คุณพ่อยอดหมอเทวดา (重生之奶爸医圣) - ตอนที่ 11 โสมโลหิตร้อยปี

ตอนที่ 11 โสมโลหิตร้อยปี

เรื่องนี้เป็นความทุกข์ในจิตใจของเขามาโดยตลอด จนทำให้เขารู้สึกว่าชีวิตไม่มีความหมายอีกต่อไป คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะรักษาได้หายอย่างน่ามหัศจรรย์เช่นนี้

 “ไม่เอาเยอะขนาดนั้นหรอก ผมแค่จะเลือกไปสักสองสามอย่างพอ”

ฉินห้าวตงหยิบถุงมาจากบนแผงลอย เขาหยิบเอาเหอโส่วอูอายุร้อยปีรากนั้นใส่ลงไปในถุงก่อน จากนั้นถึงจะเลือกสมุนไพรอีกจำนวนหนึ่งตามที่ตัวเองต้องการ

“น้องชาย ต้องขอโทษจริงๆ เมื่อกี้ฉันเข้าใจเธอผิดไป เป็นเพราะฉันมีตาหามีแววไม่” เจ้าของแผงที่อยู่ด้านข้างเกาหัวพลางพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

“ไม่เป็นไรครับ!”

ฉินห้าวตงโบกไม้โบกมือ จากนั้นเดินเข้าไปยังตลาดขายส่งที่อยู่ด้านหน้า เขาเหลียวมองดูถุงที่อยู่ในมือ ถึงแม้ว่ามันจะไม่หนัก แต่ก็เกะกะอยู่พอควร ถ้ามีแหวนมิติก็คงจะดี ตอนที่เขาอยู่ที่โลกเซียน แหวนมิติของเขามีพื้นที่พอที่จะยัดภูเขาลงไปได้ทั้งลูก แต่น่าเสียดายที่ถูกสายฟ้าเก้าสวรรค์ผ่าจนปลิวกลายเป็นผงไปแล้ว

ฉินห้าวตงรู้สึกเสียใจพลางถือถุงยาสมุนไพรเดินเข้าไปในตลาดขายส่งสมุนไพร

ร้านค้าที่นี่มีขนาดใหญ่กว่าแผงลอยที่วางกระจัดกระจายอยู่ด้านนอกตั้งเยอะ แต่โสมอายุร้อยปีถือเป็นสมุนไพรที่หาได้ยากมาก เขาเดินเข้าออกร้านค้านับสิบกว่าร้านก็ยังหามันไม่เจอ

เจ้าของร้านใจดีคนหนึ่งพูดกับเขาว่า "น้องชาย ถ้าเธออยากซื้อสมุนไพรหายากเช่นนี้ คงต้องไปลองดูที่เรือนเฉินหนงแล้วล่ะ สมุนไพรของที่นั่นล้วนแล้วแต่เป็นสมุนไพรป่า อีกอย่างเป็นสมุนไพรอายุหลายปีที่มีคุณภาพสูง ถ้าหากที่เรือนเฉินหนงยังไม่มีขายอีก งั้นก็คงพูดได้แค่ว่าไม่สามารถหาซื้อได้แล้ว"

หลังจากที่ฉินห้าวตงกล่าวขอบคุณเขาแล้ว จึงเดินเข้าไปยังร้านค้าที่ใหญ่ที่สุดในศูนย์รวมตลาดขายส่งแห่งนี้ตามคำแนะนำของเถ้าแก่ร้าน

เมื่อเดินมาถึงด้านหน้าเรือนเฉินหนง เขาอดที่จะชื่นชมไม่ได้ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงเป็นร้านค้าที่ใหญ่ที่สุดในศูนย์รวมตลาดขายส่ง พอเขาเดินมาถึงหน้าประตูร้านก็ได้กลิ่นหอมของสมุนไพรลอยปะทะจมูก

เหนือประตูร้านค้ามีป้ายขนาดใหญ่แขวนไว้ ด้านบนสลักตัวอักษรสีทองคำว่า 'เรือนเฉินหนง' ลวดลายตัวอักษรช่างดูงดงามดั่งหงส์ร่อนมังกรรำ

ภายในร้านมีลูกค้าเข้าออกตลอด ดูคึกคักเป็นอย่างมาก ฉินห้าวตงมองไปรอบๆ ปราณวิญญาณสมุนไพรของที่นี่มีความเข้มข้นกว่าสมุนไพรของร้านอื่น เห็นได้ชัดว่าเก็บมาจากในป่าจริงๆ ไม่ใช่ทำฟาร์มปลูกขึ้นมา

