นักล่าปีศาจ - บทที่ 34: ข้ากลายเป็นผู้สนับสนุนคนใหม่หรือเปล่า!

บทที่ 34: ข้ากลายเป็นผู้สนับสนุนคนใหม่หรือเปล่า!

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น หนิงเจี่ยซิ่ว จึงเคลื่อนย้ายร่างของ หลิวฟู่กลับเข้าไปในโลงศพ จากนั้นเขาก็เรียกฟางปิงที่รออยู่ข้างนอกเพื่อเอากระดาษและหมึกมา เขาวางแผนที่จะทำซ้ำเครื่องหมายคำสาปและส่งไปยัง ซูซีซี ที่เหมืองหลวง โดยหวังว่านางจะถอดรหัสความหมายที่ซ่อนอยู่ได้

หากใครสามารถไขปริศนาได้ ก็คงจะเป็นนาง

แม้ว่าครอบครัวหลิวจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายในห้อง แต่เมื่อพวกเขาเห็นสภาพที่น่าใจหายของศพหลิวฟู่ในโลงศพ พวกเขาก็แสดงสีหน้างุนงง

ผู้ที่รู้ว่า หลิวฟู่จมน้ำอาจตีความฉากนี้แตกต่างออกไป โดยสมมติว่า หนิงเจี่ยซิ่ว ทุบตี หลิวฟู่ถึงสภาพแปลกประหลาดนี้

หลังจากอธิบายสั้น ๆ เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของ หลิวฟู่ไปเป็นวิญญาณชั่วร้ายและสาเหตุของความชื้นที่มากเกินไปในห้อง หนิงเจี่ยซิ่ว ก็สามารถจำลองเครื่องหมายคำสาปได้สำเร็จและชดเชยตระกูลหลิว ด้วยเงินจำนวนหนึ่ง จากนั้นเขาก็สั่งให้ฟางปิงกลับไปที่สำนักงานนายอำเภออย่างรวดเร็ว และแจ้งให้ตงฟู่ทราบเกี่ยวกับเหยื่อที่จมน้ำกลายเป็นวิญญาณชั่วร้าย เขาขอให้เขาส่งเจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบว่าบ้านของเหยื่อรายอื่นได้รับผลกระทบเช่นเดียวกันหรือไม่

หนิงเจี่ยซิ่ว เองก็รีบออกจากที่เกิดเหตุ เตรียมมุ่งหน้าไปยังสถานีม้าเร็วในเทศมณฑลหวู่เติ้ง เพื่อส่งเครื่องหมายคำสาปไปยังหน่วยล่าปีศาจในเมืองหลวง

ที่ทำการขนส่งม้าเร็วแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรกสำหรับพลเรือน และอีกส่วนสำหรับราชสำนัก

สถานีม้าเร็วพลเรือนส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการขนส่งสินค้าและจดหมายสำหรับประชาชนทั่วไป เช่น หากใครต้องการส่งจดหมายหรือสินค้าท้องถิ่นกลับบ้านขณะทำธุรกิจทางภาคเหนือ ก็ใช้บริการที่ทำการม้าเร็วพลเรือนได้

สถานีม้าเร็วราชสำนักเข้าถึงได้เฉพาะเจ้าหน้าที่เท่านั้น ส่วนใหญ่จะใช้เพื่อส่งข้อมูลข่าวกรองทางทหารหรือส่งอนุสรณ์จากเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นถึงจักรพรรดิ สถานีเหล่านี้ยังได้จัดเตรียมที่พักและการแลกเปลี่ยนม้าให้กับเจ้าหน้าที่ด้วย

ในฐานะสมาชิกของหน่วยล่าปีศาจม้าเหล็ก หนิงเจี่ยซิ่ว เลือกสถานีม้าเร็วของราชสำนักโดยธรรมชาติ เมื่อเขามาถึงสถานีม้าเร็วของจักรวรรดิที่จัดตั้งขึ้นในเทศมณฑลหวู่เติ้ง เขาพบม้าเร็วเพียงไม่กี่คนและชายหนุ่มสองคนที่แต่งตัวดีอยู่ข้างใน พร้อมด้วยคนรับใช้ของพวกเขา มันค่อนข้างร้าง

อาจกล่าวได้ว่ามันค่อนข้างเงียบ ในความเป็นจริง การเป็นม้าเร็วในสถานีขนส่งของราชสำนักนั้นเป็นงานที่ค่อนข้างไม่ได้ใช้งาน เว้นแต่จะมีเรื่องเร่งด่วนทางการทหารหรือเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับวิญญาณชั่วร้ายที่ทำร้ายผู้คนในพื้นที่ใดพื้นที่หนึ่ง ม้าเร็วก็จะไม่ค่อยมีงานยุ่งเกือบทั้งปี

“พ่อของข้าเพิ่งลาออกจากตำแหน่งนายอำเภอเทศมณฑล และเจ้ากำลังบอกข้าว่าข้าไม่สามารถใช้สถานีม้าเร็วของจักรวรรดิได้อีกต่อไปแล้ว นี่มันผิดปกติมาก! เจ้ากำลังบอกว่า คนจะลืมเจ้าเมื่อเจ้าตายแต่ ข้ายังไม่ตายด้วยซ้ำ”

