กระทะเหล็กกู้โลก

ตอนที่ 35 จงตื่นขึ้นเถิดพี่น้องทั้งหลาย (ตอนแรก)

ทั้งสามคนถูกซ่งเจิงที่อยู่ในสภาพตาแดงเตะเพื่อปลุกให้ตื่นในตอนเช้า เมื่อคืนเขาไม่ได้นอน ทำให้ถุงใต้ตาของเขานั้นบวม และเกิดเป็นรอยดำรอบๆดวงตาทั้งสองข้าง

"ลุกขึ้นมาล้างหน้า พวกเราจะต้องออกเดินทางแล้ว" ซ่งเจิงเตะไปยังฉู่อี้ที่ไม่ยอมตื่นอย่างหมั่นไส้อีกสองที

"พวกเราจะไปไหน ?" ฉู่อี้จอมปัญหายอมแพ้และลุกขึ้นพลางถามออกมา

"ไปหาแมลงกลายพันธุ์ระดับต่ำกัน" ซ่งเจิงก็ใช้กระทะเหล็กผลิตน้ำสะอาดขึ้นมาให้ทุกคนได้ล้างหน้า

"ไปหาของพวกนั้นทำไมกัน ? ร่างกายของพวกมันไม่มีน้ำยาวิวัฒนาการสักหน่อย ?" ลิงผอมมีสีหน้าสงสัย แม้แต่พี่ชายกุ้ยกับฉู่อี้เองก็มีสีหน้าสับสนอยู่เหมือนกัน

"ฉันจำเป็นต้องใช้มันจำนวนมาก พวกนายมีใครรู้บ้างว่ามันอยู่ที่ไหน ?" ซ่งเจิงเอ่ยปากถามออกมา เรื่องเอามาใช้ทำอะไรนั้น ไม่ใช่ว่าเขาไม่ไว้ใจพวกเขา แต่ว่านี่เป็นความลับของกระทะเหล็กยิ่งพวกเขารู้น้อยเท่าไหร่พวกเขาก็จะยิ่งปลอดภัย

"ฉันรู้ เมื่อก่อนตอนที่ออกเดินทางกับหัวหน้าเฉินแถวเขตCนั้นมีซอมบี้ชนิดหนึ่งที่เรียกว่ามดกินคน ครั้งนั้นพี่น้องของเราตายไปเป็นจำนวนมาก หากไม่ได้เป็นเพราะว่าตอนนั้นพวกเราอยู่ใกล้กับแม่น้ำ พวกเราก็คงจะตายอยู่ตรงนั้นกันหมดแล้ว" พี่ชายกุ้ยพูดออกมาอย่างหวาดกลัว

"เขตC ?" ซ่งเจิงนิ่งไปครู่หนึ่ง ซ่งเจิงตามพวกเขาออกมาได้ไม่นาน จึงไม่รู้ว่าที่แห่งนี้มีเขตอื่นๆอีก

"ด้านนอกมีพื้นที่ทั้งหมดยี่สิบเขต เรียงตามตัวอักษร มีเขตต้องห้ามอยู่สี่เขต แม้แต่มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระดับสี่ก็ยังไม่กล้าเข้าไป" ฉู่อี้อธิบาย สิ่งที่เขารู้มันละเอียดมากกว่านั้น

"เขตต้องห้ามทั้งสี่ ? อยู่ที่ไหนเหรอ ? อยู่ที่ตำแหน่งไหน ? เหตุผลที่ห้ามล่ะ ?" ซ่งเจิงถามออกมาไม่หยุด

"เขตต้องห้ามทั้งสี่แบ่งเป็น : ทะเลแห่งความตาย ป่าหมอก หุบเขาแห่งพิษและภูเขาเปลวไฟ ที่ตั้งของทั้งสี่ที่อยู่ตามขอบเขตของพื้นที่ด้านนอกนี้ แบ่งออกเป็น ทิศตะวันออก ทิศใต้ ทิศเหนือ และทิศตะวันตก ส่วนเหตุผลนั้นเป็นเพียงแค่เรื่องเล่าเท่านั้น " ฉู่อี้หยุดพูดไปชั่วครู่