ขณะที่เขากำลังจะอ้าปากถามพนักงานว่าที่นี่มีสมุนไพรจำพวกโสมอายุหนึ่งร้อยปีขึ้นไปไหม ในเวลานี้มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในร้านพอดี

คนที่เดินอยู่ด้านหน้าสุดคือชายชรารูปร่างสูงใหญ่กำยำ ถึงแม้ว่าผมและเคราของเขาจะเป็นสีขาว แต่พลังกลับดูไม่ธรรมดา ในร่างกายของเขาดูมีท่วงท่าของวีรบุรุษที่ควงทวนทองในสงครามอย่างไม่สามารถปกปิดได้

ฉินห้าวตงสามารถรับรู้ได้อย่างรวดเร็ว ชายชราคนนี้จะต้องเคยเป็นทหารมาก่อนแน่ และไม่ใช่ทหารธรรมดาเสียด้วย

ด้านข้างของชายชราคือหญิงสาววัยรุ่นรูปร่างสูงโปร่งมัดผมหางม้า รูปร่างหน้าตาดูงดงามพอๆ กับหลินโม่โม่ แต่ทั้งร่างกายของเธอเต็มไปด้วยไอแห่งความกล้าหาญ

ที่ด้านหลังของชายชราและหญิงสาวคนสวยมีชายหนุ่มรูปร่างสูงสมส่วนยืนอยู่สองคน พลังในร่างกายของพวกเขาดูไม่ธรรมดาเช่นกัน ดูแล้วเหมือนพวกบอดี้การ์ดคอยคุ้มกัน

หลังจากที่เห็นคนกลุ่มนี้แล้ว ในใจของฉินห้าวตงเกิดความรู้สึกบางอย่าง เขาสัมผัสได้ถึงความผันผวนพลังภายในร่างกายของชายชราและหญิงสาววัยรุ่นคนนี้ได้อย่างรวดเร็ว ที่แท้ทั้งสองคนนี้คือชาวยุทธนี่เอง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสัมผัสได้ถึงไอวิญญาณของชาวยุทธนับตั้งแต่เขากลับมาเกิดใหม่ ทำให้เขาถึงกับต้องมองไปหลายรอบโดยไม่รู้ตัว

หลังจากที่ชายชราเดินเข้ามา พนักงานที่เคยบริการฉินห้าวตงในตอนแรกรีบเดินเข้าไปต้อนรับเขาทันที จากนั้นพูดขึ้นอย่างสุภาพว่า "ผู้อาวุโส คุณมาแล้ว!"

ชายชราพยักหน้าตอบรับพลางพูดถาม "สมุนไพรที่ฉันสั่งไว้มาหรือยัง?"

"มาถึงแล้วครับ ขอเชิญผู้อาวุโสไปพักผ่อนที่ห้องลูกค้าวีไอพีก่อนนะครับ ผมจะไปเอามาให้!"

ขณะที่พนักงานพูด เขาก็พาพวกชายชราไปยังห้องพักลูกค้าวีไอพีที่อยู่ด้านข้าง จากนั้นเขาหันกลับไปยังห้องเก็บของ ในไม่ช้าก็เดินออกมาพร้อมกับกล่องสีแดงใบใหญ่

หลังจากที่เห็นกล่องสีแดงใบใหญ่นั้นแล้ว ดวงตาของฉินห้าวตงหรี่ลงทันที เขารู้สึกได้ถึงปราณวิญญาณอันล้นเหลือได้อย่างรวดเร็ว ขนาดปราณวิญญาณที่รากเหอโส่วอูในถุงแผ่กระจายออกมายังไม่มีความเข้มข้นเท่าปราณวิญญาณของสิ่งนี้เลย

นี่คือสมุนไพรเก่าแก่อายุนับร้อยปี อาจกล่าวได้ว่ามันมีอายุมากกว่าร้อยปีเสียอีก ดูแล้วน่าจะมีอายุประมาณสี่ร้อยห้าร้อยปี

หลังจากที่ทำการสันนิษฐานเบื้องต้นในใจ ฉินห้าวตงเดินตามพนักงานบริการไปที่ประตูห้องพักลูกค้าวีไอพี เขาอยากดูว่าเจ้ากล่องนี้ใส่สมุนไพรอะไรไว้กันแน่

