ตอนที่ 15 นึกไม่ถึงว่าจะเป็นเพื่อนบ้านกัน
"อยากฟังสิ!"
"ผมบอกกับถังถังว่า ให้เธอไปเล่นกับคุณปู่ก่อน แล้วพ่อจะปรึกษากับแม่ว่าจะมีน้องชายให้เธอเมื่อไรดี!"
"เอ่อ……"
หลินโม่โม่ไม่สามารถบรรยายความรู้สึกของตัวเองในเวลานี้ได้ เธอพึ่งจะรู้จักฉินห้าวตงไม่ถึงสองวัน แต่ความอับอายในช่วงสองวันนี้มีเยอะกว่าช่วงชีวิตแต่ก่อนมาก ภาพลักษณ์ประธานกรรมการผู้เย็นชาได้ถูกทำลายลงหมดสิ้นแล้ว
"ทำไมเธอถึงพูดกับเด็กแบบนี้"
"ถ้าไม่พูดแบบนี้ ถังถังก็ไม่ยอมออกไป ถ้าเธอไม่ออกไป ผมจะรักษาคุณต่อได้ยังไงล่ะ?"
"แต่ว่าคุณโกหกเด็กไม่เป็นเหรอไง?"
เธอพูดขึ้นด้วยความโกรธ
"ความหมายของคุณคือ พวกเราจะให้กำเนิดน้องชายแก่ถังถังจริงงั้นเหรอ?" ฉินห้าวตงพูดด้วยรอยยิ้ม
"เธอนี่มัน……"
หลินโม่โม่รู้สึกอายจนแทบทนไม่ไหว เธอไม่พูดอะไรกับฉินห้าวตงอีก เธอหลับตาลงแต่กลับรู้สึกว่าหัวใจเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง
ในที่สุดการนวดก็สิ้นสุดลง ฉินห้าวตงและหลินโม่โม่เดินออกมาจากห้องนอนกลับมายังห้องรับแขกด้วยกัน
หลินจื่อเยวียนที่กำลังเล่นเกมกับถังถังอยู่เหลือบมองมายังหลินโม่โม่และฉินห้าวตงด้วยสายตาแปลกๆ
พอเห็นทั้งสองคนเดินมา แม่หนูน้อยรีบวิ่งเข้ามาหาพลางถามอย่างมีความสุข "ป่าป๊ากับหม่าม๊าปรึกษากันเสร็จหรือยัง? เมื่อไหร่จะมีน้องชายให้หนูล่ะ?"
พวงแก้มของหลินโม่โม่แดงก่ำอีกครั้ง เธอเหลือกตามองฉินห้าวตง
"เอ่อ……นี่……พ่อกับแม่ปรึกษากันเสร็จแล้ว ถังถังน่ารักขนาดนี้ ยังไม่ต้องมีน้องชายหรอก"
ฉินห้าวตงทำได้แค่ฝืนใจอธิบายให้แม่หนูน้อยฟัง
"แต่ว่าถังถังอยากได้น้องชาย!"
แม่หนูน้อยมีท่าทีไม่ยอมหยุด
"ถังถัง เรื่องน้องชายเอาไว้ว่ากันทีหลังนะ พ่อต้องกลับแล้ว" ฉินห้าวตงเงยหน้าไปพูดกับหลินจื่อเยวียนและหลินโม่โม่ "นี่ก็ผ่านมานานแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ!"
ไม่ทันรอให้หลินจื่อเยวียนและหลินโม่โม่พูดอะไร แม่หนูน้อยก็เรียกเขาเสียแล้ว "ป่าป๊า ป่าป๊าจะไปไหนอ่ะ?"
"พ่อจะกลับบ้านก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาเล่นกับถังถังใหม่ ดีไหม?" ฉินห้าวตงพูดขึ้น
"ไม่ดี! ไม่ดี! ป่าป๊ากับหม่าม๊าโกหก!" แม่หนูน้อยร้องไห้จ้าขึ้นมาทันที
"ถังถัง พ่อไม่ได้โกหกหนูนะ พรุ่งนี้พ่อจะต้องมาส่งหนูไปโรงเรียนอนุบาลอย่างแน่นอน!"
"ไม่ใช่แบบนั้น! ไม่ใช่แบบนั้น! ครอบครัวของเพื่อนที่โรงเรียนอนุบาลอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูกหมดเลย ป่าป๊าเป็นป่าป๊าของหนู ทำไมถึงต้องไป?"
