ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก

SC:บทที่ 3 การเปลี่ยนแปลง

หลินเฉิง เรียกเมนูขึ้นมาใหม่เพื่อเข้าไปยังร้านขายยาและเลือกแคปซูล VX-1E โดยตรง มีเสียงเครื่องจักรยนต์สอบถามว่าต้องการยืนยันการทำรายการหรือไม่

“ใช่” หลินเฉิง ตอบในใจจากนั้นก็มีแคปซูลโลหะสีเงินปรากฏขึ้นในมือของเขา

เมื่อมองไปที่แคปซูลที่ปราบีบปลายทั้งสองด้าน หลังจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียง

“แกร๊ก”

จากนั้นเขาวางแคปซูลลงบนเตียงและเฝ้ารออย่างเงียบๆ เขาคิดว่ากระบวนการการเปลี่ยนแปลงนี้จะยุ่งยากแต่กลับกลายเป็นว่าเพียงพริบตรารากฏหลอดแก้วใสขึ้นแทนแคปซูลที่อยู่บนเตียง

“ติ้ง!ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ในการแลกเปลี่ยนครั้งแรก โอกาสในการแลกเปลี่ยนครั้งแรกถูกใช้แล้วภารกิจเสร็จสิ้น!”

“ติ้ง ติ้ง ระบบจะรีบูทใหม่ใน 1 นาที เมื่อระบบเริ่มต้นใหม่โฮสต์กรุณาควบคุมการใช้ระบบ VX-1 เพื่อประโยชน์สูงสุดและรีบอัพเกรดระบบเพื่อให้ได้ใช้งานอย่างทั่วถึง!”

หลินเฉิง ยังคงมองหลอดแก้วที่อยู่บนเตียงในขณะที่เขาได้ยินเสียงเตือนในใจของเขา

“ระบบ รีบูทหมายถึงอะไร? ทำไมมันต้อรีบูทตัวเองใหม่?เฮ้ ระบบ เดี๋ยวก่อน!!”

หลินเฉิง พยายามถามคำถามในใจของเขาซ้ำซ้ำแต่ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา หลินเฉิง ตะโกนอยู่ในใจของเขาเกือบเป็นชั่วโมงในที่สุดเขาก็พบว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย เสียงเครื่องจักรกลไม่มีในใจเขาอีกต่อไป

เขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น หลินเฉิง ทำอะไรไม่ถูก หลังจากนั้นเขาจึงเข้าไปยังห้องน้ำและล้างหน้าพยายามสงบสติอารมณ์และกลับมานั่งลงที่เตียง เขารู้สึกว่ามันไม่มีประโยชน์อีกต่อไปที่จะมากังวลเกี่ยวกับเสียงของระบบที่หายไป ณ จุดนี้เขาหยิบหลอดแก้วโปร่งใสขึ้นมาและสังเกตมันอย่างระมัดระวัง

หลอดแก้วนี้มีลักษณะคล้ายกับหลอดทดลองภายในประกอบไปด้วยของเหลวใสอยู่ครึ่งหนึ่ง หลินเฉิง ลองขยับมัน 2 -3 ครั้งและรู้สึกว่าของเหลวที่อยู่ภายในมีลักษณะเหมือนน้ำแต่ดูเหมือนมีความหนาแน่นกว่าเล็กน้อย จากนั้นเขาคลายฝาเกลียวโลหะที่อยู่ด้านบนของหลอดและพยายามใช้จมูกดม แต่เขาก็ไม่ได้กลิ่นอะไรเลย

เมื่อมองดูของเหลวใสที่อยู่ตรงหน้า หลินเฉิง กลืนน้ำลายอย่างกังวล เมื่อเขานึกถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตเขาจำเป็นต้องตัดสินใจแล้ว

เขายกหลอดใสที่ไม่ทราบว่าภายในนั้นคือน้ำอะไร เขาหลับตาและเทลงไปในปาก!

จากนั้นของเหลวที่มีอุณหภูมิเย็นเล้กน้อยก็ไหลเข้าไปในปากของเขา แต่ หลินเฉิง ไม่รู้ถึงรสชาติของมัน แล้วเมื่อของเหลวลงไปถึงท้องของเขามันทำให้เขารู้สึกเกร็งเล็กน้อยแต่ไม่รู้สึกอึดอัดอะไร

ฉันไม่ได้ถูกหลอกใช่ไหม?ถึงแม้จะโดนหลอกก็คงไม่สามารถหาคนผิดได้ในเวลานี้…

หลังจากนั่งอยู่นิ่งๆสักครู่หนึ่ง หลินเฉิงส่ายหัวอย่างไร้ประโยชน์และลุกขึ้นยืนเพื่อเตรียมตัวจะกลับไปหอพักของเขา ทันใดนั้นเขาก็เกิดอาการใจสั่นแน่นหน้าอก เขารู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ หลินเฉิง หายใจลำบากพยายามนั่งอยู่บนพื้นผิวหนังของเขาเริ่มแสบร้อน พร้อมกับอาการวิงเวียนมันส่งผลทำให้สติของเขาเริ่มเบลอ หลังจากนั้นไม่นาน หลินเฉิง ก็หมดสติลงกับพื้น!

…….

“…ติ้ง ติ้ง ติ้ง….”