พนักงานบริการอุ้มกล่องสีแดงขนาดใหญ่วางไว้ตรงหน้าชายชราแล้วพูดขึ้น "ผู้อาวุโสครับ นี่คือสมุนไพรเก่าแก่ที่ทางเรือนเฉินหนงใช้เส้นสายทั้งหมดที่มีในการหามา เป็นของดีที่มีอายุถึงห้าร้อยปี ท่านไม่สามารถหาซื้อสมุนไพรชั้นยอดเช่นนี้ได้จากที่ไหนอีกแล้ว ท่านลองสัมผัสดูสิครับ"

ขณะที่พูดเขาเปิดฝากล่องออก โสมที่มีสีแดงราวกับเลือดทั่วทั้งรากปรากฏต่อหน้าชายชรา

เขาสัมผัสได้ถึงปราณวิญญาณที่เข้มข้นมากยิ่งขึ้น ฉินห้าวตงเกิดความประหลาดใจ นี่คือโสมโลหิตนี่เอง อีกอย่างมีอายุห้าร้อยปีขึ้นไปอย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าเจ้าสิ่งนี้จะเทียบไม่ได้กับสมบัติฟ้าดินที่ดีที่สุดพวกนั้นของเขาในโลกเซียน แต่ถ้าพูดถึงในโลกมนุษย์ มันคือของดีที่หาได้ยากอย่างแน่นอน

ในเวลานี้ชายชราสวมถุงมือสีขาว ค่อยๆ หยิบโสมรากนั้นออกมาจากภายในกล่องใบใหญ่อย่างระมัดระวัง หลังจากสำรวจดูเป็นเวลานาน ในที่สุดเขาก็เอ่ยคำชม "ของดี มันคือของดีจริงๆ"

หญิงสาวผมหางม้าที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้นว่า "คุณปู่คะ ถ้ามีมันอยู่จะสามารถรักษาอาการป่วยของคุณปู่ได้ใช่ไหมคะ?"

"อืม น่าจะได้นะ!" ชายชราพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ นัยน์ตาของเขาเผยแววแห่งความดีใจที่ยากจะเก็บงำไว้ได้

พนักงานบริการพูดขึ้น "ผู้อาวุโสโปรดวางใจ โสมอายุห้าร้อยปีรากนี้เป็นของดีที่สามารถช่วยชีวิตคนได้ ในตำนานเล่าว่าแม้แต่คนตายก็ยังสามารถทำให้ฟื้นได้ โดยทั่วไปถ้าใช้ยาสมุนไพรรักษาได้ถูกโรคจะต้องหายอย่างแน่นอนครับ!"

ชายชราพูดขึ้น "โสมรากนี้คิดราคาเท่าไร? เถ้าแก่บอกเธอมาหรือยัง?"

"บอกไว้แล้วครับ บอกไว้แล้ว เถ้าแก่มีธุระออกไปข้างนอก ก่อนไปกำชับผมไว้เป็นอย่างดีว่าผู้อาวุโสคือแขกวีไอพีของเรือนเฉินหนงของพวกเรา โสมรากนี้คิดราคาตามราคาต่ำสุด อายุแต่ละปีคิดราคาอยู่ที่หนึ่งหมื่นหยวน ท่านจ่ายในราคาห้าล้านก็พอแล้วครับ"

ซื้อสมุนไพรในราคาห้าล้านหยวนถือว่าเป็นราคาที่สูงมาก แต่ชายชรากลับไม่ขมวดคิ้วเลยสักนิด แล้วหันไปพูดกับหญิงสาวผมหางม้า "ชวงชวง จ่ายเงิน!"

หญิงสาวผมหางม้าตอบรับ พลางหยิบสมุดเขียนเช็คออกมา เธอเขียนเช็คมูลค่าห้าล้านหยวนส่งให้พนักงานบริการ

หลังจากที่พนักงานบริการมองเช็คในมือแล้ว จึงพูดกับชายชราอย่างสุภาพว่า "ผู้อาวุโสครับ ขอบคุณที่ท่านอุดหนุนธุรกิจของพวกเรา ครั้งหน้ายินดีต้อนรับท่านอีกนะครับ!"

"พูดได้ดี!"

ชายชราเอาโสมวางกลับคืนลงกล่องอย่างระมัดระวัง แล้วยกกล่องขึ้นเตรียมกลับ ในเวลานี้เองพวกเขาได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นจากทางประตู "คุณครับ โสมรากนี้ไม่เลวเลย เอาให้ผมดีกว่าไหมครับ?"

