ผู้ควบคุมเวลา (นิยายแปล) - ตอนที่ 56 เปิดประตูบานที่ 4

ตอนที่ 56 เปิดประตูบานที่ 4

สำหรับคาถาลวงตา ‘เทพต่างสวรรค์’ ระดับบัคของ อุจิวะ ซิชุยและสุดยอดคาถาลวงตา ‘อ่านจันทรานิรันดร์’ จะมีผลกับคนที่ปลดปล่อยสถานะประตู 8 ด่านหรือไม่นั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่จะคาดเดา

ท้ายที่สุดแล้วมันไม่ได้ปรากฏในเนื้อเรื่องต้นฉบับ

คาสึกิ เองก็บอกไม่ได้

แต่เขาจะไม่ปล่อยให้ เทพต่างสวรรค์ ทำอะไรกับเขา และ อ่านจันทรานิรันดร์ จะต้องไม่เกิดขึ้น ตราบใดที่เขาสามารถต้านทาน คาถาลวงตาส่วนใหญ่ได้ มันก็เพียงพอแล้วสำหรับเขา

นี่คือเหตุผลที่เขายังคงอดทนต่อความยากลำบากและยังคงฝึกฝน ประตู 8 ด่าน ต่อไป

775

776

777……

ด้วยความต่อเนื่องของการฝึกฝน คาสึกิ เริ่มหอบหายใจรุนแรงขึ้น เหงื่อยังคงไหลหยดราวกับน้ำฝน และเมื่อเขาทำมาถึง 777 ครั้ง แขนของเขาก็อ่อนลงและไม่สามารถพยุงตัวได้อีกต่อไป และเขาก็ล้มลงบนพื้น .

หลังจากหายใจหอบเต็มที่เป็นเวลาครึ่งนาที คาสึกิ ก็ลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง

“น่าเสียดาย ที่ฉันไม่สามารถใช้ “การย้อนเวลา” ย้อนกลับเฉพาะแค่ความเหนื่อยล้า”

คาสึกิ ส่ายหน้า

การย้อนเวลา คือการปล่อยให้ร่างกายกลับสู่สภาพเดิมก่อนหน้านี้ หากเขาย้อนเวลาเพื่อขจัดความเหนื่อยล้า มันก็เท่ากับว่าเขาไม่เคยวิดพื้นเป็นร้อยๆ ครั้งมาก่อนเลย สิ่งที่เขาทำไปมันก็สูญเปล่า

หลังจากพักผ่อนไม่กี่นาที คาสึกิ ก็จิบน้ำ มองไปที่พื้นดินที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ ส่ายหัวแล้วพูดว่า: “ลืมมันไปเถอะ ออกไปฝึกที่ด้านนอกก็แล้วกัน”

การออกกำลังกายในเต็นท์ทำให้มีกลิ่นเหงื่อไปทั่วและทำความสะอาดลำบาก

หลังจาก คาสึกิ ออกมานอกเต็นท์

เขาก็เอามือทั้ง 2 ข้างสอดหลังศีรษะและเริ่มออกกำลังกายด้วยท่าซิทอัพ

วิดพื้น ลุกนั่ง และ ซิทอัพ 3 สิ่งนี้เป็นการออกกำลังกายขั้นพื้นฐานที่สุด แต่มันให้ความแข็งแกร่งตั้งแต่แขนไปจนถึงขาจนถึงเอว พวกมันยังสัมพันธ์กับ 8 ประตูภายในร่างกาย ซึ่งเป็นการออกกำลังกายที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดเพื่อให้แต่ละประตูคลายจากพันธนาการ

221

222

223……

คาสึกิ ยังคงนับในใจอย่างเงียบๆ

การออกกำลังกายนอกเต็นท์ได้ดึงดูดความสนใจของนินจาบางคน

“หืม เจ้าเด็กนั่นกำลังทำอะไรอยู่ละนั่น?”

มีคนเห็นการเคลื่อนไหวของ คาสึกิ และเริ่มพูดคุยกับเพื่อนของเขาที่ยืนอยู่ใกล้ๆ

อิบิกิ ที่กำลังถือกล่องอุปกรณ์เครื่องมือก็มองตามคนข้างๆ เมื่อเขาเห็น คาสึกิ ทำท่าซิทอัพ เขาก็อดไม่ได้ที่จะแสดงท่าทางแปลกๆ

“เจ้าเด็กนั่น…กำลังฝึกร่างกายอยู่อย่างงั้นเหรอ?”

