ติดเกมมา 1,000 ปี ออกมาทั้งทีพี่ต้องเทพ - บทที่ 150 (ฟรี)
บทที่ 150 (ฟรี)
ซ็องฮยอนชางกำลังทบทวนการสอบครั้งที่ 2 ทั้งสามครั้งที่ผ่านมาในหัว
‘ในกรณีของฮันเตอร์คริส.. ตั้งแต่แรกก็ไม่มีอะไรให้เรียนรู้มากนัก.. แต่ตั้งแต่ฮันเตอร์แอรอนเป็นต้นมามีสิ่งที่น่าดูมาก.. และด้วยฮันเตอร์ฮารุกะเมื่อครู่ ทำให้เห็นรูปแบบใหม่ของไคเมราที่ไม่เคยเห็นมาก่อนด้วย..’
ฮารุกะที่ได้รับการขนานนามว่าเป็นฮันเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดในญี่ปุ่น
เธอเป็นฮันเตอร์ประเภทนักดาบที่เหมาะสมกับฮันเตอร์ของญี่ปุ่น ประเทศของซามูไร
ซ็องฮยอนชางก็เป็นฮันเตอร์ที่ใช้ดาบเป็นหลักเช่นกัน จึงรู้สึกอยากรู้เล็กน้อย
ฮันเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดของประเทศซามูไรจะแข็งแกร่งแค่ไหน
‘ตั้งแต่แรก.. การคิดว่าไม่มีฮันเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่าฉันนั่นฉันดูจะเย่อหยิ่งเกินไป..’
ในกรณีของคริสที่สอบครั้งที่ 2 เป็นคนแรกนั้น มีความแข็งแกร่งที่เหนือใคร
อย่างน้อยซ็องฮยอนชางรู้สึกว่าเขาน่าจะแข็งแกร่งกว่าตัวเองในตอนนี้เล็กน้อย
‘แต่ถ้าไม่ได้ลองสู้กันโดยตรงก็ไม่รู้หรอก..’
ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ซ็องฮยอนชางสนใจดูการต่อสู้ระหว่างฮารุกะกับไคเมราโดยไม่พลาดแม้แต่ครั้งเดียว
ผลลัพธ์ก็คือสิ่งนี้
‘แข็งแกร่งจริง แต่.. ไม่มีเอกลักษณ์’
พูดตามความเป็นจริงเลย
ฮันเตอร์ระดับ S เลเวล 3 ที่เกิดจากประเทศซามูไร
ซ็องฮยอนชางคาดหวังจริงๆ กับฮารุกะ ฮันเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาฮันเตอร์ระดับ S เลเวล 3 ของประเทศซามูไร
‘การโจมตีตรงไปตรงมาเกินไป.. และไม่มีตัวแปร’
ในสายตาของซ็องฮยอนชาง จุดเด่นของฮารุกะคือความเร็ว
ทุกการเคลื่อนไหวดูจะเร็วกว่าซ็องฮยอนชางเล็กน้อย แต่ปัญหาคือไม่สามารถใช้ความเร็วนั้นให้เกิดประโยชน์อย่างเต็มที่
ฮารุกะที่สอบเสร็จแล้วกำลังเดินมาหาซ็องฮยอนชางอย่างช้าๆ
“ฮ.. ฮันเตอร์ฮารุกะ! เหนื่อยมากเลยครับ! การสอบผ่านแล้ว ก่อนอื่นต้องพักให้เต็มที่ ······”
“พอแล้ว ไม่เห็นเหรอว่าฉันปกติดี?”
“หืม..? นั่นหมายความว่า ······”
เสื้อผ้าที่ทำจากหินเวทย์ที่สวมใส่กลายเป็นเศษผ้าขาดรุ่งริ่ง และดูเหมือนคนที่จะล้มลงทุกเมื่อ
เพียงแค่ดูท่าทางการเดินตอนนี้ก็เห็นว่าการทรงตัวไม่ดี ถ้าถูกผลักเบาๆ น่าจะล้มไปข้างๆ ทันที
“พอแล้วขยับไป หลีกทาง!”
“อา.. ครับ..”
หลังจากฮารุกะดุ ไคก็ต้องหลบไปข้างๆ อย่างจำใจ
ในขณะเดียวกัน ฮารุกะที่พยายามทำหน้าตาเฉยๆ เดินมาหาซ็องฮยอนชางอย่างภาคภูมิใจแล้วตะโกนด้วยเสียงดังที่สุด
“เป็นยังไงบ้าง?!”
“หืม?”
