ผู้ควบคุมเวลา (นิยายแปล) - ตอนที่ 48 ตกอยู่ในภวังค์

ตอนที่ 48 ตกอยู่ในภวังค์

“ไม่…เป็นไปไม่ได้…”

“ นี่มันเรื่องโกหกใช่ไหม? หัวหน้าเด็นกิ พ่ายแพ้…”

เมื่อดูฉากนี้ นินจาอิวะงาคุเระทั้ง 3 ที่หวาดกลัวอยู่แล้วก็หวาดกลัวยิ่งขึ้นไปอีก เกี่ยวกับเรื่องนี้พวกเขาไม่อาจยอมรับได้ และพวกเขาไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้นโดยสิ้นเชิง

นั่นคือ โจนิน ที่ได้รับความไว้ใจจากหมู่บ้านให้มาทำภารกิจนี้!

กลับมาตายด้วยน้ำมือของเด็กหนุ่มได้ยังไงกัน?!

“ดูเหมือนว่าฉันจะกังวลมากเกินไป”

ได ก็มองไปที่ คาสึกิ เช่นกัน หลังจากเห็นโจนินฝั่งตรงข้ามถูก คาสึกิ ฆ่าตายแล้ว เขาก็รู้สึกโล่งใจ แต่ก็ยังทึ่งเล็กน้อยในพรสวรรค์และความแข็งแกร่งของ คาสึกิ

คาสึกิ เป็นเด็กรุ่นราวคราวเดียวกับ ไก ลูกชายของเขา ปีนี้เขาอายุไม่เกิน 10 ปีด้วยซ้ำ แต่เขากลับมีความแข็งแกร่งที่สามารถเอาชนะโจนินได้!

นี่คืออัจฉริยะ? !

“ไอ้ลูกชาย…ดูเหมือนว่าเธอต้องทำงานหนักขึ้นเพื่อไล่ตามเขาและ คาคาชิ ให้ทัน…”

ได พึมพำในใจ หันศีรษะและมองไปที่ นินจาอิวะงาคุเระ 3 คนที่เหลือ

เมื่อสังเกตเห็นว่า ได มองมา ร่างของนินจาอิวะงาคุเระทั้ง 3 คนเกือบจะแข็งทื่อในเวลาเดียวกัน และหน้าผากของพวกเขาก็เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อเย็น ๆ หยดลงอย่างต่อเนื่อง

ไอ้เวรนั่นส่งข้อมูลอะไรมา?!

การคุ้มกันมีเพียงนินจาโคโนฮะธรรมดาๆ แค่ 2 คน มันหมายความว่าอย่างไร! !

นี่มัน สัตว์ประหลาด 2 ตัวชัดๆ!

“หนี!”

เกือบจะพร้อมๆ กัน ทั้ง 3 คนวิ่งเลียบไปตามริมฝั่งแม่น้ำโดยไม่มีแม้แต่ร่องรอยของจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ในหัวใจของพวกเขา

แต่ต่อหน้า ได ที่เปิดประตูบานที่ 6 พวกเขาจะหนีรอดได้อย่างไร

จนกระทั่งทั้ง 3 คนหนีไปได้ไกล ฝีเท้าของพวกเขาหยุดลงพร้อมกัน เพราะ ได วิ่งกวาดผ่านพวกเขาและดักอยู่ด้านหน้าพวกเขาราวกับภาพลวงตา

หลังจากนั้น.

พวกเขาได้ยินคำพูดที่เข้าใจยากบางอย่างเช่น “รู้สึกถึงพลังของวัยรุ่นที่กำลังแผดเผา” จากนั้นพวกเขาก็รู้สึกว่าร่างกายได้รับแรงกระแทกอย่างหนัก และร่างกายก็ปลิวกระเด็นไปด้านหลัง ก่อนที่ดวงตาของพวกเขาจะจมดิ่งลงไปในความมืดมิด และสติสัมปชัญญะก็ขนาดหายไป

“ฮู…ฮู…”

หลังจากสังหารนินจาอิวะงาคุเระทั้ง 3 คนสุดท้ายแล้ว ได ก็ยกเลิกสถานะของ ประตู 8 ด่าน และร่างกายของเขาก็เป็นอัมพาต นั่งนิ่งๆอยู่ริมตลิ่งอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็ลุกขึ้นพร้อมกับหอบหายใจแรงๆ

คาสึกิ ค้นตัว เด็นกิ แต่ไม่พบของมีค่า จึงเดินไปหา ได แล้วพูดว่า “ลุงได ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ฮู…ฮู…มะ..ไม่เป็นไร แค่เหนื่อยนิดหน่อย”

