ผู้ควบคุมเวลา (นิยายแปล) - ตอนที่ 49 ภารกิจเสร็จสิ้น

ตอนที่ 49 ภารกิจเสร็จสิ้น

หลังจากพักผ่อนเป็นเวลานาน

ได ก็สามารถเดินได้ตามปกติ ทั้งกลุ่มก็ออกเดินทางอีกครั้งและมุ่งหน้าไปยังจุดสิ้นสุดของภารกิจ เมืองจันทราน้ำแข็ง ของแคว้นทุ่งหญ้า

ไม่มีอุบัติเหตุระหว่างทาง และพวกเขาก็ถึงจุดหมายปลายทางอย่างปลอดภัย

“ขอบคุณสำหรับการคุ้มกันของพวกคุณทั้ง 2 นี่คือค่าจ้าง… ก่อนหน้านี้ฉันปกปิดข้อมูลบางอย่าง ต้องขอโทษจริงๆ!”

หลังจากมาถึงเมืองเล็กๆ ที่เป็นจุดหมายปลายทางแล้ว ไดสุเกะ ก็ควักตั๋วเงินราคา 5 แสนเรียว ส่งให้ด้วยมือทั้ง 2 ข้าง และโค้งคำนับให้กับ คาสึกิ

คาสึกิ เอื้อมมือไปหยิบเงินที่ ไดสุเกะ ส่งมา กวาดนิ้วของเขา และหลังจากนับง่ายๆ ก็พยักหน้าและพูดว่า: “ถ้างั้นภารกิจครั้งนี้ก็จบลงแล้ว”

ในตอนที่ คาสึกิ กำลังจะแบ่งส่วนแบ่งให้กับ ได จู่ๆ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาหันศีรษะและมองไปในระยะไกล นัยน์ตาของเขากะพริบอยู่หลายครั้ง

ยังไม่ต้องแบ่งเงินในตอนนี้ เขาใส่มันเข้าไปในกระเป๋าโดยตรง

“ลุงได ไป!”

ฟุบ! ฟุบ!!

เมื่อสิ้นเสียง คาสึกิ ก็วิ่งนำไปในทิศทางที่พวกเขามา

หลังจาก ได ตกใจเล็กน้อย เขาก็รีบตาม คาสึกิ และถามว่า: “มีอะไรงั้นเหรอ เธอเห็นอะไรผิดปกติหรือเปล่า?”

“มีกลุ่มนินจากำลังมาที่นี่……”

คาสึกิ หายใจเข้าลึก ๆ โดยไม่หยุด วิ่งไปข้างหน้าต่อไป ชำเลืองมองเมืองเล็ก ๆ ที่อยู่ด้านหลังด้วยสายตาลึก ๆ แล้วพูดว่า: “มีนินจาจำนวนมาก อย่างน้อยก็หลาย 100 คน”

เมื่อได้ยินคำพูดของ คาสึกิ ทันใดนั้น ได ก็แสดงความตกใจและพูดว่า:“ เยอะขนาดนั้นเลยงั้นรึ? หรือว่าจะเป็นนินจาคุสะ?!”

“ไม่ใช่.”

คาสึกิ ส่ายหน้า ม่านแสงปรากฏในดวงตาของเขาและพูดอย่างเคร่งขรึม: “ไม่น่าจะใช่นินจาคุสะ ด้วยจำนวนขนาดนั้น… ดูเหมือนว่า สงครามอาจจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว”

เมื่อสิ้นเสียง คาสึกิ ก็เข้าสู่สภาวะความเร็ว 2 เท่า และความเร็วก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อย เขารีบวิ่งออกจากเมืองเล็ก ๆ และจากไป เมื่อ ได เห็นว่าความเร็วของ คาสึกิ เพิ่มขึ้น เขาก็เปิดประตูแรกของ 8 ประตูชั้นในอย่างรวดเร็วและไล่ตาม คาสึกิ ไปติดๆ

หลังจากออกห่างจากเมืองจันทราน้ำแข็งได้ระยะหนึ่งแล้ว

ทั้ง 2 ก็กระโดดเข้าไปในป่า และมุ่งตรงไปข้างหน้าจากยอดไม้ และมองย้อนกลับไประหว่างการกระโดด พวกเขาสามารถเห็นกลุ่มคนจำนวนมากกำลังเทกันเข้าไปในเมืองเล็กๆ ที่อยู่ทางด้านหลัง

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลและไม่สามารถมองเห็นลักษณะเฉพาะของคนเหล่านั้น แต่ก็จำได้อย่างคลุมเครือว่าชุดของพวกเขาไม่ใช่นินจาคุสะ แต่เป็นนินจาอิวะงาคุเระ!

“สงคราม…”

ได อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม

นินจาอิวะจำนวนมากได้หลั่งไหลเข้ามาในดินแดนแห่งทุ่งหญ้า น่ากลัวว่ามันไม่ใช่ภารกิจธรรมดาอย่างแน่นอน บางทีมันอาจจะเป็นการยึดดินแดนแห่งทุ่งหญ้าและใช้ดินแดนแห่งนี้เป็นแนวรบ เพื่อโจมตีแคว้นไฟ!

