กระทะเหล็กกู้โลก

ตอนที่ 33 ฉู่อี้

ฉู่อี้เปิดประตูห้องโดยสารออกไป หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเขาก็วิ่งกลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับสุนัขกลายพันธุ์ที่วิ่งตามเขาเข้ามา มันกำลังไล่ล่าเขาอย่างบ้าคลั่ง

"มาแล้ว !" ฉู่อี้ถีบประตูห้องควบคุมให้เปิดออก หลังจากนั้นด้านหลังของสุนัขกลายพันธุ์ก็ปะทะกับการระเบิดของแนวป้องกันที่ซ่งเจิงทำไว้

ซ่งเจิงงอตัวไปข้างหน้าแล้วงอเข่าในมือถือกระทะไว้ที่ด้านหน้า เขารอให้สุนัขกลายพันธุ์อ้าปากทำท่าจะกัด เมื่อถึงตอนนั้นซ่งเจิงก็จะยกกระทะเหล็กขึ้นมาบังข้างหน้าเอาไว้ เมื่อปะทะแรงอันแข็งแกร่งของมันก็ทำให้ร่างของซ่งเจิงลอยตัวขึ้นไปชนเข้ากับกระจกที่ห้องโดยสารจนกระจกแตกทันทีและทำให้ร่างกายของซ่งเจิงกระเด็นไปข้างนอก ส่วนหัวของสุนัขกลายพันธุ์นั้นดันไปติดอยู่ที่ช่องกระจก

"จุดไฟ !" ฉู่อี้โผล่ร่างออกมาจากห้องผู้โดยสาร หลังจากนั้นก็ตะโกนไปยังตำแหน่งที่เจ้าลิงผอมและพี่ชายกุ้ยยืนอยู่

ในมือของเจ้าลิงผอมและพี่ชายกุ้ยนั้นถือปืนกลที่มีควันไฟออกมาจากกระบอกปืน เสียงกระสุนที่ยิงออกมาดังขึ้นในอากาศทะลุหูของพวกเขาจนทุกคนต่างก็หูอื้อ

เมื่อลูกกระสุนทั้งสองมาถึงตำแหน่งที่จุดไฟสุนัขกลายพันธุ์ที่อยู่ในห้องผู้โดยสารก็ไม่มีการเคลื่อนไหว มันมองไปที่ฉู่อี้ที่ร่างกายของเขาลุกโชนไปด้วยไฟ แล้วฉู่อี้ก็วิ่งพุ่งตรงเข้าไปหาสุนัขกลายพันธุ์

เมื่อซ่งเจิงปีนขึ้นมายังเครื่องบิน สายตาของเขานั้นก็เย็นชาขึ้นมา เขารู้อยู่แล้วว่าฉู่อี้ตั้งใจจะใช้เขา แต่ไม่คิดว่าฉู่อี้จะกล้าให้พวกเขาทำอะไรที่อันตรายแบบนี้ เขาจึงเริ่มรู้สึกไม่ไว้ใจฉู่อี้ขึ้นมา

"ปัง !" เสียงระเบิดดังขึ้นมาอย่างรุนแรง เครื่องบินทั้งลำลุกท่วมไปด้วยเปลวไฟ หลังจากนั้นเจ้าลิงผอมและพี่ชายกุ้ยก็วิ่งหอบเอากล่องเสบียงออกมา ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรกับซ่งเจิง "บึ้ม !" เสียงเครื่องบินก็ระเบิดดังตามมา

"หมอบลง !"ซ่งเจิงดึงทั้งสองคนนั้นให้หมอบลง ไม่นานคลื่นความร้อนก็แผ่กระจายไปทั่วลอยอยู่เหนือร่างของพวกเขา เสียงดังจากระเบิดและไอความร้อนทำให้ทั้งสามคนเกือบหมดสติ

"โฮก!" เสียงร้องของสุนัขกลายพันธุ์ดังขึ้น ซ่งเจิงรีบปีนขึ้นมาดูเหตุการณ์อีกครั้ง เขาเห็นเพียงสุนัขกลายพันธุ์ที่ก่อนหน้านี้มีสี่ตัวเหลือเพียงสองตัวเท่านั้น ร่างกายของพวกมันโดนระเบิดจากเครื่องบินไปครึ่งตัวจนทำให้มันไหม้เกรียมไปครึ่งตัว