ซ็องฮยอนชางที่ฮารุกะเข้ามาหาทันใดนั้นและพูดอะไรแปลกๆ จึงถามกลับด้วยสีหน้างุนงง
“พลังของญี่ปุ่นของเราเป็นยังไงบ้าง! ที่ฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางสามารถไปทำลายสำนักของสาขาฮันเตอร์ญี่ปุ่นได้.. เป็นเพราะฉันไม่อยู่!”
“······ อา.. ใช่ครับ”
สงสัยว่าเธอจะมาพูดอะไร ปรากฏว่าเป็นเรื่องการทำลายสำนักสาขาฮันเตอร์ญี่ปุ่น ดูเหมือนจะกังวลเรื่องนี้มาก
ซ็องฮยอนชางไม่มีอะไรจะพูด จึงตอบเฉยๆ
“ฮ่าฮ่า ฮันเตอร์ฮารุกะ ตอนนี้การสอบยังไม่จบทั้งหมด เอาไว้คุยกันทีหลังดีกว่าครับ”
ชอนมูจินที่อยู่ข้างซ็องฮยอนชางพูดกับฮารุกะด้วยใบหน้าสุภาพ แต่เธอดูไม่มีเจตนาจะฟังคำพูดของชอนมูจิน
“เรื่องที่ช่วยญี่ปุ่นของเราครั้งก่อน ขอบคุณจริงๆ.. แต่เรื่องที่ทำลายสำนักสาขาฮันเตอร์ของเราตอนที่ฉันไม่อยู่.. ฉันยอมรับไม่ได้”
“แล้ว.. อยากจะพูดอะไรครับ?”
เมื่อฮารุกะพูดยาวเกินไป ซ็องฮยอนชางจึงถามเข้าเรื่อง
เพราะไม่รู้เลยว่าเธอต้องการอะไรกันแน่
“ดังนั้น..! การสอบครั้งที่ 2 นี้มาแข่งกันดูเป็นยังไง! พูดตรงๆ ฉันคิดว่าฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางจะตกการสอบครั้งที่ 1 แน่ๆ แต่.. เมื่อมาสอบครั้งที่ 2 ด้วยกันแล้ว มาแข่งกันในการสอบครั้งที่ 2 กันเถอะ!”
“เกณฑ์คืออะไรครับ?”
“เกณฑ์.. ก็เวลาสิ ฮันเตอร์ลูคัส! ฉันใช้เวลาเท่าไหร่ในการผ่านการสอบครั้งที่ 2?”
เมื่อฮารุกะตะโกนถามลูคัส เขาก็ตอบทันที
“ใช้เวลาเป็นเวลา 19 นาที 22 วินาทีพอดีครับ”
“ได้ยินแล้วใช่ไหม? ถ้าฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางผ่านการสอบครั้งที่ 2 ภายใน 19 นาที 22 วินาที.. ฉันจะยอมรับอย่างสุภาพ! ว่าฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางสำเร็จในการทำลายสำนักสาขาฮันเตอร์ญี่ปุ่น!”
ซ็องฮยอนชางที่มองดูฮารุกะที่ตะโกนอย่างภาคภูมิใจเริ่มคิดอย่างรวดเร็วในหัว
เมื่อฟังดูแล้ว ฮารุกะกำลังขอทำการเดิมพัน
‘ฉันได้อะไรน้อยเกินไป?’
ซ็องฮยอนชางสำเร็จในการทำลายสำนักสาขาฮันเตอร์ญี่ปุ่นแล้ว
ดังนั้นไม่ว่าจะได้รับการยอมรับจากฮารุกะหรือไม่ก็ไม่สำคัญ
“เป็นการเดิมพันที่เสียเปรียบผมมากครับ เมื่อผมชนะ ได้แค่การยอมรับของฮันเตอร์ฮารุกะ ไม่มีอะไรอื่นเหรอครับ?”
ตอนนั้นเหลียวหลินที่ฟังสนทนาอยู่ข้างซ็องฮยอนชางตะโกน
“ใช่เลย เป็นการเดิมพันที่ฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางไม่ได้อะไรเลยใช่ไหม? เรื่องที่ฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางสำเร็จในการทำลายสำนักสาขาฮันเตอร์ญี่ปุ่นเป็นเรื่องที่โลกรู้กันหมดแล้ว และฮันเตอร์ฮารุกะดูจะหมดแรงแล้ว ไปพักผ่อนดีกว่าไม่ใช่เหรอ?”
เหลียวหลินมองฮารุกะด้วยสายตาคม
‘ตัวจิ้งจอกนั่นมาออดอ้อนอะไรกัน..’
