ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - บทที่ 16 กำลังโหลด

สามารถติดตามผู้แปลและข่าวสารตอนล่าสุดก่อนใครได้ที่ Facebook

บทที่ 16 กำลังโหลด

พืชที่อยู่นอกเมืองโบราณนั้นเขียวชอุ่มมาก บนฝั่งของคูเมืองต้นไม้ก็สูงกว่าสิบเมตรและแม้แต่ต้นหญ้าธรรมดาที่ริมถนนก็สูงครึ่งตัวคน ในแม่น้ำปกคลุมไปด้วยใบบัวขนาดเท่าลำเรือ ดอกบัวขนาดใหญ่สีแดงเลือดเหมือนหน้าของปีศาจ พื้นที่ที่ได้รับผลกระทบทำให้พืชและสัตว์ในบริเวณใกล้เคียงมีระดับความแปรปรวนแตกต่างกันไป แต่ในทุ่งหญ้ากลับไม่ได้รับผลกระทบเท่าไหร่

นอกเมืองโบราณมีกองทหารติดอาวุธและรถถังกำลังลาดตระเวนอยู่ใกล้ ๆ คนนอกไม่สามารถเข้าไปในเมืองได้ และในบริเวณไกล้เคียงมีแม้กระทั่งขีปนาวุธทางอากาศตั้งอยู่ แต่โจวเหวินยังไม่เคยเห็นขีปนาวุธเหล่านั้นถูกยิงออกไป

ในความเป็นจริงการคุกคามของอาวุธเหล่านี้ต่อสิ่งมีชีวิตต่างมิตินั้นมีจำกัดมาก อีกทั้งยังมีสิ่งมีชีวิตต่างมิติจำนวนมากที่สามารถดูดซับและวิวัฒนาการจากพลังงานของระเบิดนิวเคลียร์ กระสุนธรรมดายิ่งไร้ประโยชน์กว่า เมื่อยิงใส่สิ่งมีชีวิตต่างมิติก็จะถูกกลืนกินเข้าไป จะมีเพียงกระสุนที่ทำจากวัสดุพิเศษเท่านั้นที่สามารถสร้างความเสียหายให้กับสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นได้ แต่วัสดุเหล่านั้นหายากมากและสิ้นเปลืองเกินกว่าจะนำมาทำกระสุนที่ใช้ครั้งเดียว จึงมักนำมาทำอาวุธเช่นดาบมากกว่า

อาวุธธรรมดามีผลเพียงเล็กน้อยต่อสิ่งมีชีวิตต่างมิติ แต่ก็ยังคงเป็นอันตรายต่อมนุษย์ ดังนั้นบทบาทหลักของอาวุธเหล่านั้น คือการรักษาความสงบของสังคม

โจวเหวินไม่มีบัตรผ่าน อย่างไรก็ตามในตัวเขามีบัตรผ่านสำหรับสอบอยู่ ดังนั้นในระหว่างการทดสอบจริงเขาจะหาโอกาสเข้าไปยังเมืองโบราณกุยเต๋อจากประตูทิศเหนือ

เมืองโบราณกุยเต๋อมีประตูเหนือ ใต้ ออก ตก สี่แห่ง แต่เดิมเป็นเมืองเล็ก ๆ ที่มีความกว้างไม่ถึงสิบไมล์ อย่างไรก็ตามหลังจากเกิดพายุมิติ เมืองโบราณกุยเต๋อก็กลายเป็นมิติที่แตกต่าง พื้นที่ภายในนั้นใหญ่กว่าเดิมหลายเท่า มนุษย์ยังไม่สามารถสำรวจเมืองทั้งหมดได้อย่างสมบูรณ์

จากประตูทั้งสี่ด้าน สิ่งมีชีวิตต่างมิติที่สามารถพบได้แตกต่างกัน ที่ประตูทิศเหนือนั้นอ่อนแอที่สุดและตราบใดที่ไม่เข้าไปลึกเกินไปก็จะไม่พบอันตรายมากนัก

