ผู้ควบคุมเวลา (นิยายแปล) - ตอนที่ 50 หลักฐาน

ตอนที่ 50 หลักฐาน

อาคัตซึจิ ขมวดคิ้วแน่น และพูดกับ ไดสุเกะ อย่างเคร่งขรึม: “นายบอกว่านินจา 2 คนที่มาจากโคโนฮะ คนหนึ่งคิ้วหนา ส่วนอีกคนอายุประมาณ 12 ปี?”

“ใช่ ๆ…”

ใบหน้าของ ไดสุเกะ ซีดราวกับจะเสียชีวิตเนื่องจากการเสียเลือดมากเกินไป

อาคัตซึจิ หันศีรษะของเขาและมองไปยังนินจาที่อยู่ข้างๆ พูดอย่างเคร่งขรึม: “ใครมีข้อมูลภารกิจที่ เด็นกิ ไปทำบ้าง?!”

นินจาที่อยู่ข้างๆ มองหน้ากันไปมาจากนั้นก็พากันส่ายหน้า

พวกเขาไม่ใช่นินจาที่รับผิดชอบในการมอบภารกิจ หรือเป็นสมาชิกในทีมของ เด็นกิ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะไม่รู้ 

“……”

อาคัตซึจิ ขมวดคิ้ว พึมพำเบาๆและพูดว่า: “มันควรจะเป็นโจนินชั้นยอดที่ซ่อนตัวอยู่ในโคโนฮะ วาดภาพเหมือนของพวกมันขึ้นมาแล้วแจกจ่ายให้กับนินจาทุกคน แล้วก็ระมัดระวังตัวอย่าได้ประมาท!”

หากเป็นโจนินทั่วไปไม่จำเป็นต้องสนใจ เพราะจำนวนมีมากเกินไป แต่จำนวนโจนินชั้นยอดนั้นมีน้อยมากอาทิเช่น โอโรจิมารุ จิไรยะ, 3 นินจาในตำนาน ที่มีชื่อเสียงในโลกนินจาก็อยู่ในระดับ ‘โจนินชั้นยอด’ ดังนั้นทุกคนที่เป็นโจนินชั้นยอดในหมู่บ้านศัตรูจึงควรระวัง!

“รับทราบ!”

นินจาที่อยู่ข้างๆ ต่างพากันตอบกลับ

หลังจากที่ อาคัตซึจิ ออกคำสั่ง เขาก็ยกศีรษะขึ้นและดวงตามองลึกเข้าไปยังทิศทางของแคว้นไฟ

เด็กหนุ่มผมสีเงิน…

ฟังดูเหมือนเป็นคนๆ นั้น แต่คนๆ นั้นตายไปแล้ว เช่นนั้นเด็กหนุ่มคนนั้นเป็นลูกของใคร? เพราะตามข้อมูลลูกชายของชายคนนั้นดูเหมือนจะยังไม่ถึงช่วงวัยรุ่น—

แต่ไม่ว่าจะในกรณีใด อายุแค่นี้ก็มีความแข็งแกร่งที่น่ากลัวถึงขนาดนี้แล้ว หากปล่อยไว้มันจะกลายเป็นภัยคุกคามดังนั้นต้องกำจัดมันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

จะปล่อยให้โคโนฮะมีเขี้ยวสีขาวคนที่ 2 ไม่ได้!

………

โคโนฮะ.

หลังจากอยู่ห่างจากแคว้นทุ่งหญ้า คาสึกิ และ ได ก็เดินทางทั้งวันทั้งคืนเพื่อกลับไปยังโคโนฮะโดยไม่หยุดพัก ในตอนนี้ โคโนฮะยังไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับข้อมูลในแนวหน้า

ทั้งหมู่บ้านถูกปกคลุมด้วยบรรยากาศการเฝ้าระวังระดับสูงสุด และที่ทางเข้าด้านหน้าของหมู่บ้าน กองกำลังป้องกันมีถึง 2 ทีม และมีทีมหน่วยลับอย่างน้อยหนึ่งทีมเฝ้าดูอยู่

คาสึกิ และ ได ยังถูกสอบสวนอย่างเข้มงวดที่ทางเข้าหมู่บ้าน และพวกเขาได้รับการปล่อยตัวหลังจากยืนยันว่าพวกเขาไม่ใช่นินจาจากหมู่บ้านศัตรู

หลังจากเข้าไปในหมู่บ้าน.