แม่หนูน้อยยิ่งร้องไห้ยิ่งเสียใจ "ถ้าหากป่าป๊าไม่อยู่กับหนูกับหม่าม๊า พรุ่งนี้จะให้หนูพูดกับเพื่อนๆ ว่ายังไง? พวกเขาก็จะบอกว่าหนูโม้ แล้วก็จะบอกว่าหนูเป็นลูกไม่มีพ่อเหมือนเดิม!"
"เอ่อ……" ฉินห้าวตงหันไปมองหลินโม่โม่ คำถามนี้ทำได้แค่ให้แม่ของลูกเป็นคนตัดสินใจแล้วแหละ
หลินโม่โม่ย่อตัวลง พูดปลอบประโลมแม่หนูน้อย "ถังถัง คุณพ่อมีธุระต้องไปทำ ให้เขาไปก่อนดีไหมจ๊ะ? พรุ่งนี้เช้าเขาจะต้องมาส่งถังถังไปโรงเรียนอนุบาลแน่นอน"
"ไม่เอา! ไม่เอา! หนูจะนอนกับป่าป๊าและหม่าม๊า หนูไม่อยากเป็นลูกไม่มีป่าป๊า!"
แม่หนูน้อยร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ หลินโม่โม่เองก็หมดหนทาง จึงส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปทางหลินจื่อเยวียน
"พ่อแก่แล้ว ต้องนอนพักผ่อนเร็วๆ ถึงจะดี พวกเธอเล่นกันไปเถอะ พ่อขอตัวกลับไปพักผ่อนก่อนแล้วกัน!"
หลินจื่อเยวียนไม่ได้สนใจสายตาขอความช่วยเหลือจากลูกสาว เขาหันหลังเดินกลับไปยังห้องของตัวเอง มุมปากของเขากลับเผยรอยยิ้มออกมา
หลายปีมานี้ เรื่องแต่งงานของลูกสาวเป็นสิ่งรบกวนจิตใจของเขามาโดยตลอด หลินโม่โม่ถึงวัยที่ต้องแต่งงานแล้ว แต่เธอดูเย็นชาราวกับน้ำแข็ง ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ไม่เคยอยู่ในสายตาของเธอเลย
แต่วันนี้เขากลับค้นพบบางอย่างที่น่าประหลาดใจ หลังจากที่ฉินห้าวตงมาถึง หลินโม่โม่เกิดการเปลี่ยนแปลงไปมาก สิ่งนี้ทำให้เขาดีใจเป็นอย่างมาก
ด้วยทักษะทางการแพทย์ของฉินห้าวตงนั้นมีค่าสำหรับตระกูลหลินของพวกเขามาก สิ่งที่หายากที่สุดคือเขายังถูกชะตากับถังถังอีกด้วย ดังนั้นหลินจื่อเยวียนจึงเต็มใจที่จะเห็นลูกสาวของเขาหาความสุขของตัวเองเจอ
พอเห็นพ่อรีบวิ่งหนีไป หลินโม่โม่มองไปยังแม่หนูน้อยที่ร้องไห้น้ำตาไหลเป็นสายฝนจึงเกิดความสงสาร ในที่สุดจึงพูดว่า "เอาล่ะ ถังถังไม่ร้องไห้แล้วนะ คืนนี้แม่กับพ่อจะนอนกับหนูเอง!"
"ไม่ใช่แค่วันนี้ ต่อไปก็ต้องเป็นแบบนี้ด้วย หนูอยากเป็นลูกที่มีป่าป๊าตลอดไป!" แม่หนูน้อยพูดขึ้น
"เอาล่ะ แม่ฟังหนูแล้ว" หลินโม่โม่พูดขึ้นอย่างจนปัญญา
"ดีจังเลย ดีจังเลย ในที่สุดก็สามารถนอนกับป่าป๊าหม่าม๊าได้แล้ว!"
เห็นหลินโม่โม่ตอบรับ แม่หนูน้อยรีบเช็ดน้ำตาแล้วยิ้มทันที มือหนึ่งจับมือฉินห้าวตง อีกมือหนึ่งจับมือหลินโม่โม่ แล้วเดินเข้าไปในห้องนอนอย่างมีความสุข
ด้วยขนาดเตียงที่ใหญ่มาก ทำให้นอนเคียงข้างกันสามคนไม่เบียดกันเลยสักนิด
หลินโม่โม่ใจเต้นรัว นับตั้งแต่คืนนั้น นี่ยังคงเป็นครั้งแรกที่เธอนอนบนเตียงกับผู้ชาย
"ถังถัง แม่ทำตามที่หนูพูดแล้ว รีบนอนเถอะ!"