“ข้าเข้าใจความกังวลของเจ้า นายน้อยหวงแต่กฎของสถานีม้าเร็วของจักรพรรดิกำหนดว่ามีเพียงเจ้าหน้าที่เท่านั้นที่สามารถใช้งานได้ แม้ว่า นายอำเภอหวง จะเพิ่งลงจากตำแหน่งในวันนี้ แต่เขาก็ไม่สามารถใช้สถานีนี้ได้”

ขณะที่ หนิงเจี่ยซิ่ว เข้าไปในสถานีม้าเร็ว เขาสังเกตเห็นชายหนุ่มสองคนกำลังสนทนากับบุรุษม้าเร็ว ทั้งสองคนนี้ดูเหมือนจะเป็นบุตรชายของตระกูลที่มีอิทธิพลบางตระกูล คนหนึ่งเป็นนายน้อยและอีกคนหนึ่งเป็นผู้ติดตาม

หนิงเจี่ยซิ่วพูดขึ้น “เจ้าจะส่งอะไรไป?”

บุรุษม้าเร็วและเด็กหนุ่มสองคนหันศีรษะพร้อมกันเมื่อได้ยินเสียงของเขา เมื่อพวกเขาเห็น หนิงเจี่ยซิ่ว ทั้งสามมีสีหน้าสับสนราวกับว่าพวกเขากำลังคิดว่า ‘เจ้าเป็นใคร’

หนิงเจี่ยซิ่ว แสดงป้ายประจำตัวของเขา เมื่อเห็นสิ่งนี้ บุรุษม้าเร็วคนหนึ่งก็จำสถานะของ หนิงเจี่ยซิ่ว ได้ทันที และกล่าวด้วยความเคารพว่า “สวัสดี นายท่าน”

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เด็กหนุ่มทั้งสองก็เงียบลง ดูค่อนข้างสับสน คนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาดูเด็กกว่าตัวเองด้วยซ้ำ แต่เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นเจ้าหน้าที่?

“นายท่านนี่คือนายน้อยหวงโหยว ลูกชายคนโตของอดีตนายอำเภอมณฑลของเรา เขาต้องการส่งกล่องหนังสือไปยังจังหวัดหลินอัน” บุรุษม้าเร็วอธิบาย

“ขอข้าดูกล่องหน่อย” หนิงเจี๋ยซิ่วทำท่าทาง บุรุษม้าเร็วก็หยิบกล่องไม้ขึ้นมาทันที

ขณะที่ หนิงเจี่ยซิ่ว เปิดกล่อง สายตาของเขาก็จ้องมองไปที่หนังสือชุดหนึ่งที่เย็บเล่มด้วยปกสีเหลืองแอปริคอท

หน้าเหลืองที่คุ้นเคย ภาพประกอบที่คุ้นเคยของชายและหญิงสองคนในบ้าน ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวจากหนังสือที่เขาเคยเห็นที่บ้านของตงฟู่คือหนังสือชุดนี้มีคำต่อท้ายเพิ่มเติมในชื่อเรื่อง

เมื่อนับแล้วเขาพบว่ามีหนังสือทั้งหมดสิบห้าเล่มในกล่อง

“เจ้ามีชุดสะสมที่ค่อนข้างครบถ้วน” หนิงเจี่ยซิ่วอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย หากคนระดับสูงพบว่ามีใครบางคนพยายามใช้สถานีม้าเร็วของจักรพรรดิเพื่อส่งหนังสือที่มีเนื้อหาชัดเจน เขาก็สงสัยว่าพวกเขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

“มันไม่ใช่ของสะสม ทั้งหมดนี้เป็นผลงานต้นฉบับของข้า” หวงโหยวตบหน้าอกของเขา “แม้ว่าข้าจะเป็นนายน้อย แต่ข้าหาเงินได้จากการเขียนหนังสือที่ประณีตเหล่านี้ ตราบใดที่ข้าส่งต้นฉบับไปที่สำนักพิมพ์ในจังหวัดหลินอัน พวกเขาจะตีพิมพ์ให้ข้า ทุกเดือน เงินจำนวนมากจากการขายหนังสือจะเข้าบัญชีของข้า”

ผู้ติดตามหนุ่มที่อยู่ข้างๆ เขาพูดอย่างรวดเร็วว่า “ท่านผู้ใจดี เจ้าช่วยขอให้บุรุษม้าเร็วช่วยนายน้อยของข้าส่งต้นฉบับเหล่านี้ได้ไหม เราไม่อยากเลื่อนวันตีพิมพ์ออกไป นายน้อยของข้าจะแสดงความขอบคุณอย่างแน่นอน”

หวงโหยวได้รับการเตือนจากผู้ติดตามของเขาและรีบกล่าวเสริมว่า “ใช่ ข้าขอความช่วยเหลือจากเจ้าด้วย ข้าสัญญาว่าจะแสดงความขอบคุณ”

หลังจากใช้ดวงตาแห่งจิตวิญญาณตรวจดูกล่องหนังสือทั้งกล่องและยืนยันว่าไม่มีพลังงานอันชั่วร้าย หนิงเจี่ยซิ่ว พยักหน้าให้บุรุษม้าเร็วแล้วพูดว่า “อนุญาตให้เขาส่งชุดนี้ครั้งสุดท้าย คราวนี้เท่านั้น”