ทั้ง 2 ก็มุ่งตรงไปที่สำนักงานโฮคาเงะ

สำนักงานมอบภารกิจบนชั้นหนึ่งของสำนักงานโฮคาเงะก็มีบรรยากาศแตกต่างไปจากก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง จะเห็นได้ว่าภารกิจระดับ C หายไปทั้งหมด เหลือเพียงภารกิจระดับ B และระดับ A ที่กระจัดกระจายอยู่บนกระดานประกาศ และทั้ง 2 ระดับนี้จะถูกส่งไปปฏิบัติภารกิจในแคว้นไฟ อาทิเช่น ทำหน้าที่เป็น องครักษ์ส่วนตัวของ ไดเมียว แคว้นไฟ

“พวกคุณกลับมากันแล้วเหรอ?”

ชิรานุยะ ยังคงรับผิดชอบการส่งมอบภารกิจที่ชั้นหนึ่ง หลังจากที่เห็น คาสึกิ และ ได เดินเข้ามา เขาก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยจากนั้นก็พูดว่า:” ดูเหมือนว่าพวกคุณจะไม่ได้เจอนินจาอิวะงาคุเระ ในดินแดนทุ่งหญ้า โชคดีจริงๆ”

นินจาอิวะงาคุเระ ได้เคลื่อนไหวในดินแดนทุ่งหญ้า ซึ่งหน่วยสอดแนมของโคโนฮะได้ตรวจสอบข้อมูลมาแล้วและส่งกลับมาที่หมู่บ้าน และ ชิรานุยะ จำได้ว่าภารกิจของ คาสึกิ และ ได  คือการนำกองคาราวานไปยังดินแดนทุ่งหญ้า ในกรณีนี้มันอันตรายมากอย่างไม่ต้องสงสัย เมื่อพวกเผชิญหน้ากับกองกำลังขนาดใหญ่ของนินจาอิวะงาคุเระทุกอย่างมันก็จะจบลง การรอดชีวิตกลับมาถือเป็นความโชคดีอย่างแน่นอน

“ไม่ เราเจอ นินจาอิวะงาคุเระ แล้ว”

คาสึกิ มอง ชิรานุยะ อย่างช้าๆ แล้วพูดว่า: “มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นในระหว่างทำภารกิจ และพวกเราได้พบกับพวกมันที่ชายแดนแคว้นทุ่งหญ้า เป็นทีมนินจาอิวะงาคุเระ 10 คน……”

“ทีม 10 คน?”

เมื่อได้ฟัง ชิรานุยะ ก็ประหลาดใจ

ทีม 4 คนของนินจาจะนำโดยจูนินหรือไม่ก็โจนิน แต่สำหรับทีม 10 คน มันก็มีโอกาสมากที่สุดที่ผู้นำทีมจะเป็นโจนิน คาสึกิ และ ได ได้พบกับทีม 10 คนของอิวะงาคุเระ แล้วยังสามารถกลับมาแบบมีชีวิตได้ สิ่งนี้ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยโชคเพียงอย่างเดียวแล้ว

“เป็นเรื่องดีที่สามารถกลับมาแบบมีชีวิตได้ สถานการณ์ที่ไม่คาดคิดนอกเหนือขอบเขตของภารกิจทำให้ภารกิจล้มเหลว ตามระเบียบจะไม่ถูกบันทึกว่า ‘ภารกิจที่ได้รับมอบหมายล้มเหลว’ แต่จะบอกว่ามีอุบัติเหตุแทน”

ชิรานุยะ เตรียมลงบันทึกเกี่ยวกับภารกิจที่ คาสึกิ และ ได ได้รับ

คาสึกิ เข้ามาดู ชิรานุยะ จดบันทึกและเมื่อเห็นเขาหยิบปากกาเพื่อทำเครื่องหมายในช่อง “อุบัติเหตุ” คาสึกิ ก็พูดขึ้น:

“ไม่จำเป็นต้องลงบันทึก ภารกิจไม่ได้ล้มเหลว”

“หืม?”