"ทะเลแห่งความตายเกิดจากน้ำในทะเลนั้นมีเชื้อไวรัสอยู่ สัตว์ที่อยู่ในทะเลนั้นส่วนมากกลายเป็นซอมบี้ไปแล้ว อีกอย่างในน้ำไม่มีอากาศอยู่เลย ความหนาแน่นของน้ำค่อนข้างหนาแน่นมาก มนุษย์สายพันธุ์ใหม่นั้นแม้จะลงไปพร้อมถังออกซิเจนก็อยู่ได้เพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น"

"ป่าแห่งหมอก หลายปีมาแล้วป่าแห่งนี้ปกคลุมไปด้วยกลุ่มพิษทำให้หายใจไม่ออก พิษนั้นร้ายแรงมาก หากเป็นคนที่มีระดับต่ำกว่าระดับสามนั้นจะไม่สามารถเข้าไปได้ แต่ฉันได้ยินมาว่าที่นั่นเป็นที่เดียวในบริเวณด้านนอกนี้ที่ไม่ติดเชื้อไวรัส"

"หุบเขาแห่งพิษ ชื่อมันก็บอกอยู่แล้ว ข้างในนั้นเต็มไปด้วยก๊าซพิษมาหลายปีแล้ว อีกทั้งยังมีซอมบี้ที่ติดเชื้อพิษอยู่เยอะ การโจมตีของพวกมันก็ค่อนข้างรุนแรง แม้แต่ระดับสามก็ยังไม่กล้าเข้าไปลึกมากนัก"

"ภูเขาเปลวไฟนั้นได้ชื่อว่าเป็นสถานที่ที่อันตรายที่สุด ข้างบนภูเขานั้นไม่ได้มีไฟเลยแม้แต่น้อย แต่ว่าหากมีคนเข้าไปก็จะโดนไฟเผาขึ้นมาอย่างน่าประหลาด ได้ยินมาว่าเมื่อก่อนมีมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระดับสี่คนหนึ่งที่มีพลังมหาศาลเข้าไปในนั้น แต่ผลที่ออกมาก็คือเขาถูกเผาตายในทันทีที่ก้าวขาเข้าไป"

{น่าสนใจ ไม้รู้ว่าหากใช้ประโยชน์จากเกี๊ยวน้ำและบะหมี่ฉางชุนแล้วจะเข้าไปยังสถานที่ทั้งสามก่อนหน้านี้ได้ไหม?} ซ่งเจิงตกอยู่ในภวังค์แห่งความคิดของตัวเอง

"เขตCอยู่ที่ไหนเหรอ ?" ซ่งเจิงเอ่ยถามไปยังพี่ชายกุ้ย เขาเคยไปที่นั่นมาแล้ว ต้องรู้ที่ตั้งของมันแน่นอน

"ที่นั่นมันอันตรายจริงๆนะ ฉันแนะนำว่าอย่าไปดีกว่า ที่นั่นมีแมลงที่เป็นซอมบี้มากมาย อีกทั้งการโจมตีของมันยังแข็งแกร่งอีกด้วย" พี่ชายกุ้ยกลืนน้ำลายสองสามครั้งเพื่อที่จะให้ซ่งเจิงเปลี่ยนความคิด

"ไม่ต้องตกใจไป เรามีมนุษย์กลายพันธุ์ระดับสามอยู่หนึ่งคนนะ ไม่อันตรายหรอก" ซ่งเจิงมองไปยังฉู่อี้ด้วยแววตามีเลศนัย

"ฉันจะเรียกเก็บเงินนะ ถ้านายใช้ฉัน !" ฉู่อี้กระโดดโวยวายไปมา เขารู้ดีว่าสายตาของซ่งเจิงหมายความว่าอะไร

"สบายใจได้ พวกเราขาดนายไปไม่ได้หรอก" ซ่งเจิงยิ้มให้ฉู่อี้ เจ้าลิงผอมและพี่ชายกุ้ยได้ยินที่ทั้งสองคนพูดแต่ไม่ได้ตอบอะไร อีกอย่างพวกเขาก็อยากจะลองดูด้วย เพราะว่าอย่างไรก็มีมนุษย์กลายพันธุ์ระดับสามอยู่ในกลุ่มคนหนึ่งอยู่แล้วอาจจะทำให้พวกเขาเดินเลาะเส้นขอบไปได้ก็ได้