ตามความคิดของหลินโม่โม่คือเธออยากให้แม่หนูน้อยรีบนอนเร็วๆ จะได้ให้ฉินห้าวตงรีบออกไป
"ไม่ได้ๆ ป่าป๊ากับหม่าม๊าต้องนอนหลับไปพร้อมกับถังถัง!"
"พ่อกับแม่ไม่ใช่นอนกับหนูแล้วเหรอ?" หลินโม่โม่พูดขึ้น
"ไม่ใช่! ไม่ใช่! ตอนหม่าม๊านอนต้องใส่ชุดนอน ชุดนั้นที่หม่าม๊าใส่ทุกวันไง!"
แม่หนูน้อยพูดจบ ในใจของฉินห้าวตงเกิดความคิด ไม่รู้ว่าชุดนอนที่แม่ของลูกใส่จะเป็นแบบไหน ในหัวของเขานึกถึงภาพตอนหลินโม่โม่พันผ้าเช็ดตัว จู่ๆ ก็รู้สึกร้อนวูบวาบโดยไม่รู้ตัว
"เอ่อ……"
หลินโม่โม่เกิดความลังเล ชุดนอนกระโปรงของเธอเซ็กซี่มาก ปกติเวลาอยู่ต่อหน้าแม่หนูน้อยไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ถ้าหากให้ฉินห้าวตงเห็นเข้าคงเป็นอะไรที่น่าอึดอัดใจอยู่
"ถังถัง หนูดูสิว่าวันนี้ไม่เหมือนกัน พ่อเองก็ไม่ได้ใส่ชุดนอนไม่ใช่เหรอ?"
พอหมดหนทาง เธอทำได้เพียงเอาฉินห้าวตงมาเป็นข้ออ้าง
ฉินห้าวตงพูดไม่ออก ในเวลานี้กริ่งประตูห้องดังขึ้น จากนั้นประตูถูกเปิดจากด้านนอก หลินจื่อเยวียนที่ในมือถือถุงกระดาษปรากฏตัวตรงประตู
"เสี่ยวฉิน ฉันรู้ว่าเธอจะต้องไม่ได้เอาชุดมาเปลี่ยนอาบน้ำแน่นอน นี่คือชุดนอนที่ฉันซื้อมาใหม่ ยังไม่เคยใส่นอน เธอเอาไปใช้ก่อนแล้วกัน"
พูดจบเขาเอาถุงกระดาษในมือวางลงบนพื้นตรงประตู จากนั้นหันหลังเดินออกไป ตอนที่เดินออกไปเขายังปิดประตูให้อีกด้วย
แม่หนูน้อยรีบลุกขึ้นจากเตียงทันที แล้วรีบไปเอาถุงกระดาษตรงประตูมายื่นให้ฉินห้าวตง "ป่าป๊า ป่าป๊าเปลี่ยนชุดนอน!"
"ได้สิ พ่อขอบคุณถังถังมากนะ!"
ฉินห้าวตงรับถุงกระดาษมาแล้วเดินไปที่ห้องแต่งตัวที่อยู่ด้านข้าง หลังจากเปลี่ยนชุดนอนเรียบร้อยแล้วจึงเดินกลับมา
มองฉินห้าวตงที่ใส่ชุดนอน หลินโม่โม่หมดคำจะพูด ในใจนึกบ่นว่าพ่อของเธอก่อปัญหาเข้าให้แล้ว เมื่อกี้ไม่ช่วยตัวเองแก้ปัญหายังพอทน แต่ตอนนี้ยังจะมาทำลายโล่กำบังของตัวเองอีก
"หม่าม๊า ถึงตาหม่าม๊าแล้ว" แม่หนูน้อยวิ่งมาดึงหลินโม่โม่พลางพูดขึ้น
มองดูลูกสาวที่สีหน้าเต็มไปด้วยการรอคอย หลินโม่โม่จึงทำได้แค่ถอนหายใจอย่างหมดหนทาง เธอลุกขึ้นไปที่ห้องแต่งตัว ในไม่ช้าก็เดินออกมาในชุดนอนกระโปรงสีชมพู
ชุดนอนชุดนี้เป็นแบบชุดกระโปรงเซ็กซี่ ตรงช่วงอกเป็นสีขาว มอบสีสันเย้ายวนใจภายใต้แสงไฟส่องสว่าง ตัวกระโปรงสั้นมาก ปกปิดได้เฉพาะส่วนเล็กๆ ภายในเท่านั้น ความรู้สึกกึ่งซ่อนเร้นเช่นนี้ทำให้คนจินตนาการออกไปไกล
เห็นฉินห้าวตงที่มองตรงมายังตัวเอง หน้าของหลินโม่โม่เปล่งสีแดงระเรื่อ เธอรีบขึ้นมานอนบนเตียงแล้วใช้ผ้าห่มคลุมปกปิดร่างกาย
"ถังถัง ตอนนี้ได้แล้วใช่ไหม รีบนอนเถอะลูก!"