“มันทำไปทำไม?”

มุมปาก อิบิกิ สั่นเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะบ่นพึมพำ “ด้วยสภาพแวดล้อมเช่นนี้…มันบ้าหรือเปล่า? เจ้าเด็กนั่นคืออัจฉริยะที่เป็นลูกศิษย์ของ ท่านโอโรจิมารุ จริงหรือ?”

ที่นี่คือชายแดน!

และอาจเกิดการต่อสู้ได้ทุกเมื่อ!

ในสถานที่แบบนี้ เขาไม่พักผ่อน แต่กลับใช้พลังงานไปกับการฝึกร่างกายแทน และประโยค ‘สมองมีปัญหา’ก็ผุดขึ้นมาในหัวของ อิบิกิ และเกือบจะหลุดคำว่า “ไอ้โง่” ออกมาจากปากของเขา

แต่ คาสึกิ เป็นศิษย์ของ โอโรจิมารุ

“ใครจะรู้?”

นินจาที่อยู่ข้างๆ ยักไหล่ พูดอย่างทำอะไรไม่ถูก: “นึกหาเหตุผลไม่ได้เลยจริงๆ เข้ากล้าที่จะฝึกในเวลานี้”

อิบิกิ ยังปวดหัว

หากเกิดการต่อสู้ขึ้นอย่างกะทันหัน พวกเขาอาจจะต้องปกป้อง คาสึกิ ที่ไม่มีพลังในการต่อสู้ เขายังเด็กและยังไม่บรรลุนิติภาวะ และถ้าเป็นเช่นนั้นจริง คำถามคือเอาพวกเขามาที่นี่ทำไม? ! มาปกป้องเด็กหรือมารบ?

ถ้าตอนนี้เขายังอยู่ในหมู่บ้าน เขาจะถาม โอโรจิมารุ แต่ตอนนี้ก็ไร้ประโยชน์ที่จะพูดอะไร คาสึกิ ได้มาอยู่ที่แนวหน้าแล้ว และเขาไม่สามารถเตะ คาสึกิ กลับไปได้

“ช่างมันเถอะ ปล่อยมันไป”

ในที่สุด อิบิกิ ก็ส่ายหัวแล้วเดินเข้าไปในเต็นท์

อย่างไรก็ตาม คาสึกิ ก็เป็นศิษย์ของ โอโรจิมารุ แม้ว่าพฤติกรรมจะดูงี่เง่าไปบ้าง แต่ โอโรจิมารุ ก็คงจะสอนอะไรอะไรมาบ้างแหละมั้ง? และ โอโรจิมารุ คงจะไม่สนใจอะไรแม้ว่ามันจะเป็นภาระให้กับพวกเขาก็ตาม

เวลาล่วงเลยไป.

คาสึกิ ทำการซิทอัพ ต่อด้วยลุกนั่ง แล้วก็วิดพื้นซ้ำๆวนเวียนอยู่แบบนี้

เขาเมินเฉยต่อสายตาแปลกๆของนินจาที่จ้องมองมา เพราะตอนนี้เขารู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผดเผาภายในร่างกาย และรู้สึกว่าพันธนาการแห่งโซ่ตรวนที่ปิดผนึกประตูบานที่ 4 เริ่มคลายตัว!

ในกรณีนี้ แม้ว่ากล้ามเนื้อของร่างกายจะเริ่มปวดและทุกการเคลื่อนไหวจะเจ็บปวดมากกว่าเดิม แต่เขาก็ยังกัดฟันแน่น

ใกล้จะเปิดประตูบานที่ 4 ได้แล้ว!

อีกแค่นิดเดียว เขาก็จะสามารถเปิดมันได้!