"ออกเดินทาง !" ซ่งเจิงหยิบกระทะเหล็กขึ้นมาถูไปมาซ้ำๆ {ใกล้แล้ว ! อีกนิดเดียวฉันก็จะได้รับการพัฒนาแล้ว !}

ทั้งสี่คนมุ่งหน้าไปยังเขตC ระหว่างทางพวกเขาก็ได้ฆ่าซอมบี้ไปเป็นจำนวนมาก ซ่งเจิงที่ได้น้ำยาวิวัฒนาการขั้นต่ำมานั้นก็ได้ให้เจ้าลิงผอมและพี่ชายกุ้ยใช้ทั้งหมด แต่เรื่องที่แปลกคือใช้ไปแล้วยี่สิบส่วน แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถสัมผัสถึงพลังได้เลย อีกทั้งร่างกายของพวกเขายังรู้สึกไม่สบายอีกต่างหาก เหตุการณ์นี้ทำให้ซ่งเจิงไม่กล้าให้น้ำยาวิวัฒนาการกับพวกเขาใช้อีก มีเพียงฉู่อี้เท่านั้นที่เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานเขาก็ไปเช็คร่างกายให้ทั้งสองคนด้วยดวงตาที่ปรากฏแววตื่นเต้น

"ฉู่อี้ พวกเขาดูเป็นยังไงบ้าง?" ซ่งเจิงรู้เรื่องของมนุษย์สายพันธุ์ใหม่น้อยมาก เขาทำได้เพียงใช้เวลาช่วงพักผ่อนในการถามข้อมูลจากฉู่อี้

"ครั้งนี้ถือว่านายได้เจอสมบัติเลยล่ะ" แววตาของฉู่อี้ขณะที่พูดนั้นมีความตื่นเต้นสั่นไหวไปมา

"นายว่ายังไงนะ ?" ซ่งเจิงถามออกมาอย่างสงสัย

"คนธรรมดาที่อยากจะเป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่น่ะ น้ำยาวิวัฒนาการขั้นต่ำทำได้เพียงดึงร่างกายไว้เท่านั้น สิ่งที่จะทำให้พลังนั้นตื่นขึ้นมาคือความปรารถนาอันแรงกล้าของมนุษย์ที่อยู่ในช่วงเวลาของความเป็นความตาย สองสามวันมานี้แม้ว่านายจะให้พวกเขาฆ่าซอมบี้ไปจำนวนไม่น้อยแล้วก็ตาม แต่ว่าพลังพวกนั้นจะช่วยพวกเขาก็ต่อเมื่อพวกเขาอยู่ในสถานการณ์สิ้นหวัง หากยังให้พวกเขาพึ่งพี่อีกต่อไป ก็จะทำให้พลังของพวกเขานั้นตื่นขึ้นมาได้ยาก" ฉู่อี้อธิบาย

"งั้นทำไมนายไม่บอกฉันตั้งแต่แรกล่ะ ！" ซ่งเจิงโมโหขึ้นมาทันที เขาเอื้อมมือไปคว้าคอเสื้อของฉู่อี้

"อย่าพึ่งตื่นตระหนกไปสิ ฉันแค่อยากจะเห็นขีดจำกัดของพวกเขาน่ะ เราต้องรู้ก่อนว่าร่างกายของพวกเขาสามารถทนกับน้ำยาวิวัฒนาการได้แค่ไหน ยิ่งทนได้มากเท่าไหร่พลังของพวกเขาที่ตื่นขึ้นมาก็จะแข็งแกร่งมากเท่านั้น ! ตอนที่พลังของฉันตื่นครั้งก่อนก็ใช้น้ำยาไปแล้วห้าสิบส่วน พวกเราแค่ต้องประเมินพลังของพวกเขาเท่านั้น เมื่อพลังของพวกเขาตื่นขึ้นมา พลังของฉันก็ห่างไกลพวกเขาแล้ว ! ดังนั้นฉันถึงได้บอกไงว่าพี่เจอสมบัติเข้าแล้ว" ฉู่อี้ยกมือขึ้นทั้งสองข้าง แล้วยิ้มแฉ่งออกมา

