ข้าคือราชา "จอมขุด" - บทที่ 8 ทักษะปราบมังกรโลกันต์

บทที่ 8 ทักษะปราบมังกรโลกันต์

จากนั้นแสงสว่างวูบวาบเข้ามาในจิตใจของเย่สวี่ และเสียงร้องดังก้องอยู่ในจิตใจของเขา ราวกับว่ามันมีพลังที่จะกลืนกินภูเขาและแม่น้ำหัวใจของ เย่สวี่สั่นสะท้าน และจากนั้นเขาก็เดินมาถึงบ่อน้ำพุเหลืองในนรก ดอกไม้บานสะพรั่งสองฝั่งแม่น้ำ กระดูกนับไม่ถ้วนกำลังดิ้นรนและโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เสียงปีศาจที่คำรามร้องออกมาสร้างความเจ็บปวดให้กับพวกมัน

เสียงปีศาจนั้นเหมือนกับเสียงกระซิบของปีศาจร้าย เย่สวี่จดจ่อความสนใจของเขาอย่างรวดเร็วและรับทักษะปราบมังกรโลกันต์อย่างเงียบ ๆ ในเวลานี้ แม่น้ำในแดนมรณะก็บิดตัวหมุนเป็นเกลียวและก่อตัวเป็นมังกรยักษ์

“พลังมังกรสวรรค์ ทักษะปราบมังกรโลกันต์ระดับแรก การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุด มังกรพิภพวารีอำพัน!”

ทันใดนั้น พลังของมังกรพิภพวารีอำพัน ปรากฏลวดลายรูปมังกรประทับบนแขนขวาของเย่สวี่ราวกับรอยสัก

ในชั่วพริบตา พลังงานจำนวนไม่รู้จบก็พุ่งเข้าใส่เย่สวี่ จากนั้นเขาก็ตะโกนเสียงดังและพุ่งออกไปอย่างแรง เพื่อแยกน้ำพุเหลืองออกเป็นสองส่วนโดยตรง 

“แข็งแกร่งมาก!” เย่สวี่ตกใจมาก เมื่อเห็นพลังของตนเอง  ทักษะนี้สมควรถูกเรียกว่าทักษะการฝึกฝนระดับปฐพี อย่างแท้จริง มันทรงพลังมาก

“ด้วยพลังงานและร่างกายในปัจจุบันของข้า จำนวนครั้งที่ข้าสามารถใช้ได้ยังคงมีจำกัด ดูเหมือนว่าข้าต้องฝึกฝนให้คล่องแคล้วโดยเร็วที่สุด”

หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เย่สวี่ตัดสินใจที่จะหลับตาและฝึกฝนในน้ำพุร้อนต่อไป ในเวลาเดียวกัน ก็มีรถม้าหรูหราปรากฏขึ้นนอกโรงอาบน้ำพุร้อน

หญิงคนหนึ่งเดินลงจากรถม้า นางเป็นหญิงงดงาม หาตัวจับยาก อย่างไรก็ตาม ความเย่อหยิ่งและความเยือกเย็นในดวงตาของนาง ทำให้ความงามของนางจืดจางลงไป

นางปรายตามองโรงอาบน้ำพุร้อนอย่างแผ่วเบา

“แม่นาง ไม่ทราบว่าต้องการอาบน้ำพุร้อนแบบใด” เสี่ยวเอ้อยิ้มแย้มและทักทายนางอย่างอบอุ่น แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ หญิงสาวคนนั้นสะบัดแส้เข้าไปที่หน้าอกของเสี่ยวเอ้อจนมีเลือดไหล

“ทำไมเจ้ากล้ามาขวางทางข้า ไสหัวไปให้พ้น!” หญิงสาวพูดอย่างภาคภูมิใจ หลังจากพูดจบ นางก็ยกขาเดินตรงไปข้างใน คนใช้ที่อยู่ข้าง ๆ ต่างรอให้หญิงสาวเดินจากไปก่อน จึงมีความกล้าที่จะช่วยประคองเสี่ยวเอ้อที่บาดเจ็บ

เสี่ยวเอ้อทำหน้าบูดบึ้ง ร้องด้วยความเจ็บปวด “นางเป็นใคร…. ทำไมถึงได้ไร้เหตุผล”

“หยุดพูด!” เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ คนรับใช้ก็กระซิบว่า “เจ้าเพิ่งมาใหม่ล่ะสิ มีหลายสิ่งที่เจ้าไม่รู้ นางคือ เย่จื่อหรง ผู้มีความสามารถในหมู่ศิษย์สายรอง

ยิ่งกว่านั้น นางนั้นคบหากับเย่เฟยเหวิน บุตรชายของผู้อาวุโสสาม นางมักจะโอ้อวดและจองหอง เหตุผลเดียวที่เจ้า เพียงถูกเฆี่ยนแค่ครั้งเดียว ก็เพราะนางอารมณ์ดี”