การออกกำลังกายของ คาสึกิ นั้นไม่ได้ถูกสังเกตุโดยนินจาคนอื่นๆ เพียงเท่านั้น แต่ โอโรจิมารุ เองก็รับรู้ถึงมันเช่นกัน เขามองไกลไปยังทิศทางของ คาสึกิ ขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความสงสัยในใจ

“…คราวนี้ ฝึกร่างกายอย่างงั้นเหรอ”

เมื่อเทียบกับ อิบิกิ และคนอื่นๆ เขาคุ้นเคยกับ คาสึกิ มากกว่า ในความเห็นของเขา คาสึกิ ไม่น่าจะทำอะไรที่ดูงี่เง่าและไร้ความหมายได้

คาสึกิ ใส่อุปกรณ์ถ่วงน้ำหนัก และระหว่างทางจากโคโนฮะมายังชายแดน เขามักจะเจียดเวลาไปกับการฝึกฝน โอโรจิมารุ สังเกตุเห็นสิ่งนี้ แต่เขาไม่ได้เข้าไปยุ่งหรือห้ามปรามเลย

ในมุมมองของ โอโรจิมารุ ผู้ที่ไม่เคยย่อท้อไม่ว่าในกรณีใดๆ คอยฝึกฝนตนเองอย่างหนักอยู่เสมอ เป็นพฤติกรรมที่ยอดเยี่ยม

แต่ตอนนี้มันแตกต่างออกไป

นี่เป็นชายแดนของแคว้นไฟแล้ว และอาจมีการต่อสู้ได้ทุกเมื่อ คาสึกิ เองก็น่าจะรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างชัดเจน

เมื่อรู้เช่นนี้ แต่ คาสึกิ ก็ยังเลือกที่จะออกกำลังกาย น่าจะมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว นั่นคือการฝ่าทะลวง…..

“ประตูชั้นในทั้ง 8…”

โอโรจิมารุ คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากนั้นส่ายหัวเล็กน้อย ตัดสินใจที่จะไม่หยุด คาสึกิ

ความน่าจะเป็นที่จะเกิดการต่อสู้อย่างกะทันหันในตอนนี้มีไม่มาก หาก คาสึกิ ใกล้จะฝ่าทะลวงไปอีกขั้นหนึ่งได้จริงๆ มันก็คุ้มค่าที่จะลองเสี่ยงดู

ความแข็งแกร่งของ คาสึกิ คาดว่าจะถึงระดับโจนินแล้ว หากเขาสามารถพัฒนา 8 ประตูชั้นในได้มากกว่านี้อีกนิด ความแข็งแกร่งของเขาก็จะอยู่ในระดับโจนินชั้นยอดในสถานะเปิดประตู

แม้ว่าเวลาในการคงสถานะอาจจะอยู่ได้ไม่นาน และมีผลข้างเคียง แต่ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ระดับโจนินชั้นยอดก็มีประโยชน์ในสนามรบมากเช่นกัน

โอโรจิมารุ ไม่ได้เลือกที่จะเข้าไปยุ่ง

แม้ว่านินจาคนอื่นๆ จะรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเกี่ยวกับพฤติกรรมของ คาสึกิ แต่ โอโรจิมารุ ก็ไม่ได้ออกคำสั่งใดๆ ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่จะหยุด คาสึกิ อย่างมากที่สุดพวกเขาก็ทำได้แค่บ่นเท่านั้น

ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่า คาสึกิ เป็นจูนินอยู่แล้ว แม้ว่าเขาจะอายุน้อย แต่เขาก็มีความน่าเชื่อถือมากกว่า ได เล็กน้อย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น

“664…”

“665…”

คาสึกิ วางมือไว้ด้านหลังศีรษะพร้อมกับนับเลขในใจอย่างเงียบ ๆ

เหงื่อยังคงไหลลงมาและทำการซิทอัพอย่างต่อเนื่อง เขารู้สึกว่าช่วงเอวและหน้าท้องของเขามาถึงขีดจำกัดแล้ว แต่เขาก็ยังกัดฟันทำต่อไป

จักระภายในร่างกายไหลเวียน บรรจบกันที่ตำแหน่งประตูที่ 4 ของประตูทั้ง 8 อย่างต่อเนื่อง เขารู้สึกได้ถึงความร้อนในบริเวณนั้น และรู้สึกได้ถึงการบุกฝ่าทะลวงได้จางๆ

ในที่สุด.

พอซิทอัพอีกครั้ง.

คาสึกิ รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันที่ประตูบานที่ 4

อุปสรรคที่เคยขวางกั้นก่อนหน้านี้ได้หายไปอย่างสมบูรณ์ สิ่งที่รู้สึกได้คือหากเขาต้องการ เขาสามารถเปิดประตูบานที่ 4 ได้!

ความรู้สึกนี้ไม่ใช่สิ่งที่แปลกใหม่สำหรับ คาสึกิ

มันคือความรู้สึกของการฝ่าทะลวงประตูได้สำเร็จ!