ได ตอบในขณะที่ยังคงหอบหายใจอย่างต่อเนื่อง

แม้แต่เขาที่สามารถเปิดประตูทั้ง 8 ได้ในเวลานี้ ผลข้างเคียงของการเปิดประตูบานที่ 6 ก็ยังคงมีมากอยู่ เขาจะเหนื่อยล้าและปวดกล้ามเนื้อเป็นเวลานาน

“เช่นนั้น ลุงได ก็พักผ่อนไปก่อน ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง”

คาสึกิ พยักหน้าเล็กน้อย

ไม่เป็นไรตราบใดที่ไม่จำเป็นต้องได้รับการรักษาพยาบาล ตอนนี้ ได สามารถเปิดประตูทั้ง 8 ได้ และผลข้างเคียงของ ประตูบานที่ 6 ก็ยังไม่ถึงขั้นได้รับบาดเจ็บ

จากนั้น คาสึกิ ก็มองไปที่ ไดสุเกะ และคนอื่นๆ ที่อยู่อีกฝั่งของแม่น้ำ

ในเวลานี้ ไดสุเกะ และคนอื่น ๆ เกือบจะตกอยู่ในภวังค์ สำหรับพวกเขา การต่อสู้ระหว่าง คาสึกิ และ ได กับโจนินศัตรูนั้นเกินความเข้าใจไปมาก

ในแง่หนึ่ง โจนินจากหมู่บ้านใหญ่ทั้ง 5 นั้นแข็งแกร่งกว่าโจนินจากหมู่บ้านคุสะที่อยู่ในแคว้นทุ่งหญ้า และในทางกลับกัน โจนินจากหมู่บ้านใหญ่นั้นแข็งแกร่งกว่า คาสึกิ และ ได ที่เหมือนกับนินจาธรรมดามาก แต่ความจริงที่ปรากฏมันได้พิสูจน์แล้วว่าความคิดของพวกเขามันผิด!

“นี่คือนินจาแห่งหมู่บ้านโคโนฮะ…”

ไดสุเกะ พึมพำด้วยความตกใจ

พร้อมกับการจ้องมองของ คาสึกิ ในที่สุดเขาก็สงบลง ความคิดของเขาแวบเข้ามาในหัวของเขา และหันกลับไปมองสหายที่อยู่ข้างหลังทันที

เกือบจะในเวลาเดียวกัน จู่ๆ สหายคนหนึ่งก็ก้าวไปข้างหน้า และใช้มีดเล่มหนึ่งจี้ไปที่คอของนายน้อยที่เขาต้องการปกป้องโดยตรง

“อย่าขยับ!!”

คุรินกิ มองไปที่ ไดสุเกะ เหงื่อเย็นๆ ไหลออกมาจากหน้าผากของเขา และความกลัวยังคงอยู่ในดวงตาของเขา

เขาเป็นคนส่งข้อมูลเส้นทางการเดินทางไปยังแคว้นทุ่งหญ้า พร้อมกับข้อมูลของนินจาคุ้มกัน แต่ก็มีเรื่องผิดพลาดเขาไม่คิดเลยว่านินจาคุ้มกันจากโคโนฮะจะแข็งแกร่งจนน่ากลัวขนาดนี้!

แม้แต่ทีมนินจาอิวะงาคุเระชั้นยอดก็ยังพ่ายแพ้!

หลังจากนี้ก็จะเป็นการสืบสวนอย่างเข้มงวดเกี่ยวกับคนทรยศ หัวใจของเขาตื่นตระหนกมากอยู่แล้ว ด้วยรู้ว่าเขาไม่สามารถซ่อนมันไว้ได้อีก ดังนั้นเขาจึงได้แต่หวังที่จะหลบหนีโดยใช้ตัวประกันมาข่มขู่

“เป็นแกนั่นเอง! ทำไม?!”

ไดสุเกะ มอง คุรินกิ ด้วยสายตาโกรธจัด

คุรินกิ กัดฟันและพูดว่า: “ไดเมียว ยอมแพ้แล้ว ตระกูลเหล่านั้นจะทำอะไรได้? ความคิดของแกมันไร้เดียงสาเกินไป!”

“นี่แก!!”

ไดสุเกะ จ้องเขม็งไปที่เขา

แต่ในเวลานี้ มีมือข้างหนึ่งจับข้อมือของ คุรินกิ อย่างเงียบ ๆ หักมือที่ถือมีดของเขาอย่างง่ายดาย แล้วจับมันขว้างออกไปหลายเมตรโดยตรง.