แม้ว่าเขาจะค่อนข้างช้ากับเรื่องแบบนี้ แต่เขาก็รู้ว่าสงครามหมายถึงอะไร เพราะเขามีประสบการณ์นองเลือดและพบเจอกับความโหดร้ายของสงครามโลกนินจาครั้งที่ 2 มาแล้ว!

ได กล่าวอย่างเคร่งขรึม:“ กลับไปที่หมู่บ้านแล้วรายงานสถานการณ์โดยด่วน”

“อืม”

คาสึกิ พยักหน้า

ดูเหมือนว่าสงครามโลกนินจาครั้งที่ 3 กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!

……

ดินแดนแห่งทุ่งหญ้า เมืองจันทราน้ำแข็ง

นินจาอิวะจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาในเมืองและควบคุมทั้งเมืองในเวลาอันสั้น นินจาที่กระจัดกระจายของหมู่บ้านคุสะที่มีจำนวนน้อยกว่านินจาอิวะนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่จะต้านทานการโจมตีของนินจาอิวะงาคุเระ

“คุณ… คุณจะทำอะไรน่ะ!”

ไดสุเกะ ถูกคุมตัวโดย นินจาอิวะงาคุเระ และเสียงของเขาสั่นสะท้าน เขามองไปทางอีกฝ่ายเพื่อเริ่มพูดคุย

คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือนินจาอิวะงาคุเระผู้แข็งแกร่ง เขายกนิ้วจ่อที่ปากของตนเองแล้วทำเสียง จุ๊ๆ จากนั้นก็พูดว่า “เงียบๆเข้าไว้ เราแค่ยืมพื้นที่ของคุณเป็นค่ายพักรบชั่วคราวเพื่อทำสงคราม”

สงคราม!

เมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าว ใบหน้าของ ไดสุเกะ ก็ซีดลงในทันที

ผู้ที่เคยมีประสบการณ์ในสงครามโลกนินจาครั้งที่ 2 จะรู้ว่าสงครามหมายถึงอะไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งแคว้นเล็ก ๆ ที่อยู่ระหว่างแคว้นใหญ่ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วจะถูกลดระดับให้เป็นสนามรบแนวหน้าของหมู่บ้านนินจาขนาดใหญ่

“ท่านอาคัตซึจิ เราควบคุมเมืองเล็กๆ แห่งนี้เอาไว้ทั้งหมดแล้ว”

จูนินปรากฏตัวขึ้นคุกเข่าข้างหนึ่งและรายงานกับ อาคัตซึจิ

อาคัตซึจิ พยักหน้าพูดช้าๆ ว่า “อย่าทำร้ายคนธรรมดามากเกินไป พวกเขายังจำเป็นในฐานะแรงงานที่ถูกเกณฑ์มาเพื่อเตรียมที่พักสำหรับกองทัพที่อยู่ข้างหลัง”

“รับทราบ.”

จูนินปฏิบัติตามคำสั่งทันที

อาคัตซึจิ ชำเลืองมอง ไดสุเกะ ที่ดูซีดเซียว และพวกชนชั้นสูงในเมืองจันทราน้ำแข็งที่ถูกจับตัวไว้ เขาโบกมือเป็นสัญญาณว่าให้นำทั้งหมดไปคุมขัง

แต่ทันใดนั้น นินจาอีกคนหนึ่งคุกเข่าลงกับพื้นด้วยเข่าข้างหนึ่งและพูดว่า: “รายงานต่อ ท่านอาคัตซึจิ ไม่มีข่าวเกี่ยวกับ โจนินเด็นกิ และพวกของเขาเลย”

“ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น?”

อาคัตซึจิ รู้สึกแปลกใจและกล่าวว่า: “ภารกิจที่พวกเขาได้รับควรจะสิ้นสุดลงเมื่อไม่กี่วันก่อน ค้นหาต่อไปและแจ้งให้พวกเขาทราบหากนายพบพวกเขา บอกไปว่าไม่จำเป็นต้องกลับไปที่หมู่บ้านเมื่อภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว ให้พวกเขามาที่ค่ายแนวหน้าโดยตรงและเข้าร่วมกองกำลังล่วงหน้า”

“ครับ!”

นินจาตอบกลับและหายไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อ ไดสุเกะ ได้ยินคำพูดของ อาคัตซึจิ ดวงตาของเขาก็แข็งทื่อเล็กน้อย และเขานึกถึงบางสิ่งอย่างคลุมเครือ มองดู อาคัตซึจิ อย่างระมัดระวังและพยายามทำให้ตนเองดูสงบ

อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวของเขาในฐานะคนธรรมดานั้นเป็นไปไม่ได้โดยธรรมชาติที่จะปกปิด อาคัตซึจิ ที่เป็นโจนินชั้นยอด เพียงแค่ดวงตาของเขาดูแปลก ๆ อาคัตซึจิ ก็สังเกตเห็นได้ในทันที

“เดี๋ยวก่อน”

อาคัตซึจิ หยุดนินจาที่กำลังจะคุมตัว ไดสุเกะ และคนอื่นๆ ไปคุมขัง เขามองไปที่ ไดสุเกะ และพูดว่า: “ดูเหมือนว่าคุณจะรู้อะไรบางอย่าง”

“ไม่ ฉันไม่รู้อะไรเลย…”

ไดสุเกะ ตอบโดยไม่รู้ตัว

ฉึก! !

เลือดสาดกระเซ็น

คุไนแทงทะลุไหล่ของ ไดสุเกะ ทิ้งรอยเลือดไว้ เลือดสาดกระเซ็นและหยดลงมาตามเสื้อผ้า ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้  ไดสุเกะ มีใบหน้าที่ซีดเซียวขึ้นไปอีก

“อาห์…”

“ไม่รู้อะไร?”

อาคัตซึจิ วางคุไนไว้ที่ปลายนิ้วแล้วหมุน และเริ่มพูดเสียงที่ราบเรียบ

ไดสุเกะ กำลังปิดแผลที่ไหล่ของเขา หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น และร่างกายของเขาสั่นเทา นั่งลงบนพื้นพร้อมกับร่องรอยของความกลัวในดวงตาของเขา และพูดว่า: “ถ้า… ถ้าเป็นทีมนินจา 10 คน ถ้าเป็นพวกเขา… พวกเขาถูกฆ่าโดยนินจาของโคโนฮะ…”

“หืม?”

สีหน้าของ อาคัตซึจิ ก็เปลี่ยนไปในทันที

คุไนในมือแตะคิ้วของ ไดสุเกะ โดยตรง แล้วตะโกนว่า: “นินจาของโคโนฮะ? เกิดอะไรขึ้น?!”

กลุ่มคน 10 คนที่นำโดยโจนิน ถูกสังหารโดยนินจาของโคโนฮะ นี่เป็นข้อมูลที่ร้ายแรงมาก ซึ่งหมายความว่า โคโนฮะ อาจดำเนินการในแคว้นทุ่งหญ้าด้วย!

อาจเป็นกองกำลังที่ถูกส่งมาล่วงหน้าเหมือนกันกับพวกเขา!

หากไม่ระวังอาจถูกซุ่มโจมตีโดยนินจาโคโนฮะ เมื่อถึงเวลาผลร้ายก็คือถ้าเกิดการต่อสู้พวกเขาจะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างมาก

“แค๊ก…แค๊ก…คือว่า…คือว่า…”

หน้าผากของ ไดสุเกะ ถูกแทงจนเลือดไหลหยดลงมาที่ดั้งจมูก เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือและเริ่มบอกเกี่ยวกับการดำเนินการของภารกิจและสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

เกี่ยวกับคำอธิบายของเขา อาคัตซึจิ แสดงร่องรอยของความประหลาดใจ

นินจาอิวะงาคุเระคนอื่นๆ ที่อยู่ถัดจากเขาก็แสดงท่าทางประหลาดใจเช่นกัน กลุ่มของ เด็นกิ ไม่ได้ถูกซุ่มโจมตีโดยกลุ่มนินจาโคโนฮะ แต่ถูกสังหารโดยนินจาโคโนฮะเพียง 2 คนที่ได้รับมอบหมายให้คุ้มกันกองคาราวาน!

นี่มันเรื่องเหนือจินตนาการ!

ความแข็งแกร่งของ เด็นกิ ใกล้เคียงกับโจนินชั้นยอดแล้ว และยังนำทีมนินจา 10 คนอีกด้วย รวมถึงนินจาประเภทตรวจจับและนินจาแพทย์ บางคนเป็นชนชั้นสูงของหน่วยลับ เมื่อเผชิญหน้ากับนินจาโคโนฮะ อย่างน้อยก็สามารถต้านทานมันได้

ด้วยความแข็งแกร่งของคน 2 คน ทีม 10 ยอดฝีมือที่นำโดย เด็นกิ กลับถูกทำลายอย่างง่ายดาย น่ากลัวว่าอย่างน้อยต้องเป็นโจนินหัวกะทิ 2 คนของโคโนฮะ หรือแม้แต่ 3 นินจาในตำนาน!

แต่.

นึกภาพตามคำพูดของ ไดสุเกะ เขาคิดไม่ออกว่านินจาโคโนฮะ ทั้ง 2 คนนั้นเป็นใคร!?

หากเป็นโจนินธรรมดาของโคโนฮะเขาอาจจะจำไม่ได้ทั้งหมด แต่ถ้าเป็นโจนินชั้นยอดที่มีอยู่น้อย เขาแทบจะจำแต่ละคนได้ แต่ 2 คนที่ ไดสุเกะ อธิบายให้เห็นภาพนั้นแปลกไปอย่างสิ้นเชิง!