การเดินทางครั้งยิ่งใหญ่ พร็อพมาสเตอร์แห่งกลุ่มหมวกฟาง! - 007 แมวขโมยนามิ!
โจรสลัดที่เหลือหันกลับมาด้วยความสยดสยองและมองไปที่ลิงค์ ซึ่งกำลังเดินมาหาพวกเขาพร้อมกับเดนโคมารุ
“พวกนายจะลงจากเรือเองหรือให้ฉันพาพวกนายไปหากัปตันของนาย?!”
สิ่งที่เขาพูดนั้นฟังดูธรรมดา แต่เมื่อมันได้ยินไปถึงหูของกลุ่มโจรสลัด มันก็เหมือนกับว่าพวกเขาได้ตกลงไปในห้องใต้ดินที่เต็มไปด้วยน้ำแข็งในฤดูหนาวอันหนาวเหน็บ! พวกโจรสลัดมองหน้ากันนิ่งแล้วกลืนน้ำลายลงคอพร้อมกัน
เอื้อก!
วิ่ง!
ในชั่วพริบตา โจรสลัดบนดาดฟ้าทั้งหมดก็พุ่งออกไปอย่างลนลานไปยังบริเวณโดยรอบ
ทันใดนั้นก็มีเสียง “ตุ๊บ” ตกลงไปในน้ำพร้อมๆกันหลายเสียง
ไม่กี่วินาทีต่อมา บนดาดฟ้าเรือขนาดใหญ่ก็เหลือเพียงลูฟี่ ลิงค์ และโคบี้
“เจ๋งไปเลยลิงค์!”
ลูฟี่กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ “เก่งจัง นายเป็นนักดาบเหรอ”
“บอกแล้วไงว่าฉันเป็นพร็อพมาสเตอร์~”
ลิงค์เก็บดาบสายฟ้า “นี่เป็นแค่ของวิเศษที่ฉันใช้ในการต่อสู้กับศัตรู”
เมื่อพูดอย่างนั้น เดนโคมารุก็ปรากฏขึ้นและหายไปจากอากาศในมือของเขา ราวกับว่าเขากำลังเล่นกล
มายากลเหล่านี้ทำให้ลูฟี่สับสน และในขณะเดียวกัน ปากของเขาก็เทียบได้กับค้างคาวปากโตในโปเกมอน
นอกจากพลังโกงของลิงค์ที่สามารถดึงของวิเศษออกมาได้แล้ว แน่นอนว่าเขายังมีกระเป๋ามิติที่ของ [กระเป๋าสี่มิติ] ที่สามารถบรรจุของวิเศษได้นับไม่ถ้วน
นั่นคือไม่ว่าจะเป็นของวิเศษที่เขาสุ่มหรืออะไรก็ตามที่เขาได้รับจากทะเล เขาก็สามารถใส่มันลงในกระเป๋าของเขาได้
“คุณลิงค์ เขาเป็นคนที่น่าทึ่งจริง ๆ…”
โคบี้ที่อยู่ข้าง ๆ เขาไม่ตระหนกกับการถอนหายใจของตัวเอง แม้ว่าวันนี้เขาจะถอนหายใจบ่อยมากก็ตาม
“เอาล่ะ ท่อนเหล็กอัลบิด้าเราก็จัดการไปแล้ว แล้วลูฟี่ เรามาเริ่มทำสิ่งที่ควรทำในฐานะโจรสลัดกันดีไหม?” ลิงค์ปรบมือแล้วถาม
“แบบโจรสลัด ฉันควรทำไง?”
ลูฟี่กลับมารู้สึกตัวและเอียงศีรษะด้วยความสับสน
แต่คราวนี้ โดยไม่รอให้ลิงค์เตือนความจำ เขามองไปที่เรือข้างๆ และทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่า
“ใช่แล้ว!”
เขาโบกแขนของเขาพร้อมยิ้มเผยให้เห็นฟันขาวสดใส
“เพราะเราทั้งคู่เป็นโจรสลัด และเราชนะการต่อสู้หลังจากเผชิญหน้าทางทะเล…”
“ดังนั้นเราจึงย่อมมีสิทธิได้รับของที่ริบมาของพวกโจรสลัดเป็นธรรมดา”
ลิงค์รับคำพูดและสบตากับลูฟี่ที่หันหน้ามามอง
คุณสามารถเห็นความกระตือรือร้นและความสนใจในดวงตาของกันและกันได้เลย
ความสนใจของลูฟี่คือการฝึกฝนวิธีการทำสิ่งต่าง ๆ ในฐานะโจรสลัด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาออกทะเลในฐานะโจรสลัดอย่างเป็นทางการ
สำหรับลิงค์เขาเพียงต้องการสมบัติบนเรืออัลบิด้า
เงินฟรีแบบนี้ใครบ้างไม่ชอบ!