หลังจากจัดการเสร็จ คาสึกิ มองไปที่ ไดสุเกะ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ:

“ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องภายในของพวกคุณ”

“ขอบคุณมาก!”

ไดสุเกะ นั่งคุกเข่า และก้มหัวให้ คาสึกิ ทันทีเพื่อแสดงความขอบคุณต่อ คาสึกิ จากนั้นเขาก็หยิบมีดที่ คาสึกิ โยนลงพื้นมาด้วยท่าทางเย็นชาแล้วเดินไปหา คุรินกิ

คาสึกิ ไม่สนใจการต่อสู้เพื่อชิงตำแหน่งเจ้าเมืองเล็ก ๆ ในดินแดนทุ่งหญ้าเลยแม้แต่น้อย บทสนทนาถัดไปเขาขี้เกียจเกินกว่าจะฟัง เขาได้นึกถึงการต่อสู้เมื่อสักครู่นี้

“ผู้ชายคนนั้นควรเป็นโจนินธรรมดาจากหมู่บ้านอิวะงาคุเระ… ความแข็งแกร่งของฉันคล้ายกับที่ฉันได้ประเมินเอาไว้ก่อนหน้านี้ หลังจากฝึกพันปักษาแล้ว การฆ่าโจนินก็ไม่ใช่เรื่องยาก”

เพียงแค่เปิดประตูแรกของ ประตู 8 ด่าน ใช้ พันปักษาเพียงครั้งเดียวและทำลายคาถาดินของ เด็นกิ ได้อย่างง่ายดายแม้กระทั่งฆ่าอีกฝ่ายในพริบตา

หากเขาไม่ละความพยายาม แม้ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับโจนินชั้นยอด เขาควรจะสามารถได้เปรียบได้อย่างง่ายดายและแม้แต่ฆ่าอีกฝ่ายในเวลาอันสั้น

การต่อสู้ครั้งนี้ยังยืนยันอีกมุมมองหนึ่งของเขา

นั่นคือกลยุทธ์ในการต่อสู้แบบคนหมู่มากมีผลกับเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ความสามารถในการฆ่าโจนินในเวลาสั้นๆ ได้นั้นมันก็หมายความว่าแม้ว่าโจนินหลายคนจะรวมพลังกัน ตราบใดที่พวกเขาไม่สามารถตามความเร็วของเขาได้ทัน พวกเขาก็จะถูกฆ่าทีละคนเมื่ออยู่ต่อหน้าความเร็วของเขา!

หากมีจำนวนมากเกินจะรับมือ เขายังสามารถพึ่งพาความเร็วเพื่อถอยกลับได้อย่างปลอดภัย

“เว้นแต่จะเป็นโจนินชั้นยอดที่มีเทคนิคพิเศษอย่าง เนตรวงแหวน ที่มี 3 โทโมเอะขึ้นไป และสามารถเห็นการเคลื่อนไหวของฉันได้อย่างชัดเจน ส่วนคนที่ไม่มีเทคนิคพิเศษเหล่านี้ แม้ว่าจะมีคาถาลับต้องห้าม มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรเมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน”

หลังจากสรุปความแข็งแกร่งแล้ว คาสึกิ ก็ถอนหายใจเบาๆ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง

ด้วยความแข็งแกร่งและวิธีการของเขาในปัจจุบัน ตราบใดที่เขาไม่ได้เผชิญหน้ากับนินจาระดับคาเงะ หรือถูกล้อมรอบด้วยนินจาจำนวนมาก แม้ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับทีมของโจนิน เขาก็สามารถพึ่งพาความเร็วในการรุกและถอยได้อย่างอิสระ .

ในโลกนินจาปัจจุบัน ความสามารถประเภทนี้ถือว่าได้ว่าเอาตัวรอดได้ในระดับหนึ่ง ท้ายที่สุด การคงอยู่ของระดับคาเงะ นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเผชิญหน้า และทุกหมู่บ้านก็มีตัวตนระดับระดับสูงแบบนี้ไม่มากนัก

เพียงแค่นั้น.

จู่ๆ คาสึกิ ก็นึกภาพเงาของ มินาโตะ ขึ้นมา

เมื่อคิดว่าในสงครามโลกนินจาครั้งถัดไป โจนิน 50 คน ถูกฆ่าภายในไม่กี่วินาที ซึ่งทำให้หมู่บ้านนินจาต่างๆตกใจ เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมา

“ฆ่าโจนิน 50 คนในพริบตา…”

บางทีฉันอาจจะลองดู