่งในผู้จัดการระดับสูงของบริษัท และมีโอกาสที่จะได้เลื่อนขั้นเป็นผู้จัดการใหญ่มากที่สุด แต่เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเธอลาไปพักร้อนครับ”

 

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เล่าโดยละเอียด แต่ถงเหมี่ยวเหมี่ยวกลับเข้าใจถึงความหมายอันลึกซึ้งนี้ดี

 

เขากลัวว่าหากฉินลู่กลับมาจะตามมาสร้างปัญหาให้เธอ

 

เพราะอย่างไรเสียเธอก็เป็นคนปล้นตำแหน่งของอีกฝ่ายไป

 

ทว่าถงเหมี่ยวเหมี่ยวไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้มากนักเพราะไม่ว่าจะมาวิธีไหนเธอก็ย่อมรับมือได้

นอกจากนี้หากฉินลู่มีความสามารถจริง ๆ เธอคงไม่จำเป็นต้องมานั่งดำรงตำแหน่งนี้

 

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวคิดได้ดังนั้นจึงพูดขอบคุณความมีน้ำใจของเซ่าหมิงเวย และพูดเปลี่ยนเรื่อง

 

ทั้งสองพูดคุยเรื่องงานกันอยู่สักพักหนึ่ง เซ่าหมิงเวยก็ขอตัวกลับออกไป

 

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวคิดว่าหลังจากนี้งานของเธอจะยุ่งมากจนไม่มีเวลาไปรับเสี่ยวเป่าในบางครั้ง เธอจึงต่อสายเรียกกู้ชิงให้เข้ามาหา

 

“คุณพอจะรู้จักคุณป้าแม่บ้านบ้างมั้ยคะ ฉันอยากได้พี่เลี้ยงเด็กสักคน”

 

“ไม่เลยค่ะ แต่ฉันช่วยผู้จัดการหาบริษัทแม่บ้านให้ได้นะคะ”

 

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวคิดและพยักหน้า “งั้นก็ได้ค่ะ ฉันอยากได้บริษัทแม่บ้านที่มีความน่าเชื่อถือหน่อย ที่บ้านยังมีลูกต้องดูแลอยู่”

 

“ลูก?”

 

กู้ชิงประหลาดใจ “ผู้จัดการมีลูกแล้วเหรอคะ?”

 

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวส่งเสียงอืม แต่กับไม่ได้พูดอะไรมากนัก

 

กู้ชิงเห็นว่าเธอไม่สามารถถามคำถามอะไรเพิ่มเติมได้จึงพยักหน้า “เดี๋ยวฉันจะไปหาให้ดี ๆ เลยค่ะ”

 

ในตอนเย็นวันนั้นถงเหมี่ยวเหมี่ยวไปรับเสี่ยวเป่าที่โรงเรียนตรงเวลาเหมือนเช่นเคย

 

แม่กับลูกชายพากันพูดคุยหัวเราะคิกคักระหว่างทางกลับบ้าน

 

            แต่หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จได้ไม่นาน โทรศัพท์ของ      ถงเหมี่ยวเหมี่ยวก็ดังขึ้น

 

เธอหยิบมันขึ้นมาดูและขมวดคิ้ว

 

เป็นสายเรียกเข้าจากมู่อวี้เฉิง

 

เธอชะงักอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรับสาย “มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?”

 

น้ำเสียงเย็นชาของมู่อวี้เฉิงดังลอดออกมาจากโทรศัพท์ “เทคโนโลยีมีปัญหาน่ะ รบกวนคุณส่งคนเข้ามาแก้ปัญหาให้ที”

 

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวขมวดคิ้ว

 

เกิดข้อผิดพลาดได้อย่างไร?

 

ถึงแม้ว่าเธอจะงุนงงแต่เธอกลับตอบตกลงตามคำขอของมู่อวี้เฉิง “เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะส่งช่างออกไปเดี๋ยวนี้”

 

เธอวางสายโทรศัพท์ เดินไปหยิบเสื้อคลุมบนไม้แขวนและเดินออกมาจากห้องนอน

 

“หม่ามี้จะออกไปข้างนอกเหรอ?”

