เจิงเหวินเชียวเข้าไปในรถBMW แล้วขับออกไป โดยไม่รู้ว่าเย่โม่ได้แอบตามไป ในไม่ช้ารถก็หยุดรถในระหว่างที่ผู้ชายวัยกลางคนซึ่งอายุมากกว่า 40 แบกผู้หญิงวิ่งไปที่รถ ในขณะที่เจิงเหวินเชียวก็รีบออกมาช่วยเขา
เรื่องนี้ทำให้เย่โม่ถึงกับตกใจ เพราะเขารู้จักผู้หญิงคนนั้น คนที่เจิงเหวินเชียวกับผู้ชายอีกคนกำลังแบกอยู่ นั่นก็คือหยุนปิงหรือที่รู้จักกันดีในชื่อยัยปิงเลือดเย็น ซึ่งก็คืออาจารย์สอนภาษาอังกฤษของเย่โม่นั่นเอง
“ทำไมหยุนปิงถึงมารอเจิงเหวินเชียวอยู่ที่นี่?” เย่โม่รู้สึกตกใจแต่ก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่นัก ดูเหมือนว่าหยุนปิงจะดื่มมากไปหรืออาจะเป็นเพราะอย่างอื่นทำให้ต้องหาคนมาช่วยแบกเธอ
ภายใต้แสงไฟสีเหลืองบนถนน เจิงเหวินเชียวก็ได้แบกหยุนปิงเข้ารถอย่างรวดเร็ว แม้ว่าเย่โม่จะไม่รู้ความสัมพันธ์ของหยุนปิงกับเจิงเหวินเชียวว่าเป็นยังไง แต่การแบกคนเมาเข้ารถแบบนั้นมันไม่ถูกต้องเลย อย่างไรก็ตามเย่โม่ก็ไม่ชื่นชอบในตัวหยุนปิงเท่าไหร่นักและไม่สนว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอด้วย แต่ยังไงวันนี้เขาต้องสั่งสอนเจิงเหวินเชียวให้ได้
และแล้วรถ BMW คันนั้นก็ปล่อยควันแล้วพุ่งออกไปในขณะที่มีเย่โม่ตามมาอย่างลับๆ โชคดีที่พวกเขาอยู่ในเมืองและเร่งความเร็วมากไม่ได้ ตอนนั้นเองที่เย่โม่ใช้ทักษะเงาเมฆาขั้นสูงได้อย่างเต็มที่ ซึ่งทำให้เขาสามารถตามรถคนนั้นไปอย่างติดๆ
10 นาทีต่อมา BMW คันนั้นก็ขับเข้าไปแถวย่านที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง อย่างไรก็ตามเย่โม่ก็ไม่สามารถเข้าไปในทางเข้าหลักได้ หลังจากตรวจสอบกล้องรอบๆ ให้แน่ใจ เย่โม่ก็กระโดดข้ามกำแพงเข้าไปในย่านที่พักอาศัยเล็กๆ แล้วติดตามรถ BMW อยู่ห่างๆ
ในไม่ช้าเขาก็พบรถคันนั้นจอดอยู่นอกตึกแห่งหนึ่งทันที เจิงเหวินเชียวและผู้ชายอีกคนกำลังรีบแบกหยุนปิงขึ้นบันไดไป แต่เย่โม่ก็ทำได้เพียงมองจากข้างล่างเท่านั้นเพราะเขาอยู่แค่ขั้นแรกของขั้นรวบรวมลมปราณ ถ้าหากเขาอยู่ในขั้นที่ 3 ละก็เขาจะสามารถติดตามพวกนั้นไปด้วยวรยุทธล่องหนได้ ยังไงซะถ้าเขาตามไปตอนนี้เขาต้องถูกเจอแน่ และตรงบันไดนั้น ก็ไม่เหมาะพอที่จะสอนบทเรียนแก่เจิงเหวินเชียว ซึ่งทำข้างในดีกว่าเยอะ
เย่โม่ก็รออยู่ข้างล่างสักพัก ไม่นานนักไฟในห้องบนชั้น 4 ก็เปิดขึ้น เย่โม่ก็รู้ทันทีเลยว่าห้องนั้นคือห้องที่พวกมันเข้าไป และเย่โม่ก็ไม่ลังเลที่จะปีนขึ้นไปทางหน้าต่าง สักพักเขาก็เข้าไปในห้องที่ไฟสว่างขึ้นจากทางห้องครัว
“นายน้อยเชียว ผมพร้อมละครับ” พอได้ยินเสียงพูดคุย เย่โม่ก็รู้เลยว่านี้คือเสียงชายวัยกลางคนที่กำลังพูดอยู่
“งั้นเริ่มตอนฉันโน้มตัวลงบนตัวยัยนี่ จำไว้ว่าต้องถ่ายให้มันชัดๆ และเก็บรายละเอียดให้หมดด้วย โดยเฉพาะตอนเธอครางออกมา ฉันอยากได้รายละเอียดทั้งหมด! หลังจากอัดคลิปตอนฉันได้กับเธอเสร็จ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะไม่ยอมร่วมมือกับฉัน” หลังจากฟังคำพูดของเจิงเหวินเชียว เย่โม่ก็ได้ยินเสียงฉีกขาด ราวกับเสื้อที่กำลังถูกฉีก