เนื่องจากบัตรผ่านประตูหนึ่งใบสามารถเข้าได้พร้อมกันสี่คนเท่านั้น ผู้เล่นอีกสองคนที่หลี่ซวนและโจวเหวินไม่เคยพบหน้ายังมาไม่ถึงและยังไม่ถึงเวลาเดินทาง ดังนั้นโจวเหวินจึงได้แต่ยืนด้านนอกประตูเมืองโบราณเท่านั้น 

ประตูทางเหนือของเมืองโบราณนั้นเก่าแก่และลึกลับ อิฐสีน้ำเงินของประตูเมืองนั้นมีรอยด่างและสึกกร่อน หลายแห่งมีร่องรอยผุพัง อย่างไรก็ตามโจวเหวินได้ยินว่ากองทัพใช้ขีปนาวุธจำนวนมากระดมยิงเมืองโบราณเป็นเวลาสิบนาทีเต็ม ผลก็คือ อาคารในเมืองโบราณแม้แต่กระเบื้องแผ่นเดียวก็ไม่พัง

เหนือประตูเมืองมีป้ายตัวอักษรจีนโบราณสามตัวคือ " เมืองกุยเต๋อ " ซึ่งมีความเก่าแก่และมีพลังราวกับว่าผ่านประวัติศาสตร์มานานนับพันปี สายตาของโจวเหวินหยุดอยู่ที่ลวดลายแปลก ๆ ด้านหลังประตู ลวดลายนั้นดูเหมือนฝ่ามือของทารกกดลงบนอิฐ แต่ภายในรอยมือเล็ก ๆ มันมีลวดลายคล้ายกับกระเทียมหรือหัวหอม

แต่ก่อนที่เมืองโบราณกุยเต๋อไม่มีรูปแบบดังกล่าว โจวเหวินได้ยินว่าหลังเกิดพายุมิติ รูปแบบแปลกประหลาดเหล่านี้จึงปรากฏขึ้นหลังธรณีประตู แต่ไม่มีใครรู้ว่าความหมายของรูปแบบนั้นคืออะไร ขณะที่โจวเหวินกำลังดูรูปแบบ ก็รู้สึกว่าโทรศัพท์ในกระเป๋ากำลังสั่น โจวเหวินคิดว่ายวี่ชิวไป๋ หรือหลี่ซวนกำลังตามหาเขา แต่เมื่อเขาเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋า เขาก็ตกตะลึง เพราะโทรศัพท์มือถือในกระเป๋านี้ไม่ใช่โทรศัพท์มือถือธรรมดาที่เขามักจะใช้ แต่เป็นโทรศัพท์มือถือลึกลับ โทรศัพท์มือถือลึกลับนี้ไม่มีฟังก์ชั่นการตอบรับโทรศัพท์ มันไม่เคยสั่นมาก่อนเลย เมื่อเห็นว่าไม่มีใคร โจวเหวินหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าของเขาและเห็นว่าหน้าจอสว่างขึ้นโดยอัตโนมัติและไอคอนกล้องกำลังกะพริบ

 " ทำไมไม่เคยเห็นไอคอนกล้องนี้มาก่อน? กล้องนี้ใช้ทำอะไรหรือจะให้ฉันถ่ายรูปตัวเอง? " โจวเหวินรู้สึกงงงวยและลองคลิกที่ไอคอนกล้อง เหมือนกับโทรศัพท์มือถือทั่วไป เมื่อโทรศัพท์มือถือเข้าสู่โหมดกล้อง เพียงแต่ว่าไม่ใช่โจวเหวินถ่ายตัวเอง แต่เป็นกล้องด้านหลัง โชคดีที่ในเมืองโบราณไม่ได้ห้ามถ่ายภาพ ทหารที่รับหน้าที่รักษาความปลอดภัยจึงไม่ได้ห้าม เมื่อเห็นโจวเหวินถือโทรศัพท์มือถือเพื่อถ่ายภาพ

โจวเหวินยกโทรศัพท์มือถือหันหน้าไปทางต้นไม้และดอกไม้ข้างๆเขา ฟังก์ชั่นกล้องนี้ใช้เพื่ออะไร?