ในสายตาของเหลียวหลิน ฮารุกะดูเหมือนจะมาออดอ้อนกับซ็องฮยอนชาง เธอจึงให้สัญญาณ
“ฮ่า! พอเถอะ! ฮันเตอร์เหลียวหลินออกไปสิ! นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับฮันเตอร์ซ็องฮยอนชาง! และคำของฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางก็สมเหตุสมผล..! งั้นจัดแบบนี้เลย ถ้าฉันชนะ ฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางต้องยอมรับว่าการทำลายสำนักสาขาฮันเตอร์ญี่ปุ่นล้มเหลว! และแน่นอนว่าจะมีข่าวออกไปทั่วโลก!”
“แล้วถ้าผมชนะล่ะครับ?”
“ถ้าฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางชนะ.. จะทำตามที่ต้องการสักอย่างหนึ่ง!”
“อะไรก็ได้เหรอครับ?”
“ใช่! แน่นอน! ถ้าเป็นสิ่งที่ฉันทำได้ จะทำตามทุกอย่าง เป็นยังไงบ้าง?”
ขณะที่ซ็องฮยอนชางคุยกับฮารุกะ เหลียวหลินที่อยู่ข้างๆ มองฮารุกะด้วยสีหน้าน่ากลัว แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะสนใจเรื่องนั้น
‘นี่มันดีมากเลยนี่?’
ซ็องฮยอนชางยิ้มในใจ
‘แน่นอนว่าฉันจะชนะ?’
ฮารุกะที่เสนอการเดิมพันก็ยิ้มในใจเช่นกัน
ทั้งคู่คิดว่าตัวเองจะชนะในการเดิมพัน
“ดีครับ”
“จริงเหรอ? สัญญากันแล้วนะ?”
“แน่นอน ฮันเตอร์ฮารุกะก็อย่าเปลี่ยนคำพูดทีหลังนะครับ”
“แน่นอน! ตอนนี้มีฮันเตอร์ชอนมูจินและฮันเตอร์เหลียวหลินเป็นพยาน!”
“เข้าใจแล้วครับ”
การเดิมพันของทั้งคู่เริ่มขึ้นแล้ว
ฮารุกะและไคออกจากเกตไปทันที
“ฮ่า.. พอเถอะ! ฮันเตอร์ซ็องฮยอนชาง! ฮันเตอร์ฮารุกะน่าขำไม่ใช่เหรอ? ฉันถูกเมินสนิท.. อยากจะ..”
“ฮ่าฮ่า ฮันเตอร์เหลียวหลินอดทนหน่อยครับ”
“ฮ่า.. และฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางชนะได้ไหม? ไคเมรานั่นดูไม่ธรรมดา..”
“แน่นอนครับ”
“เอาเถอะ.. เดี๋ยวก็รู้ การสอบครั้งต่อไปฉันจะสอบ ฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางรอสักครู่แล้วค่อยแสดงให้ดู”
เหลียวหลินพูดแล้วก็วิ่งไปหาเหลียวเว่ย พี่ชายของเธอ
แล้วตะโกนมองซ็องฮยอนชางจากไกล
“ดูให้ดีนะ!”
“อา ครับ..”
เธอโบกมือแล้วออกจากเกตไปกับเหลียวเว่ย ซ็องฮยอนชางก็เหลือแค่เขากับชอนมูจิน
“แต่.. ฮันเตอร์เหลียวหลินทำไมเป็นมิตรกับนายขนาดนั้น?”
“อืม.. ใช่นะ.. ตั้งแต่แนะนำตัวกันเมื่อกี้ก็ทำแบบนั้นตลอด.. ไม่รู้เหตุผล”
“อืม.. ใช่เหรอ? อย่างนั้นนี่เอง..”
ชอนมูจินมองหน้าซ็องฮยอนชางครั้งหนึ่ง
ตอนนั้นชอนมูจินก็พอเข้าใจแล้วว่าทำไมเหลียวหลินถึงทำแบบนั้น
“ก่อนอื่นเราออกไปเร็วๆ เถอะ การสอบครั้งต่อไปจะเริ่มทันที”
“ใช่ ไปกันเถอะ”
ซ็องฮยอนชางและชอนมูจินก็ออกจากเกตอย่างรวดเร็ว
*
จอห์นสัน นักเล่นแร่แปรธาตุระดับสูงสุดของโลก
เขานั่งอยู่คนเดียวในห้องวิจัยของตัวเองภายในสาขาฮันเตอร์สหรัฐอเมริกา
ที่ที่จอห์นสันนั่งอยู่คือห้องหนึ่งที่อยู่ในส่วนลึกที่สุดของห้องวิจัย ที่นั่นมีจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่หกจอ
ในวิดีโอที่แสดงบนมอนิเตอร์เป็นทิวทัศน์ภายในเกตที่เขาสร้างขึ้น
“เคเค.. ครั้งนี้ก็ล้มเหลวอีกแล้วเหรอ!! ไอ้คริสจะแข็งแกร่งไปถึงไหนกัน!!!”