ชายชราค่อยๆ ชะงัก เขาเงยหน้ามองไปทางประตู เห็นเพียงชายวัยรุ่นอายุประมาณยี่สิบต้นๆ เดินเข้ามา

หญิงสาวผมหางม้ามีสรหน้าเยือกเย็น ดวงตาคู่งามจ้องเขม็งมาที่ฉินห้าวตงพลางพูดขึ้น "นายเป็นใคร? ใครปล่อยให้นายเข้ามา?"

ฉินห้าวตงกลับไม่สนใจ เขาพูดด้วยรอยยิ้มบางว่า "ฉันคือใครไม่สำคัญ สิ่งสำคัญที่สุดคือโสมรากนี้ยกให้ฉันจะเหมาะสมที่สุด!"

หญิงสาวผมหางม้าพูดด้วยความโกรธว่า "นายบ้าไปแล้วเหรอไง รีบออกไปเลยนะ!"

พนักงานบริการเองก็คิดว่าชายคนนี้เป็นคนบ้า สมุนไพรที่คนเขาซื้อมาในราคาห้าล้านหยวนจะไปมอบให้เขาต่อได้ยังไงล่ะ? เขาจึงเดินเข้ามาพูดว่า "คุณครับ หากคุณอยากจะซื้อสมุนไพรขอเชิญด้านนอกครับ อย่ามารบกวนลูกค้าวีไอพีของเราเลย!"

ฉินห้าวตงกลับไม่ได้สนใจพนักงานบริการ เขาหันไปพูดกับชายชราโดยตรง "คุณครับ ผมต่างหากที่สามารถช่วยคุณได้ เอาโสมรากนี้มาให้ผม แล้วจะรักษาชีวิตของคุณได้ ถ้าไม่อย่างนั้นก็เตรียมกลับบ้านไปจัดงานศพรอได้เลย!"

หลังจากที่เขาพูดจบ สีหน้าของทุกคนในห้องต่างเปลี่ยนไป หญิงสาวผมหางม้าตะคอกด้วยความโกรธยิ่งกว่าเดิม "ไสหัวไปให้พ้น!"

หลังจากที่ตะคอกเสร็จแล้ว เธอเตะขาขวาของเธอออกไปข้างหน้า แล้วปล่อยหมัดไปตรงหน้าของฉินห้าวตง

"ผู้หญิงที่เตะต่อยมากๆ ไม่ดีเลย ระวังในอนาคตจะขายไม่ออกนะ"

ขณะที่ฉินห้าวตงกำลังหัวเราะ เขาค่อยๆ ขยับตัวไปด้านข้าง หลบหมัดของหญิงสาวผมหางม้า แล้วหันไปพูดกับชายชราต่อ "คุณครับ ขอแค่คุณฟังผมแค่ไม่กี่ประโยค คุณจะต้องยกโสมรากนี้ให้ผมแน่นอน"

ชายชรายกมือขึ้นมาห้ามหญิงสาวผมหางม้าที่อยู่ด้านข้าง พร้อมหันไปพูดกับฉินห้าวตงด้วยความสนใจ "พ่อหนุ่ม ไหนลองพูดมาหน่อยสิว่าทำไมฉันต้องเอาสมุนไพรที่ดีขนาดนี้ให้เธอ?"

ฉินห้าวตงจึงพูดขึ้น "เพราะว่าถ้าไม่เอาโสมให้ผม ชีวิตของคุณก็ไม่สามารถรักษาไว้ได้"

สีหน้าของชายชราค่อยๆ เปลี่ยนไป "พ่อหนุ่ม นี่เธอกำลังขู่คนแก่เหรอ?"

ขณะที่พูด พลังมหาศาลพุ่งออกมาจากร่างของชายชรา พลังนี้มีความรวดเร็วและดุเดือดแบบผู้นำระดับสูง มีไอของการฆ่าดั่งทหารเลือดเหล็ก

แต่ฉินห้าวตงกลับทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น เขาพูดขึ้นด้วยสีหน้าผ่อนคลายว่า "จะพูดว่าขมขู่ก็ไม่ใช่ ผมเห็นว่าผู้อาวุโสเคยได้รับการบาดเจ็บที่ปอด คงจะซื้อโสมนี่เพื่อไปรักษาอาการบาดเจ็บสินะ?"

ชายชราแสดงความแปลกใจพลางถามขึ้น "เธอรู้ได้อย่างไร?"