ชิรานุยะ ถึงกับชะงักด้วยความประหลาดใจ

คาสึกิ โยนม้วนคัมภีร์บนโต๊ะ เดินผ่านขึ้นไปชั้นบน และพูดว่า: “ฉันจะไปพบ ท่านโฮคาเงะ ลุงได โปรดบอกรายละเอียดให้เขาทราบ”

เมื่อสิ้นเสียง คาสึกิ รีบเดินขึ้นไปชั้นบน จากนั้นเขาก็หายไปจากสายตา

“อืม”

ได เดินไปที่โต๊ะ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เกาหัวของเขาแล้วพูดว่า “จะพูดยังไงดี อืม..เราได้เผชิญหน้ากับนินจาอิวะงาคุเระ ที่มีสมาชิก 10 คน และผู้ว่าจ้างก็เปลี่ยนคำสั่งชั่วคราวให้เป็นภารกิจระดับ A แล้วเราก็ฆ่าทีมนินจาอิวะงาคุเระ…….”

ชิรานุยะ กำลังตั้งใจฟัง แต่เมื่อเขาได้ยินคำว่า ‘ฆ่า’ ร่างกายของเขาก็ชะงักไปชั่วขณะ จิตใต้สำนึกได้บอกเขาว่าเขาได้ยินผิดไปเขาจึงถามด้วยความประหลาดใจ: “เดี๋ยวนะ…คุณจะบอกว่าพวกคุณฆ่านินจาอิวะงาคุเระทั้ง 10 คน?!”

“ก็ใช่ไง”

ได พยักหน้า

ชิรานุยะ ขมวดคิ้ว จ้องไปที่ ได แล้วพูดว่า: “เอาอีกล่ะ เพ้อเจ้ออีกล่ะ บอกความจริงมาดีกว่าสมาชิกทั้ง 10 ของอิวะงาคุเระ ตายได้อย่างไร? การโกหกเกี่ยวกับสถานการณ์ในภารกิจมันเป็นเรื่องใหญ่นะ คุณได!!”

ได ส่ายหน้าและพูดว่า: “ฉันจะโกหกเกี่ยวกับสถานการณ์ในภารกิจได้อย่างไร สิ่งที่ฉันรายงานคือความจริง อย่างไรก็ตาม หลักฐานอยู่ในม้วนคัมภีร์นั้น”

“ม้วนคัมภีร์……”

ชิรานุยะ ขมวดคิ้ว มองไปทางม้วนคัมภีร์ที่ คาสึกิ โยนลงบนโต๊ะเมื่อกี้ เขาประสานอินคลายผนึกม้วนคัมภีร์จากนั้นก็พูดว่า: “เปิด!”

ปุ้ง!

ควันสีขาวพุ่งออกมา

ในเสี้ยววินาทีก็ปรากฏสิ่งของโผล่ออกมามากมาย ซ้อนทับกันบนพื้น มันคือผ้าคาดศีรษะนินจาจำนวนมาก

ฉากนี้ทำให้รูม่านตาของ ชิรานุยะ หดตัว จากนั้นมีท่าทีไม่อยากจะเชื่อสายตา หลังจากมองไปที่แถบคาดศีรษะของนินจาอิวะงาคุเระ

ที่คาดศีรษะ 10 อัน!

แถบคาดศีรษะของนินจาเป็นสัญลักษณ์แสดงสถานะ เฉพาะนินจาที่หมู่บ้านรู้จักเท่านั้นที่จะสามารถรับผ้าคาดศีรษะที่ออกโดยหมู่บ้านได้ มีที่คาดศีรษะที่มีตราสัญลักษณ์ของอิวะงาคุเระ ถ้างั้นก็หมายความว่าที่คาดศีรษะเหล่านี้มาจากนินจาอิวะงาคุเระ !

คาสึกิ และ ได ฆ่าสมาชิกทีมนินจาอิวะงาคุเระ 10 คนได้จริงๆ!

นี่…

ชิรานุยะ ค้างอยู่กับที่ชั่วขณะ ดวงตาของเขาตกตะลึง เขาเปิดปากเล็กน้อย และชั่วขณะหนึ่งก็กลายเป็นพูดไม่ออก หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ลำคอก็ขยับ 2-3 ครั้ง

“คะ..คุณรอสักครู่นะ..”

เมื่อพูดถึงการเปลี่ยนแปลงภารกิจชั่วคราว มันจะกลายเป็นภารกิจระดับ B และเมื่อมีการตายของนินจาจากหมู่บ้านศัตรูมันก็จะกลายเป็นภารกิจระดับ A โดยอัตโนมัติ สิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะสามารถจัดการได้ มันต้องรายงานไปให้กับคนที่มีตำแหน่งที่สูงกว่า

ชิรานุยะ หายใจเข้าลึก ๆ แล้วรีบออกจากเคาน์เตอร์เพื่อไปรายงานเบื้องบน