หลินโม่โม่พูดกับแม่หนูน้อย
"ไม่ได้ หนูจะเอาแบบนี้อีกด้วย"
ขณะที่แม่หนูน้อยพูด มือซ้ายของเธอจับมือของหลินโม่โม่ มือขวาของเธอจับมือของฉินห้าวตง แล้วเอามือของทั้งสองคนวางทาบกันบนหน้าอกของตัวเอง จากนั้นใช้มือทั้งสองข้างของตัวเองวางทับไว้ด้านบน เธอถึงจะหลับตาอย่างสบายใจ
เมื่อสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากมือของฉินห้าวตง หลินโม่โม่หน้าแดงใจเต้นแรงอีกครั้ง อยากจะดึงมือตัวเองกลับมาก็กลัวว่าแม่หนูน้อยจะตื่น จึงทำได้เพียงยอมให้ฉินห้าวตงกุมมือไว้แบบนี้
ในแต่ละวินาทีที่ผ่านพ้นไป ในใจของเธอค่อยๆ เกิดความรู้สึกแปลกๆ ขึ้น เธอคาดหวังอย่างแผ่วเบาว่าเวลาจะหยุดลงในขณะนี้ และไม่ต้องผ่านไปอีก
หลายปีที่ผ่านมา ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยคิดที่จะค้นหาความสัมพันธ์ของตัวเองอีกครั้ง แต่พอนึกถึงถังถัง กลัวว่าลูกสาวจะเกิดความน้อยใจ ดังนั้นเธอจึงควบคุมความรู้สึกของตัวเองไว้ แล้วใช้ความเย็นชามาปกปิดตัวเอง
แต่ในเวลานี้ คาดไม่ถึงเลยว่าเธอกลับมีความรู้สึกรอคอยอยู่จางๆ ต่อผู้ชายที่พึ่งรู้จักกันเพียงสองวัน รอคอยถึงวันที่จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป
เกิดอะไรขึ้น? หรือว่าตัวเองจะใจเต้น?
จากนั้นหลินโม่โม่ขจัดความคิดในใจของเธอออกไป เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด! เธอแก่กว่าเขาตั้งสามสี่ปี แถมมีลูกแล้วด้วย เป็นไปไม่ได้ที่ทั้งสองคนจะมาอยู่ด้วยกัน
ฉินห้าวตงที่นอนอยู่อีกด้านหนึ่ง ในเวลานี้เหมือนถูกขังอยู่ในความทรงจำที่แสนจะงดงาม เขาพึงพอใจต่อความรู้สึกในตอนนี้เป็นอย่างมาก เขาจะคอยปกป้องผู้หญิงสองคนนี้ที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขาอย่างเงียบๆ
ไม่รู้ว่าผ่านมานานแค่ไหนแล้ว หลินโม่โม่ตื่นขึ้นแล้วรีบดึงมือของตัวเองกลับ
"คุณหมอฉิน นี่ก็ดึกมากแล้ว คุณกลับไปเถอะ!"
"ผมตอบรับถังถังไว้ว่าคืนนี้จะนอนที่นี่ โกหกเด็กมันไม่ดีนะ?"