คนรับใช้ชราของเย่จื่อหรง มองไปทางอ่างอาบน้ำแล้วถอนหายใจ” ข้าแค่ไม่รู้ว่า…ชายคนไหนจะโชคร้ายเป็นต่อไป “

เย่จื่อหรงมาที่อ่างรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวและอดยิ้มไม่ได้ นางมักจะชอบสถานที่แห่งนี้มากที่สุด มันทำให้นางดูเหมือนนางฟ้าจากสวรรค์ นางมักจะอาบน้ำที่นี่ทุกเดือน

เย่จื่อหรงถอดเสื้อคลุมชั้นนอกออก และเหลือเพียงผ้าคลุมบางๆ ไว้บนร่างกายของนางก่อนจะก้าวเข้าไปในอ่างอาบน้ำ น้ำร้อนที่เดือดพล่านปกคลุมไปทั่วร่างกายของนาง นางเหยียดร่างกายอย่างสบาย ๆ แต่หางตาของนางเหลือบไปเห็นเสื้อผ้ายุ่ง ๆ กองหนึ่ง

“มันเป็นใคร?” เย่จื่อหรงตกใจในใจและตะโกน น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร เป็นเพราะนางใช้อ่างอาบน้ำนี้ ก็ไม่มีใครกล้าใช้มันอีกต่อไป เป็นไปได้หรือไม่ว่า มีคนจงใจซ่อนตัวอยู่ที่นี่เพื่อแอบดูนางอาบน้ำ? 

เมื่อเย่จื่อหรงขบคิดเกี่ยวกับสิ่งนี้แววตาเย็นวาบก็พาดผ่านดวงตาของนาง เสียงหญิงที่มาจากข้างหูของเย่สวี่ขัดจังหวะการฝึกฝนของเขาทันทีหลังจากนั้นเขาลืมตาขึ้นและความไม่พอใจฉายบนใบหน้า

เขายืนขึ้นด้วยใบหน้าขมวดคิ้ว ร่างกายของเขาห่อเสื้อคลุมอาบน้ำไว้รอบๆ ตัวแล้วพูดว่า “เจ้าเป็นใคร เจ้าไม่รู้หรือว่ามีคนอยู่ในอ่างอาบน้ำนี้”

หลังจากที่ เย่สวี่เดินออกไปข้างนอก เขามองขึ้นไปและเห็นเด็กสาวคนหนึ่ง หน้าตาของนางไม่ได้แย่นัก แต่ความเกลียดชังในดวงตาของนางได้ทำลายความงดงามของนางไปแล้ว

เมื่อ เย่สวี่มองเห็นนางชัด ๆ น้ำเสียงของเขายิ่งเย็นชาลง “เย่จื่อหรง เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”

ในความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม เย่จื่อหรงเป็นศิษย์น้องของเย่ชิง อุปนิสัยของนางเย่อหยิ่งและเสแสร้ง มักจะทำให้ผู้คนคลื่นเหียนเมื่ออยู่ใกล้

“นี่มันบุตรนอกสมรสของตระกูลเย่ใช่หรือไม่? เจ้าลอบดูข้าอาบน้ำจริงๆหรือ?” เย่จื่อหรงเลิกคิ้วขึ้นและพูดอย่างดูแคลน “วันนี้ข้าอารมณ์ดี คุกเข่าขอโทษข้า แล้วไสหัวไปซะ”

ก่อนหน้านี้ เมื่อนางพูดเช่นนี้ เย่สวี่จะรีบจากไปด้วยใบหน้าหดหู่ แต่ทว่าตอนนี้ เย่สวี่ไม่ใช่เย่สวี่ที่ไร้ประโยชน์อีกต่อไป เขาไม่หวาดกลัวผู้ใดทั้งนั้น

“ข้านี่หรือแอบดูเจ้าอาบน้ำ” เย่สวี่พูดไม่ออก เย่จื่อหรงนั้นงดงามมาก แต่ในสายตาของเย่สวี่ นางเป็นเพียงหุ่นเชิดที่ไร้วิญญาณ และไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ

“หากเจ้าอยากจะไปก็ไปเอง ข้าไม่ส่ง” เย่สวี่ขี้เกียจเกินกว่าจะพูดเรื่องไร้สาระกับหญิงสาวคนนี้ เนื่องจากเขาเป็นคนที่มาก่อน

“เจ้าพูดอะไรนะ?” เย่จื่อหรงกล่าวว่า “อย่าคิดว่า เจ้าน่าทึ่งเพียงเพราะเจ้าเอาชนะเย่ชิงได้!” ในสายตาของเย่จื่อหรง เย่สวี่นั้นมีคุณสมบัติพอที่จะเอาชนะเย่ชิงได้