“งั้นมันสองตัวก็อยากข่มขืนยัยปิงเลือดเย็นและอัดคลิปไว้สินะ!” เย่โม่สงสัยว่าเธออาจจะเคยมีความขัดแย้งในอดีตกับสองคนนี้ หรือไม่ก็ในมือเธอมีหลักฐานในการฟ้องร้องกับเจ้าพวกนี้ ถึงทำให้เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ ตอนแรกเย่โม่คิดว่าจะรีบจู่โมใส่เจิงเหวินเชียวทันที แต่เมื่อเขาถีบประตูออก เขาก็พบว่าการเคลื่อนไหวที่ทำให้เกิดการฉีกขาดนั้นเกิดจากหยุนปิงที่เป็นคนทำด้วยตัวเองซะงั้น
หยุนปิงหน้าแดงและนิ่งเงียบไป นี่มันก็ชัดเจนเลยว่าเธอตกอยู่ในฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กส์ เธอฉีกเสื้อของตัวเองแล้วครึ่งตัว ซึ่งทำให้ด้านหน้าของเธอมีหน้าอกอวบอิ่มเผยออกมาสู่สายตา แม้แต่เย่โม่ก็ยังขวยเขินเมื่อเห็นเห็นภาพตรงหน้า
“แกเป็นใคร?!” ตอนที่เย่โม่ถีบประตูเปิดเข้ามา เจิงเหวินเชียวและตากล้องก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาเห็นผู้ชายสวมหน้ากากที่เดินเข้ามาคนเดียว พวกเขาก็คลายกังวลและถอนหายใจออกมา เจิงเหวินเชียวรู้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเขาค่อนข้างเชี่ยวชาญในศิลปะการต่อสู้
“นี่เพื่อน นายต้องการอะไร? ถ้านายต้องการเงิน เราไม่อยากให้นายมาขวางพวกเราหรอนะ เราสามารถให้นายเล่นด้วยได้หลังจากที่พวกเราสนุกกันเสร็จแล้ว ยัยนี่เป็นผู้หญิงชั้นดีเลยทีเดียว…..” เจิงเหวินเชียวระมัดระวังในตัวเย่โม่ ขณะที่กำลังพูดออกมา ในเวลาเดียวกันเขาหันกลับไปถอดเสื้อผ้าของหยุนปิงต่อ
“ไอ้สวะ…” เย่โม่พูดเพียงสองคำแล้วเตะใส่เจิงเหวินเชียวทันที ซึ่งมือของเจิงเหวินเชียวยังอยู่บนกระดุมเสื้อ ตอนที่เขาถูกเย่โม่เตะลอยไปชนกับกำแพง และเมื่อเขาร่วงลงมาก็สลบไปทันที
ตากล้องวัยกลางคนเห็นการโจมตีด้วยความว่องไวของชายสวมหน้ากากคนนี้ ดังนั้นเขาก็ทิ้งกล้องไว้ข้างๆ ทันทีแล้วดึงมีดออกมาจากเอวแทงใส่เย่โม่
การเคลื่อนไหวของเขาก็ว่องไวพอควร อย่างไรก็ตาม ฝ่ายตรงข้ามของเขาก็คือเย่โม่ ในสายตาเย่โม่ชายคนนี้กระจอกกว่าฝางเว่ยเฉินที่สู้กับเขาในสวนสาธารณะครั้งที่แล้ว เขาใช้ลูกเตะสองครั้งในการเคลื่อนไหวครั้งเดียวก็ส่งชายคนนี้ คนที่เจิงเหวินเชียวคิดว่ามีประโยชน์ลอยออกไป
ในขณะที่ชายวัยกลางคนลอยออกไป เย่โม่ก็ส่งกล้องข้างๆ บินขึ้นไปชนกับเพดาน มันแตกเป็นชิ้นเมื่อชายวัยกลางคนร่วงลงบนเจิงเหวินเชียว
“เดี๋ยวก่อนเพื่อน แกรู้ไหมเขาเป็นใคร? เขาเป็นลูกชายของนายกเทศมนตรีเจิง นายไม่เกรงกลัวบ้างเลยหรอ….” ชายวัยกลางคนที่โดนเตะไปที่พื้น ยังขมขู่เขาต่อ
เย่โม่ยิ้มเยาะ แล้วเตะไปที่หัวเขาทันที ซึ่งเขาก็หมดสติไปราวกับโดนสั่ง เย่โม่มองไปรอบๆ ห้อง บนผนังก็มีภาพของหยุนปิงแขวนอยู่และรูปอันอื่นของเธอที่มีรูปคนๆ นึงกำลังอุ้มสาวน้อย เขาคิดว่านี่ต้องเป็นห้องของหยุนปิงแน่นอนและไอ้เจิงเหวินเชียวนี่มันชั่วจริงๆ ถ้ามันได้ทำเรื่องแบบนี้กับหยุนปิงในห้องเธอและอัดคลิปไว้ หยุนปิงจะต้องถูกบีบคั้นให้ต้องฆ่าตัวตายหรือไม่ก็ทำทุกอย่างที่เจิงเหวินเชียวต้องการ