ฉินห้าวตงพูดอย่างหน้าด้านๆ เขาไม่อยากไปจริงๆ
"เดี๋ยวทางถังถังฉันจะเป็นคนพูดกับเธอเอง พวกเราอยู่ด้วยกันแบบนี้ไม่เหมาะสม"
ขณะที่หลินโม่โม่พูด น้ำเสียงของเธอดูเย็นชาขึ้น
"แต่นี่ก็ดึกมากแล้ว ผมเองก็ไม่รู้จะไปไหน" ฉินห้าวตงพูดขึ้น "ถึงแม้ว่าคุณหลินจะให้กุญแจบ้านผมมา แต่ผมไม่รู้ว่าชุมชนหรูฮวาอยู่ตรงส่วนไหนของเซียงเจียง? คุณให้ผมอยู่หนึ่งคืนก่อน พรุ่งนี้ผมค่อยกลับไปดีไหม?"
ใบหน้าของหลินโมโม่เผยความแปลกใจออกมาเล็กน้อย "ง่ายมากเลย ที่นี่คือชุมชนหรูฮวาของเซียงเจียง ที่พวกเราอยู่คือบ้านหมายเลข 5 บ้านหมายเลข 6 อยู่ถัดไปนี่เอง ตอนนี้คุณกลับไปได้แล้ว!"
"เอ่อ……"
ฉินห้าวตงตกตะลึง นึกไม่ถึงเลยว่าตัวเขาเองจะเป็นเพื่อนบ้านของตระกูลหลิน นี่คือสิ่งที่เขาไม่คาดคิดเลย
"เอ่อ……โม่โม่ ถ้าหากถังถังตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นผมจะทำอย่างไรล่ะ?"
ฉินห้าวตงยังคงเสียดายบรรยากาศครอบครัวแสนอบอุ่นอย่างในเวลานี้
"เรื่องนี้คุณวางใจเถอะ ขอแค่ถังถังหลับสนิท ตลอดทั้งคืนเธอก็ไม่ตื่นหรอก พรุ่งนี้เช้าคุณมาเร็วขึ้นเพื่อมากินข้าวเช้าก็พอแล้ว"
"งั้นก็ได้ พรุ่งนี้เช้าเจอกัน!"
ฉินห้าวตงเห็นท่าทีของหลินโมโม่ดูเด็ดขาด จึงรู้ว่าเรื่องแบบนี้ไม่สามารถเร่งรีบได้ และวันนี้เขา
เขาออกจากบ้านตระกูลหลินมายังบ้านพักหมายเลข 6 หยิบเอากุญแจออกมาเปิดประตู
รูปแบบและการตกแต่งของบ้านพักหลังนี้เหมือนกับบ้านของตระกูลหลิน ในบ้านพักมีเครื่องใช้ไฟฟ้าและของใช้ในชีวิตประจำวันจัดเตรียมไว้อย่างครบครัน
ฉินห้าวตงอาบน้ำในห้องน้ำแล้วกลับห้องไปนอน
วันรุ่งขึ้นเขารีบมาที่บ้านตระกูลหลินแต่เช้า ในเวลานี้แม่หนูน้อยพึ่งปีนลงมาจากเตียง
ผ่านไปหนึ่งคืน ฉินห้าวตงสามารถรับรู้ได้ถึงปราณตำราเทพยาดาซู่หนี่จากร่างกายของแม่หนูน้อย
สาเหตุที่เขาเลือกถ่ายทอดการฝึกฝนของมหาเทพสตรีให้แก่ลูกสาวของเขา เป็นเพราะเมื่อการฝึกฝนตำราเทพยดาซู่หนี่ก่อตัวเป็นรูปร่างได้สำเร็จ จะสามารถฝึกด้วยตัวของมันเองได้อัติโนมัติ สามารถฝึกได้ทุกที่ทุกเวลา กล่าวได้ว่าแม่หนูน้อยไม่จำเป็นต้องตั้งใจฝึกฝน การฝึกตนของเธอก็จะก้าวหน้าอยู่ตลอดเวลา
"ป่าป๊า ป่าป๊าไปไหนมา?" แม่หนูน้อยถามขึ้น
ฉินห้าวตงเหลียวมองไปยังหลินโม่โม่ "พ่อไปออกกำลังกายมา!"
แม่หนูน้อยรีบพูดขึ้น "ป่าป๊า รีบกินข้าวกันเถอะ วันนี้ต้องไปส่งหนูที่โรงเรียนอนุบาลเช้ากว่าเดิม หนูอยากให้เพื่อนทุกคนรู้ว่า ถังถังก็มีป่าป๊าเหมือนกัน!"
จบตอน