"ให้ตายเถอะ ！ฉู่อี้มันบ้าไปแล้วหรือยังไง นายไม่ได้เตือนเรื่องการหนีให้มันเหรอ! พวกเราจะได้ใช้เครื่องบินเหล่านี้เป็นที่ฝังศพให้มัน!" เจ้าลิงผอมด่าออกมาพร้อมสีหน้าโมโห พี่ชายกุ้ยที่อยู่ด้านล่างนั้นเกิดอาการกลัวไปแล้ว ทั้งร่างของเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อ

"บึ้ม !" เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง ร่างกายที่ท่วมไปด้วยเปลวไฟของฉู่อี้ยืนขึ้นมาจากซากเครื่องบิน สภาพของเขานั้นดูไม่ได้อย่างยิ่ง เขาถูกระเบิดจนแขนและขาซ้ายของเขานั้นขาด เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดที่ซึมออกมาจากเสื้อผ้า

"เจ้าเด็กนี่มันบ้าไปแล้ว ! แม้แต่ตัวเองก็ไม่สนใจ !" ใบหน้าของเจ้าลิงผอมแสดงอาการตกตะลึงจนหน้าซีด พลางจะโกนออกมาอย่างหวาดกลัว

"ซ่งเจิง ! นายลอบกัดฉัน !" ฉู่อี้ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดหันมาตะโกนใส่ซ่งเจิง

"ฉันเนี่ยนะลอบกัดนาย ? "ซ่งเจิงตะโกนกลับไปอย่างมีอารมณ์ "ตั้งแต่นายได้ยินว่าเราจะฆ่าสุนัขกลายพันธุ์ขั้นสองพวกเราก็เริ่มคำนวณและวางแผน แต่ตอนนี้มาบอกว่าฉันวางแผนลอบกัดนาย ? มันน่าตลกจริงๆ ?"

"ฉันขอถามนายหน่อยว่าในห้องควบคุมที่ระเบิดนั้น นายเป็นคนวางไว้ใช่รึเปล่า ?" สติของฉู่อี้เริ่มเลอะเลือน เมื่อรวมกับเลือดที่อาบเต็มร่างแล้ว เขาดูดุร้ายขึ้นทันตาเห็น

"ใช่ !" ซ่งเจิงไม่ปฏิเสธเขามองกลับไปยังฉู่อี้แทน

"ดี ! ดีมาก ! ไม่คิดเลยว่าชีวิตนี้ฉันจะหลงเชื่อใจนาย !" ร่างกายของฉู่อี้ยังคงมีไฟลุกท่วมอยู่ แต่ไฟนั้นมาจากร่างของสุนัขกลายพันธุ์ที่กำลังนอนตายอยู่ที่พื้นบริเวณส่วนหัวของเครื่องบิน

ซ่งเจิงรู้ได้ทันทีว่าเขากำลังคิดจะทำอะไร และก็ไม่คิดที่จะหยุด

เมื่อเขาเห็นว่าฉู่อี้เดินไปยังหัวของสุนัขกลายพันธุ์ เขาก็ใช้มือข้างขวาที่ปกคลุมไปด้วยไฟล้วงเข้าไปที่หัวของมันตรงๆ

"โฮก!" สุนัขกลายพันธุ์ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด มันนอนแน่นิ่งไปกับพื้นทันที มือขวาของฉู่อี้ก็ค่อยๆออกมาจากกะโหลกของมัน ที่แขนของเขามีของเหลวสีเขียวปกคลุมอยู่ มันคือน้ำยาวิวัฒนาการขั้นสอง

ซ่งเจิงมองไปอย่างเหม่อลอย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นน้ำยาวิวัฒนาการขั้นสอง ที่แท้มันก็มาในรูปแบบของแผลพุพองสีเขียวนี่เอง

"ฮ่าๆๆ ! ในที่สุดฉันก็ได้มันมา ! ในที่สุด ! เพียงแค่ฉันกินมันเข้าไป ฉันก็จะพัฒนาไปยังขั้นสามได้สำเร็จ เท่านี้ฉันก็จะได้กลับไปแก้แค้น !" ฉู่อี้ที่ยืนอยู่บนหัวของสุนัขกลายพันธุ์พูดออกมาอย่างบ้าคลั่ง