 

เสี่ยวเป่าที่นั่งอยู่บนโซฟามองดูถงเหมี่ยวเหมี่ยวและกะพริบดวงตาดำกลมโต

 

“อืม มีเหตุฉุกเฉินหม่ามี้ต้องเข้าบริษัทก่อน ลูกอยู่บ้าน อย่าออกไปวิ่งเล่นที่ไหนนะ”

 

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวคอยพูดเตือนขณะสวมรองเท้า “ถ้ามีใครมาเคาะประตู นอกจากแม่แล้วก็ห้ามเปิดประตูนะรู้มั้ย อีกอย่างอย่าออกไปเล่นของอันตรายนอกบ้านด้วย”

 

“รู้แล้ว ผมจะอยู่แต่ในบ้าน หม่ามี้ก็ดูแลตัวเองด้วยนะ”

 

เสี่ยวเป่าโบกมือลาถงเหมี่ยวเหมี่ยวและออดอ้อน “รีบกลับมาไว ๆ ล่ะ”

 

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพยักหน้าและหันหลังเดินออกนอกประตูไป

 

เธอรีบตรงไปที่มู่กรุ๊ปและพบว่ามีคนรออยู่ที่ชั้นล่างแล้ว

 

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเดินเข้าไปในสำนักงานและพูดว่าด้านในยังมีพนักงานอยู่ไม่น้อย

 

นอกจากมู่อวี้เฉิงกับผู้ช่วยแล้ว ยังมีช่างเทคนิคอยู่จำนวนมาก

 

บรรยากาศค่อนข้างมาคุ

 

เต็มไปด้วยความกดขี่ที่มองไม่เห็นด้วยสายตา

 

และความกดดันทั้งหลายล้วนแพร่ขยายมาจากมู่อวี้เฉิง

 

เขาสวมชุดสูทกูตูร์สีดำเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงยืนอยู่ข้างโต๊ะ ใบหน้าเย็นชาราวกับน้ำแข็ง

 

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวที่ยืนอยู่หน้าประตูสัมผัสได้ถึงความกดดันที่เขาปล่อยออกมา เธอขมวดคิ้วและถามว่า “มีปัญหาอะไรคะ?”

 

“ทำไมคุณมาที่นี่คนเดียว?”

 

มู่อวี้เฉิงขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าถงเหมี่ยวเหมี่ยวเข้ามาคนเดียว

 

“ฉันมาคนเดียวแล้วยังไงคะ จำเป็นต้องพาใครหลายคนมาด้วยเหรอ?” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวระอา

 

ดวงตาสีเข้มของมู่อวี้เฉิงจ้องมองถงเหมี่ยวเหมี่ยวอยู่นานหลายวินาทีก่อนจะพ่นน้ำเสียงเย็นชาออกมา “คุณคนเดียวจะแก้ปัญหาทางเทคนิคได้มั้ยล่ะ?”

 

“ทำไมจะไม่ได้ อย่ามาดูถูกกันได้มั้ยคะ?”

 

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเบะปากและพูดต่อ “ฉันมีส่วนร่วมในการพัฒนาเทคโนโลยีตัวนี้ด้วย ทีนี้เข้าใจแล้วหรือยังคะ?”

มู่อวี้เฉิงกับเหล่าพนักงานต่างพากันประหลาดใจเมื่อคำพูดนั้นหลุดออกมา

 

มู่อวี้เฉิงมองดูถงเหมี่ยวเหมี่ยวด้วยแววตาลึกซึ้ง และขอให้ช่างเทคนิคที่นั่งอยู่ข้างหน้าคอมพิวเตอร์ออกไป

 

“ไหนคุณลองเข้ามาดูว่ามันติดตรงไหน?”