"งั้นก็ดีเลย !" ซ่งเจิงรีบเปลี่ยนจากอาการโมโหเป็นดีใจทันที เขาไม่เคยคิดถึงเหตุผลนี้เลย รู้เพียงแต่ว่าพี่น้องของตัวเองจะต้องมีพลังที่ยิ่งใหญ่ ความรู้สึกดีใจทะลุออกมาจากอกผ่านแววตาของเขาอย่างเห็นได้ชัด

"แต่ว่าจะทำยังไงให้พลังของพวกเขาตื่นขึ้นมาได้ล่ะ?" ซ่งเจิงถามออกมาอีกครั้งในขณะที่กำลังใช้ความคิด

"เรื่องนี้พี่จะต้องเป็นคนใจร้ายสักหน่อย ไม่ยากเลย! ตอนนี้พวกเขาต่อสู้กับซอมบี้ขั้นต่ำอย่างคุ้นชินแล้ว ซอมบี้ระดับต่ำไม่ได้ทำให้พวกเขารู้สึกท้าทายอีกแล้ว" ฉู่อี้จ้องมองเข้าไปในตาของซ่งเจิงในขณะที่พูดออกมา

ซ่งเจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าตกลง

"มีซอมบี้ระดับหนึ่งอยู่สองตัวที่ตามพวกเรามานานแล้ว แต่ว่าเพราะสัญชาตญาณ พวกมันกลัวไฟที่อยู่บนตัวฉัน เลยไม่ยอมโจมตีสักที พวกเราต้องทำแบบนี้…" ฉู่อี้เข้าไปกระซิบที่หูของซ่งเจิง

"แบบนี้มันไม่อันตรายไปหน่อยเหรอ ถ้าหากว่าพวกเขาเกิดมีอันตรายถึงชีวิตล่ะ นายต้องยื่นมือเข้าไปช่วยนะ !" ซ่งเจิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่ก็เห็นด้วยกับคำแนะนำของฉู่อี้

"ถ้าอย่างนั้นเอาตามแผนนี้ก็แล้วกัน แต่ว่าเพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงอุบัติเหตุ พวกเราต้องกำจัดซอมบี้ระดับต่ำที่อยู่รอบๆให้หมดซะก่อน" ฉู่อี้พูดต่อ

"ดี ! เอาตามวิธีของนายก็แล้วกัน !" ซ่งเจิงกัดฟันเห็นด้วย

หากอยากจะมีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้ต่อไปจำเป็นที่ต้องพึ่งพาตัวเองให้ได้ พึ่งพากำลังของตัวเอง ! ตัวเขาเองที่ปกป้องพวกเขามาตลอดนั้นทำไม่ถูกต้อง แบบนั้นจะยิ่งทำให้พวกเขากลายเป็นดอกไม้ที่อยู่ในเรือนกระจก

หากต้องการที่จะเติบโตอย่างสวยงาม พวกเขาจำเป็นที่จะต้องได้รับการล้างบาปจากลมพายุฝนซะก่อน

{พี่น้องทั้งหลาย ! ฉันรู้ว่าพวกนายจะต้องผ่านมันไปได้ ! พลังของพวกนายจะต้องตื่นขึ้นมาอย่างแน่นอน !}

ซ่งเจิงไม่เคยสงสัยในพลังของเจ้าลิงผอมและพี่ชายกุ้ย ทันใดนั้นในใจของเขาก็มีความเชื่อมั่นเกิดขึ้น และเขาก็เชื่อใจในตัวพี่น้องของตัวเขาเองด้วย ！

{ตื่นขึ้นมาเถอะ ! พี่น้องทั้งหลาย ! พวกเรามามีชีวิตอยู่ในโลกอันสิ้นหวังนี้ไปด้วยกันเถอะ !}