เมื่อพูดถึงการรับเงิน ลิงค์จะไม่ใจอ่อนอย่างแน่นอน!
ทั้งสองทิ้งโคบี้ซึ่งกำลังทำความสะอาดสนามรบและวิ่งไปที่เรือลำข้าง ๆ ของอัลบิด้าอย่างตื่นเต้นพร้อมที่จะเก็บสมบัติ
เมื่อพวกเขาโดดลงบนดาดฟ้า พวกเขาได้ยินเสียง “เอี๊ยดอ๊าด”
ประตูโกดังชั้นล่างเปิดออก และหญิงสาวสวยสวมผ้าพันคอสีดำ ผมสีส้ม กับรูปร่างทรงนาฬิกาทรายก็ออกมา
ขณะนี้เธอสะพายกระเป๋าผ้าใบใหญ่ไว้ข้างหลัง และใบหน้าของเธอยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ดูอ่อนเยาว์
อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นคนสองคนยืนอยู่ข้างหน้าเธอกำลังขวางทางของเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็แข็งทื่อทันที
“ใครอ่ะ?”
ลูฟี่กระพริบตาแล้วใช้นิ้วก้อยแคะจมูก
“นามิ?!”
ลิงค์ก็ตกใจเล็กน้อยเช่นกัน และจากนั้นก็เรียกสติคืนทันที
ดูเหมือนว่าในตอนแรกของ [One Piece] นามิจะซ่อนตัวอยู่ในเรือสินค้า และเมื่ออัลบิด้ากำลังปล้นสะดม เธอก็แฝงตัวมาอยู่บนเรือลำนี้และจากนั้นก็ถือโอกาสกวาดล้างสมบัติทั้งหมดในเรือโจรสลัด
“แล้ว…”
ลิงค์ชำเลืองมองไปที่กระเป๋าเป้ใบใหญ่ที่นามิปกป้องโดยไม่รู้ตัวอยู่ข้างหลังเธอ และเขาสามารถมองเห็นแสงสีทองในกระเป๋าเป้สะพายหลังได้ลาง ๆ
“นี่จัดเตรียมไว้ให้เราอย่างดีแล้วเหรอ?!”
เขาเผชิญหน้ากับนามิผู้ระแวดระวังพร้อมจะวิ่งหนีได้ทุกเมื่อ ลิงค์หยิบเดนโคมารุไว้ในมืออย่างเงียบ ๆ อีกครั้ง
บรรยากาศในพื้นที่นั้นก็เงียบลงทันที
“เธอเป็นใคร?”
ลูฟี่เป็นคนแรกที่ทำลายความเงียบและถามขึ้น
“คือว่าฉัน…”
นามิแมวขโมยตัวน้อยได้ยินคำถามก็กลอกตา
แต่ก่อนที่เธอจะหาข้อแก้ตัวดี ๆ ได้ ลิงค์ก็ขวางเธอเสียก่อน
“เธอน่าจะเป็นโจรที่เชี่ยวชาญในการขโมยสมบัติ~”
“ขโมย? ยัยนี่อ่ะนะ?”
ลูฟี่ดึงนิ้วก้อยออกจากรูจมูก “มากิโนะบอกฉันว่าหัวขโมยเป็นคนที่น่ารำคาญมาก และนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็น”
ขณะที่เขาพูดนั้นเขาก็ยังคงหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ
“แต่ของที่เธอขโมยไปควรเป็นถ้วยรางวัลและสมบัติของเรานะ”
ลิงค์เตือนกัปตันสมองโล่งของเขา
“อะไรน๊า?! พวกเราถูกขโมยงั้นเหรอ?!”
ดวงตาของลูฟี่เบิกกว้าง และเขามองด้วยความตกใจด้วยความสงสัยเกี่ยวกับชีวิต
ลิงค์ “…มีคนอื่นไหมล่ะ?”
“งั้นเหรอ เฮ้! ยัยโจรนั่นน่ะ ส่งของที่ขโมยไปและสมบัติของเรามาซะ!”
“ไม่ ฉันต้องการมัน!”
เห็นลูฟี่ชี้นิ้วสั่งมาที่ตัวเองโดยเฉพาะเรื่องสมบัติ
นามิผู้ปกป้องสมบัติยิ่งกว่าสิ่งใดก็ปฏิเสธพร้อมแยกเขี้ยว
“ถ้าเธอไม่ส่งมา ฉันจะต่อยเธอแน่!”