 

เขาโบกมือให้ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเข้าไปนั่งลง

 

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวนั่งลงและถามว่า “บอกฉันก่อนว่าพวกคุณเจอปัญหาอะไรบ้างคะ?”

 

ช่างเทคนิคพูดอธิบายตามความยินยอมของมู่อวี้เฉิง “พวกเราติดตั้งโปรแกรมกันเสร็จแล้วและเตรียมจะทดสอบ แต่ดันเชื่อมต่อโปรแกรมกับอุปกรณ์ภายในของบริษัทได้ครับ”

 

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพยักหน้าและเข้าใจได้ว่าทำไมมู่อวี้เฉิงถึงขอให้เธอมาจัดการกับมันโดยด่วน

 

            หากโปรแกรมนี้ไม่ได้สามารถเชื่อมต่อกับภายในได้ เทคโนโลยีดังกล่าวจะไม่มีความหมายต่อมู่กรุ๊ป

 

“เดี๋ยวฉันลองเชื่อมต่อดูก่อนว่าลิงก์ไหนผิด”

 

เธอพูดและเริ่มร่ายนิ้วลงบนคอมพิวเตอร์

 

เรียวนิ้วยาวสีขาวผ่องยังคงกดแป้นพิมพ์ โค้ดโปรแกรมแต่ละตัวถูกสร้างสรรค์ขึ้นมาจากมือของถงเหมี่ยวเหมี่ยว

 

ทุกคนจับตามองเธอเงียบ ๆ

 

มู่อวี้เฉิงมองดูท่าทางจดจ่อของถงเหมี่ยวเหมี่ยวด้วยความตกตะลึง

 

ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาประหลาดใจมากเกินไปแล้ว!

 

เวลาค่อย ๆ เดินต่อไปเรื่อย ๆ

 

เพียงชั่วพริบตาสองชั่วโมงก็ผ่านไป

กระบวนการทดสอบบนคอมพิวเตอร์ยังไม่สิ้นสุดลง

 

สายตาของถงเหมี่ยวเหมี่ยวจดจ่ออยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์

 

มู่อวี้เฉิงขยับขาที่เหน็บชา และถามขึ้นด้วยความสงสัย “คุณทำได้มั้ย?”

 

“โปรดอย่ามาสงสัยในวิชาชีพของฉัน”

 

ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพูดต่อทั้งที่ไม่ได้หันหน้ากลับไป “โปรแกรมตัวนี้ค่อนข้างสับสน แต่มันก็เป็นเทคโนโลยีที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเรา ถ้าทำผิดเพียงขั้นตอนเดียวมันจะผิดทั้งหมด เพราะฉะนั้นจะต้องติดตั้งมันอย่างระมัดระวัง!”

 

มู่อวี้เฉิงขมวดคิ้ว “จะต้องใช้เวลานานแค่ไหน?”

 

“น่าจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยคืนหนึ่ง” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพูดตอบเบา ๆ ขณะเหลือบมองเวลาที่หน้าจอด้านขวาล่างและความคืบหน้าในการติดตั้งโปรแกรม          

Prev
Next

ความคิดเห็นสำหรับ "ตอนที่ 14 คุณทำได้ไหม"

5 1 โหวต
คุณชอบเรื่องนี้ไหม?
ติดตาม
เข้าสู่ระบบ
แจ้งเตือนของ
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ประวัติการเข้าชม
You don't have anything in histories
หมวดหมู่นิยาย
  • sci-fi (24)
  • Video Games (11)
  • กำลังภายใน (36)
  • จีนกำลังภายใน (1)
  • ดราม่า (3)
  • ตลก (3)
  • นิยายลิขสิทธิ์ (18)
  • นิยายแต่ง (3)
  • ย้อนยุค อนาคต (7)
  • สยองขวัญ (2)
  • เกมส์ออนไลน์ (5)
  • แฟนตาซี (161)

© 2025 Madara Inc. All rights reserved

Premium Chapter

คุณจำเป็นต้องเข้าสู่ระบบก่อน

wpDiscuz