เขาสงสัยว่าอะไรกันที่เจิงเหวินเชียวต้องการจากหยุนปิง มันไม่ใช่แค่อยากนอนกับเธอหรอกนะ เย่โม่ไม่อยากจะยุ่งกับเรื่องนี้ เขาก็เลยแบกชายวัยกลางคนและเจิงเหวินเชียวที่สลบอยู่ออกไป เขาไม่อยากจะสอนบทเรียนให้พวกมันในห้องเธอ ซึ่งหยุนปิงก็อยู่ในสภาพที่ไม่สมควรเท่าไหร่
เมื่อเย่โม่เดินมาถึงประตู เสียงครางของหยุนปิงก็ดังออกมาและยังมีเสียงฉีกขาดของเสื้อผ้าด้วย เย่โม่ได้หันไปเห็นหยุนปิงดึงเสื้อผ้าออก จนเสื้อผ้าแทบจะไม่สามรถปกปิดร่างกายของเธอไว้ได้
หยุนปิงที่ร่างกายแทบจะเปลือยเปล่านอนลงบนเตียง พร้อมด้วยตำแหน่งทั้ง 3 จุดที่แทบจะไม่ได้ปกปิดไว้และยังชุดชั้นในสีชมพูของเธออีก มันทำให้ใจของเย่โม่เต้นเร็วรัว อย่างไรก็ตามเย่โม่รู้ทันทีเลยว่าเป็นแบบนี้ไม่ดีแน่ หยุนปิงที่ตกอยู่ภายใต้ยาปลุกเซ็กส์นั้นดูมีเสน่ห์อย่างมาก เย่โม่ประเมินดูโดยที่เขาไม่สามารถมีเซ็กซ์ได้ ว่าร่างกายของหยุนปิงนั้นบอบช้ำและอ่อนแอเป็นอย่างมาก เย่โม่อยากจะสาปแช่งในสิ่งที่เจิงเหวินเชียวทำจริงๆ
เย่โม่มองผิวขาวเรียบเนียนของหยุนปิง แล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ เขาเอาพวกมันทั้งสองตัวไปโยนทิ้งไว้ด้านนอกและเดินกลับมาที่เตียงหยุนปิงเนื่องจากว่าเขาต้องการจะช่วยลบล้างฤทธิ์ยาที่ยังเหลือตกค้างอยู่ อย่างไรก็ตามเมื่อเย่โม่เดินไปที่หน้าเตียงหยุนปิง เขาเซ่อเกินไป หยุนปินเข้ามากอดเขาราวกับว่าเขาเป็นคนตกน้ำที่กังวลว่าจะโดนตอไม้ทิ่มตูด
ร่างกายที่อ่อนนุ่มและกลิ่นกายของหยุนปิงก็โผเข้าสู่แขนเย่โม่ ซึ่งเย่โม่ก็ไม่สามรถควบคุมความรู้สึกหื่นกระหายนี้ได้ ดูเหมือนว่าหยุนปิงจะหายใจได้สะดวกขึ้นและยังจะข่วนหลังเย่โม่อีก และแล้วเธอก็โผร่างของตัวเธอเองเข้าสู่เย่โม่อีกครั้งราวกับว่าเธอกำลังดันร่างตัวเองเข้าสู่อ้อมกอดของเย่โม่
จิตใจของเย่โม่ก็ได้ถูกเปลวเพลิงแห่งราคะเผลาผลาญ แต่เขาพึ่งอยู่แค่ขั้นแรกของขั้นรวบรวมลมปราณ หลังจากมีอารมณ์ได้สักพัก เขาก็ได้สติทันทีและค่อยๆ ยกหัวหยุนปิงขึ้น ด้วยการใช้ลมปราณ กลิ่นน้ำหอมจางๆ ถูกขับออกจากร่างหยุนปิง ในขณะที่เย่โม่ก็ใช้ลมปราณขับสารปลุกเซ็กส์ในร่างหยุนปิงออก จนหยุนปิงค่อยๆ สงบลง
หลังจากผ่านมาสักพัก ร่างของเย่โม่ก็เต็มไปด้วยเหงื่อ แต่ในที่สุดก็สามารถขับสารตกค้างในร่างกายของเธอได้จนหมด ซึ่งเขาก็รู้สึกโล่งใจทันทีและถอดเสื้อสีดำออกมา เอามาเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก อย่างไรก็ตามในตอนนั้นหยุนปิงก็ได้บังเอิญตื่นขึ้นมา จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่าร่างของเธอเกือบจะเปลือยปล่าวแทบไม่มีอะไรปกปิด และลืมตาขึ้นมองอย่างหวาดกลัวไปที่เย่โม่ซึ่งเขากำลังเช็ดเหงื่อ และแล้วภายใต้ความอับอายและความโกรธหยุนปิงก็ได้หมดสติไปอีกครั้ง