ฉินห้าวตงพูดด้วยรอยยิ้มบาง “ผมคือแพทย์แผนจีน เป็นธรรมดาที่ผมจะดูออก”

หญิงสาวผมหางม้าจึงพูดขึ้น "คุณปู่คะ อย่าไปฟังคำพูดไร้สาระจากนักต้มตุ๋นคนนี้เลยค่ะ เขาคงพึ่งได้ยินพวกเราคุยกันแน่เลย"

ชายชราพยักหน้าเบาๆ คิดว่าที่หลานสาวพูดมาก็มีเหตุผล เมื่อกี้ในบทสนทนาของพวกเขาได้พูดถึงการใช้โสมมารักษาอาการบาดเจ็บ

แต่ฉินห้าวตงไม่คิดเช่นนั้น เขาเดินไปพูดกับชายชรา "ปอดของผู้อาวุโสเคยถูกยิงได้รับบาดเจ็บมาก่อน แต่ได้รับการรักษาทันเวลาและมีการฟื้นตัวดี ถ้าหากใช้ชีวิตแบบปกติธรรมดาก็ไม่เป็นไร"

"แต่ผู้อาวุโสเป็นถึงชางยุทธ และการฝึกวรยุทธ์ของคุณเป็นคุณสมบัติธาตุเย็น ทำให้เส้นชีพจรตรงบริเวณปอดที่ได้รับบาดเจ็บถูกสกัดกั้นด้วยความเย็น ยิ่งวรยุทธ์คุณล้ำลึกเท่าไร อาการบาดเจ็บยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น”

"นี่……"

ทันใดนั้นสีหน้าของชายชราเปลี่ยนไปในทันที เด็กหนุ่มตรงหน้านี้พูดไว้ไม่มีผิด หลายปีมานี้ยิ่งวรยุทธ์ของเขาแข็งแกร่งมากเพียงใด อาการบาดเจ็บของเขาก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าเขาจะขอคำแนะนำทางการแพทย์อยู่หลายทางแต่ก็ยังไม่ดีขึ้น

หญิงสาวพูดกับฉินห้าวตงด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน "นายคือใครกันแน่? ใครส่งนายมา?"

พอเธอพูดคำพูดนี้ออกมา ชายหนุ่มสองคนที่อยู่ด้านหลังเริ่มประหม่า มือขวาของพวกเขาค่อยๆ วางไปบริเวณเอวโดยไม่รู้ตัว

"ไม่ต้องตื่นตระหนกขนาดนั้น ผมพูดไปแล้ว ผมก็แค่แพทย์แผนจีนเท่านั้น" หลังจากที่ฉินห้าวตงหันไปพูดหยอกล้อกับหญิงสาวผมหางม้าแล้ว จึงหันไปพูดกับชายชราต่อ "พักนี้อาการบาดเจ็บของคุณกลับมารุนแรงขึ้นอีกแล้ว ทุกครั้งพอถึงช่วงเวลากลางดึกซึ่งเป็นช่วงที่ปราณเย็นเข้มข้นมากที่สุด คุณมักจะไอจนนอนไม่หลับอยู่บ่อยครั้ง บางครั้งมักมีเลือดออกมาด้วย อาการของคุณจะดีขึ้นในช่วงเที่ยงซึ่งเป็นช่วงที่มีปราณหยางมากที่สุด"

ชายชรายกมือห้ามหญิงสาวผมหางม้าและชายหนุ่มสองคนด้านหลังที่มีอาการประหม่า "ให้น้องชายท่านนี้พูดต่อ"

ฉินห้าวตงพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า "อาการบาดเจ็บบริเวณปอดของผู้อาวุโสเป็นมานานหลายสิบปีแล้ว บวกกับการอดทนจากการถูกปราณเย็นของการฝึกฝนกัดกินทุกวัน เส้นชีพจรถูกความเย็นสกัดกั้นอย่างรุนแรงมาก ยาทั่วไปไม่สามารถรักษาให้หายได้"

"โสมรากนี้มีอายุถึงห้าร้อยปี มีพลังการรักษาเพียงพอเป็นอย่างมาก แต่ถ้าหากไม่สามารถเปิดชีพจรปอดที่ถูกความเย็นสกัดกั้นไว้ได้ จะส่งผลให้เกิดแรงกดทับมหาศาลต่อชีพจรส่วนอื่น อย่างแรกเลยคือชีพจรบริเวณหัวใจ"

"ดังนั้นเมื่อครู่นี้ผมไม่ได้ขมขู่ผู้อาวุโสแต่อย่างใด แต่เป็นการอธิบายถึงเรื่องจริง ถ้าหากคุณรีบทานโสมรากนี้ในทันที คุณจะต้องเสียชีวิตภายในหนึ่งชั่วโมงจากการที่ชีพจรหัวใจไม่ทำงานอย่างแน่นอน"

จบตอน