แต่ฐานะและตัวตนของนางนั้นแตกต่างออกไป พรสวรรค์ของนางโดดเด่น จิตวิญญาณการต่อสู้ของนางเพิ่งตื่นขึ้นเพียงครึ่งปี แต่นางอยู่ที่ระดับที่สองของขั้นกลั่นพลังปราณแล้ว และนางกลายเป็นหญิงสาวของเย่เฟยเหวินผู้อาวุโสสามนั้นสนิทสนมกับอาวุโสใหญ่ ทุกคนในตระกูลเย่ ต่างรู้ว่าคำพูดของอาวุโสใหญ่สำคัญกว่าคำพูดของผู้นำตระกูลนางไม่ใช่คนที่เย่สวี่สามารถเปรียบเทียบได้

“ข้าจะสั่งสอนเจ้า!” เย่จื่อหรงตะโกน จากนั้นนางระเบิดพลังของขั้นกลั่นพลังปราณระดับที่สอง ทำให้น้ำในอ่างกระซ่านออกมา“แส้ขนนก!” เย่จื่อหรงดึงเอาแส้สีแดงสดออกมาแล้วฟาดไปที่หน้าของเย่สวี่อย่างดุเดือด เย่สวี่ทำเพียงแค่พ่นลมหายใจอย่างเย็นชาและไม่หลบเลี่ยงเขาคว้าแส้ขนนกลึกด้วยมือเปล่า รอยสักมังกรทองบนแขนขวาของเขาส่องแสงเจิดจ้า และรัศมีจากนรกพุ่งพล่านออกมา

“หมัดมังกรพิภพ!” เย่สวี่ตะโกนเสียงดังและชกออกไปกลางอากาศ จากนั้นแรงระเบิด ราวกับกระแสน้ำวนและพุ่งเข้าหาเย่จื่อหรงเย่จื่อหรงตกตะลึง นางไม่คาดคิดว่า เย่สวี่จะมีทักษะการต่อสู้ระดับสูงเช่นนี้ นางตอบโต้กลับทันทีอย่างเร่งรีบ จากนั้นเย่จื่อหรงผงะถอยหลังไปสองสามก้าว และน้ำในสระก็เริ่มปั่นป่วน

มุมปากของเย่สวี่เผยรอยยิ้ม พลังของมังกรพิภพวารีอำพันนั้นไม่เลวเลย นี่คือพลังที่เขาควบคุมไว้ถึง 3ส่วน มิฉะนั้น เย่จื่อหรงจะต้องกระอักเลือดออกมา

จากนั้นเสียงกรีดร้องของเย่จื่อหรง ทำให้เย่สวี่เงยหน้าขึ้น ผ้าคลุมบนร่างของเย่จื่อหรงฉีกขาดเผยผิวกายเรียบเนียนวับ ๆแวม  ก่อนที่เย่สวี่จะทันได้ชื่นชมความสวยงาม

เย่จื่อหรงใช้แส้เพื่อม้วนปกปิดเสื้อผ้าที่ฉีกขาดของนางและพูดด้วยเจตนาสังหารว่า “เย่สวี่ เจ้าตั้งใจทำเช่นนี้… ข้าจะควักดวงตาของเจ้าออกมา”

เย่จื่อหรงนั้นตกอยู่ในสภาพพูดไม่ออกเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดหวังว่ามังกรพิภพวารีอำพันจะทรงพลังมาก ผลที่ตามมาของพลังมังกรพิภพวารีอำพันสามารถทำลายเสื้อผ้าได้ อาจเป็นเพราะเสื้อผ้าของเย่จื่อหรงนั้นบางเบาเกินไป

“ข้าตั้งใจทำหรือ?” เย่จื่อหรง คิดว่าตนเองนั้นงดงามเกินใครหรือ?จากนั้นการแสดงออกของเย่สวี่กลายเป็นเย็นชา “ เจ้าคิดว่าตนเองงดงามมากหรือ แต่ข้าไม่คิดอย่างนั้น” น้ำเสียงของ เย่สวี่ดูถูกเหยียดหยาม “นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นหญิงสาวแบบเจ้า!”

“เจ้าตายซะเถอะ!” เย่จื่อหรงโกรธมากที่ถูกเย่สวี่ดูแคลน อย่างไม่ไว้หน้า!

“ยอมรับความจริงไม่ได้หรือ” เย่สวี่ล้อเลียนเย่จื่อหรง แต่เขาลอบคิดเรื่องนี้ภายในใจไม่กล้าพูดออกไป

เพราะนี่คือโรงอาบน้ำพุร้อนของตระกูลเย่ หากเย่จื่อหรงสร้างความโกลาหลที่นี่ สถานที่แห่งนี้จะไม่สามารถเปิดดำเนินการต่อไปได้ในอนาคต