แต่ในไม่ช้าโจวเหวินพบว่าฟังก์ชั่นกล้องนี้ดูเหมือนจะไม่ดี ไม่มีวิธีกดชัตเตอร์เพื่อถ่ายรูป นิ้วของโจวเหวินคลิกบนหน้าจอของโทรศัพท์มือถือและโทรศัพท์เพื่อถ่ายรูปแต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

" นี่มันคืออะไรกันแน่ " โจวเหวินยกโทรศัพท์มือถือกวาดไปรอบๆ ทันทีที่ประตูปรากฏในกล้อง เขาได้ยินเพียงเสียงตอบสนองของโทรศัพท์

โจวเหวินรู้สึกประหลาดใจมาก หลังจากดูใกล้ ๆ เขาพบกล่องสีเขียวขนาดเล็กบนหน้าจอของโทรศัพท์มือถือซึ่งล็อคลวดลายแปลกประหลาดที่ประตูเมือง หลังจากเสียงคลิ๊กสามครั้งติดต่อกัน เขาเห็นว่ารูปแบบมือเล็ก ๆ ถูกขยายบนหน้าจอและเมืองโบราณที่อยู่ด้านหลังค่อยๆเลือนลาง มีคำศัพท์อยู่ด้านล่าง: กำลังโหลด …

" อย่าบอกนะว่า … " โจวเหวินดูหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่กำลังโหลดและมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นในใจของเขา ความคิดนี้ทำให้เขาตกใจและไม่อยากจะเชื่อ อย่างไรก็ตามโทรศัพท์ใช้เวลาไม่นานในการพิสูจน์การคาดเดาของเขา หลังจากการโหลดเสร็จสมบูรณ์ รูปแบบมือเล็ก ๆ ก็กลายเป็นไอคอนซึ่งปรากฏบนเดสก์ท็อปของโทรศัพท์มือถือ มีคำสามคำว่า " เมืองกู่หวง" อยู่ด้านล่าง

" อยู่ๆก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของเกมหรือ? " โจวเหวินตกใจและมีความสุขและอดทนต่อความตื่นเต้นไม่ไหว คลิกที่ไอคอนของเมืองโบราณ หน้าจอโทรศัพท์มือถือกลายเป็นหน้าจอการโหลดเกมที่คุ้นเคย หลังจากนั้นครู่หนึ่งหน้าจอเกมก็กลายเป็นประตูทางเหนือของเมืองโบราณกุยเต๋อ ซึ่งแตกต่างจากประตูทิศเหนือของจริงได้ถูกเปิดขึ้น

โจวเหวินแอบหยดเลือดหนึ่งหยดลงบนหน้าจอของโทรศัพท์มือถือและกลายเป็นคนเลือดในเกมแล้วเข้าประตูเมืองไป ถนนหินโบราณ อาคารเก่าแก่ที่สร้างจากไม้ แม้ว่าโจวเหวินจะไม่เคยเข้าไปในเมืองโบราณกุยเต๋อ แต่เขาเคยเห็นภายในของเมืองโบราณจากในอินเตอร์เนต ซึ่งเหมือนกับที่เขาเห็นในตอนนี้

ยังไม่ทันที่โจวเหวินจะได้เปรียบเทียบต่อไป บนถนนศิลาพลันปรากฏโครงกระดูกใส่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งวิ่งไปโจมตีคนเลือด นี่ก็เป็นสิ่งที่โจวเหวินเคยเห็นในอินเตอร์เนต มันคือทหารกระดูก สิ่งมีชีวิตต่างมิติที่ปรากฏทั่วไปในเมืองโบราณกุยเต๋อ

สามารถติดตามผู้แปลและข่าวสารตอนล่าสุดก่อนใครได้ที่ Facebook