หลินเฉิง นอนหลับสนิท และเขาตื่นมาเพราะเสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงของเขา และเขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมามองมันอย่างสับสนและพบว่ามันเป็นเสียงจากนาฬิกาปลุกของเขา เขาได้ตั้งนาฬิกาปลุกไว้เวลา 6:30 น.

หลินเฉิง บิดตัวเล็กน้อยและลุกขึ้นนั่งเขาพบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้นที่เย็นตลอดทั้งคืน เขาส่ายหัวด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยวเมื่อพบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้นตลอดทั้งคืนโดยไม่ได้ห่มผ้าท่ามกลางฤดูหนาว

หลินเฉิง พยายามนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้จากนั้นเขาก็ตกตะลึงทันที ในที่สุดเขาก็นึกออก ความรู้สึกอึดอัดหลังจากดื่มยาเสริมร่างกายในตอนบ่ายเมื่อวาน เขารู้สึกใจสั่นและรีบคลำทั่วตัวว่าเขาบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่ แต่เมื่อเขาสัมผัสโดนใบหน้าของตัวเองราวกับว่ามีสิ่งเหนียวเหนอะเกาะติดใบหน้าของเขา

หลินเฉิง รู้สึกมีอะไรบางอย่างอยู่บนใบหน้าของเขาเขารีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำและมองไปในกระจก เขาพบว่าใบหน้าของเขาปกคลุมไปด้วยชั้นของบางอย่างที่มีสีดำและกลิ่นของมันเหม็นเน่า เขาได้กลิ่นของมันตั้งแต่เขาตื่นมา แต่เขาไม่คิดว่ามันจะมาจากสิ่งนี้

เมื่อมองไปที่บางอย่างที่อยู่บนใบหน้าของเขา เขารู้สึกอึดอัดในหัวใจมันเหมือนเขาเป็นชาวแอฟริกันที่อยู่ๆก็โผล่มา ในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ว่าสารสีดำเหล่านี้ถูกขับออกมาจากร่างกายของเขาโดยตรง!

กลิ่นเหม็นฟุ้งไปทั่วทั้งห้องแทบทำให้เขาหมดสติ เขารีบเปิดน้ำร้อนและลงไปแช่ มันยากที่จะขัดสารสีดำเหล่านี้ออกจากร่างกายของเขา เขาใช้เวลานานกว่า 1 ชั่วโมงในการอาบน้ำและใช้ผ้าขนหนู 2 ผืนเพื่อเช็ดสารที่มีกลิ่นเหม็นเหล่านั้น

หลังจากอาบน้ำมา หลินเฉิง ค่อยรู้สึกสดชื่นจากนั้นเขามองไปที่กระจก ทันใดนั้นเขาก็ต้องตกตะลึง ไอ้หน้าขาวนี่ใคร?

แม้ว่าผิวในอดีตของเขาจะไม่ดำ แต่เพราะขาดสารอาหารในวัยเด็กจึงทำให้ผิวของเขาเหลืองเพียงเล็กน้อยแต่ในตอนนี้ผิวของเขาขาวและนุ่มนวลราวกับประติมากรรมหยกมันยิ่งขับให้เขาดูหล่อเหลามากยิ่งขึ้น

มันเป็นยาเสริมสร้างร่างกายหรือมันเป็นเครื่องสำอางวิเศษกันแน่?

เมื่อมองเห็นใบหน้าหนุ่มหล่อเหลาที่อยู่บนกระจก หลินเฉิง พยายามที่จะตบหน้าตัวเองเพื่อให้รู้สึกว่าเขาไม่ได้ฝันไป

ถ้าไม่ใช่เพราะรูปร่างกล้ามเนื้อที่สมบูรณ์แบบในกระจกเตือนความทรงจำให้เขารู้ว่ามีร่างกายที่แข็งแกร่งเพียงใด หลินเฉิง คงไม่สามารถต้านทานชายหนุ่มในกระจกนี้ได้อย่างแน่นอน

ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจและนึกถึงจุดประสงค์ดั้งเดิมของเขา

ยาเพิ่มประสิทธิภาพนี้ให้ผลที่ชัดเจนดังนั้นการที่ระบบแจ้งเตือนว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่เกิดขึ้นย่อมเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน!

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ หลินเฉิง รีบแต่งตัวและออกจากห้องเขาเดินกลับไปยังเส้นทางถนนที่คึกคักอีกครั้ง

คราวนี้เขารู้สึกราวกับมีชีวิตใหม่ เขาสามารถมองเห็นตัวอักษรเล็กๆที่อยู่ห่างออกไปอย่างชัดเจน เขาสามารถแยกแยะเสียงของใครบางคนท่ามกลางฝูงชน เขากำลังตกตะลึงกับความสามารถของเขาในตอนนี้ ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อเขาเดินชนไหล่กับคนอื่นเขาไม่ใช่ฝ่ายกระเด็นถอยหลังอีกต่อไป

หลินเฉิง เดินฝ่าฝูงชนอย่างง่ายดายและเมื่อเขากลับไปถึงหอพักก็พบว่าร่างกายของเขาไม่แสดงออกถึงความเหน็ดเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย แต่ในเวลานี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะสนใจเรื่องนี้เพราะเขายังมีเรื่องที่สำคัญยิ่งกว่าต้องทำ!

————————————————–