นักเล่นแร่แปรธาตุระดับสูงสุด จอห์นสัน มีเป้าหมายหนึ่ง
นั่นคือการที่ฮันเตอร์ที่แข็งแกร่งเหมือนคริสไม่สามารถเคลียร์เกตที่เขาสร้างและล้มเหลว
หรือไม่ก็ไคเมราที่เขาสร้างแข็งแกร่งกว่าคริสที่ได้รับการขนานนามว่าเป็นฮันเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดในปัจจุบัน
เขาทุ่มเทในการสร้างไคเมราครั้งนี้ แต่น่าเสียดายที่ล้มเหลว
“ไม่ใช่แค่คริส.. ฮันเตอร์คนอื่นๆ ก็ผ่านทั้งหมด..”
จอห์นสันดูฮันเตอร์คนอื่นๆ สอบครั้งที่ 2 แล้วบิดหน้ามากขึ้น
ตามการคาดการณ์ของจอห์นสัน คริสคนเดียวเท่านั้นที่จะผ่านการสอบครั้งที่ 2
แต่ตอนนี้ต่อจากแอรอน ฮารุกะตัวแทนญี่ปุ่นก็ผ่านการสอบอย่างหวุดหวิด
“ต้องสร้างไคเมราที่แข็งแกร่งกว่าตอนนี้มาก.. เชอะ..”
แต่ก็ไม่มีฮันเตอร์ที่น่าคาดหวัง
เหตุผลที่จอห์นสันสามารถสร้างไคเมราที่แข็งแกร่งขนาดนี้ได้ ก็เพราะคริส
การสร้างไคเมราที่แข็งแกร่งต้องใช้วัสดุและพลังเวทย์จำนวนมหาศาล
เขาได้รับพลังเวทย์จากคริสมาสร้างไคเมรา
ดังนั้นจอห์นสันจึงชอบฮันเตอร์ที่แข็งแกร่งเหมือนคริส
“ไม่เห็นฮันเตอร์ที่เท่าคริส.. ไม่สิ คริสเป็นสัตว์ประหลาด.. ต่อไปจะไม่มีฮันเตอร์เหมือนคริสปรากฏขึ้นอีก”
เขามั่นใจแบบนั้นและเริ่มดูการสอบครั้งที่ 2 ที่ดำเนินต่อไปในห้อง
*
กิลด์พาลาดินซึ่งเป็นหนึ่งในกิลด์ที่ใหญ่ที่สุดในจีน
เหลียวเว่ยและเหลียวหลิน ผู้เป็นกิลด์มาสเตอร์ร่วมของที่นั่นเป็นพี่น้อง
และการสอบของเหลียวหลินและเหลียวเว่ยเพิ่งจบลง
“ทั้งคู่.. ใช้เวลาแค่ 18 นาที.. ยอดเยี่ยม”
“เร็วกว่าฮันเตอร์ฮารุกะของญี่ปุ่นด้วย..”
นิโคลัส หัวหน้าสาขาฮันเตอร์รัสเซีย และอีวาน รองหัวหน้าสาขา ประหลาดใจจริงๆ เมื่อเห็นความสามารถของเหลียวเว่ยและเหลียวหลิน
ไม่ใช่แค่ทั้งคู่เท่านั้น
คริสและแอรอนของสหรัฐอเมริกาก็แสดงสีหน้าประหลาดใจ และฮารุกะก็เช่นกัน
“ผู้หญิงคนนั้น.. แข็งแกร่งขนาดนั้นเหรอ..? ได้ยินว่าจีนไม่ได้ส่งฮันเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดมา..?”
ตามที่ฮารุกะทราบ จีนไม่ได้ส่งฮันเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดของประเทศ แต่ส่งกิลด์มาสเตอร์ส
องคนของกิลด์พาลาดิน
ฮารุกะที่เดิมไม่รู้เรื่องกิลด์พาลาดินมากนัก เมื่อเห็นเหลียวหลินผ่านการสอบครั้งที่ 2 ด้วยตาทั้งสองก็ยังไม่เชื่อ
“ฟู่! 19 นาที 22 วินาทีใช่ไหม?”
“······ เสร็จแล้วก็รีบออกไปสิ”
เมื่อไหร่ไม่รู้ เหลียวหลินเข้ามาหาฮารุกะและหัวเราะเยาะเธอ