"พรึ่บ !" อยู่ๆ สุนัขกลายพันธุ์ที่ตายไปแล้วก็ลืมตาขึ้นมา มันใช้อุ้งเท้าด้านหน้าของมันตะปบเข้าไปที่ร่างกายของฉู่อี้ จากนั้นดวงตาของมันก็ได้ปิดลงไปอีกครั้ง และตายไปในที่สุด

ฉู่อี้ที่โดนสุนัขกลายพันธุ์ตะปบไปก็ล้มลงไปทันที และเขาก็นอนหายใจรวยรินอยู่ที่พื้น

"รู้สึกยังไงบ้าง?" ซ่งเจิงเดินไปหยุดอยู่ที่ด้านหน้าฉู่อี้ แล้วมองเขาด้วยแววตาที่เรียบเฉย

"ฉันไม่ได้ตายด้วยฝีมือนายก็พอ! ขอบคุณนายมาก ! ความจริงแล้วฉันไม่ได้จะหลอกพวกนายเลยนะ !" ใบหน้าของฉู่อี้เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ทำให้ซ่งเจิงที่กำลังจะหยิบกระทะเหล็กขึ้นมานั้นชะงักไป

"ฉันก็หวังว่านายจะไม่หลอกฉันเหมือนกันนั้นแหละ !" ซ่งเจิงไม่ได้ตอบกลับอะไร เขาเพียงแค่ใช้กระทะเหล็กดูดซับน้ำยาวิวัฒนาการเท่านั้น

{ติง ! ได้รับคำสั่ง!}

{ชำระล้าง !}

{ติง ! เนื่องจากพื้นที่ไม่พอ สำหรับการดำเนินการดูดซับพลัง ! จะให้ทำการต่อหรือไม่ ?}

{ทำต่อ !}

{การชำระล้างจำเป็นต้องใช้น้ำยาวิวัฒนาการขั้นต่ำหนึ่งร้อยส่วน หรือน้ำยาวิวัฒนาการขั้นหนึ่งสิบส่วน ต้องการดำเนินการต่อหรือไม่ ?}

{ดำเนินการต่อ ！}

{ชำระล้างเสร็จสิ้น ！น้ำยาวิวัฒนาการขั้นต่ำแปดสิบส่วนถูกเปลี่ยนเป็นน้ำยาวิวัฒนาการขั้นหนึ่งเรียบร้อยแล้ว โดยทำตามเงื่อนไขทุกประการ คุณได้รับน้ำยาวิวัฒนาการขั้นสองหนึ่งส่วน !}

ซ่งเจิงก็กรอกน้ำยาวิวัฒนาการใส่ปากของฉู่อี้ ใบหน้าของฉู่อี้ก็เปลี่ยนไปทันที สายตาที่มองมายังซ่งเจิงนั้นเปลี่ยนไปตลอดเวลา ทั้งซาบซึ้งปนสงสัย และสุดท้ายคือเรื่องของการตัดสินใจจริงๆ

"ขอบคุณ!" ฉู่อี้ที่กินน้ำยาวิวัฒนาการเข้าไปเอ่ยขอบคุณซ่งเจิงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นการขอบคุณจากใจจริง

"นายควรจะขอบคุณตัวเองที่ไม่หลอกฉันนะ" ซ่งเจิงยกมือเช็ดคราบดำที่เป็นเขม่าไฟบนหน้าของฉู่อี้แล้วยิ้มออกมา

ก่อนหน้านี้ซ่งเจิงเคยถามฉู่อี้ว่า มนุษย์สายพันธุ์ใหม่แต่ละระดับมีลักษณะต่างกันอย่างไร

ระดับหนึ่ง มีความสามารถพิเศษ ระดับที่สอง สมรรถภาพทางร่างกายเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ระดับที่สาม มีความสามารถในการรักษาตัว ระดับที่สี่ มีความสามารถในการทำลายเซลล์

ตอนนี้ร่างกายของฉู่อี้กำลังค่อยๆรักษาตัวเองอีกครั้ง เจ้าลิงผอมและพี่ชายกุ้ยก็เดินมาอยู่ข้างๆซ่งเจิง ทั้งสองคนมองภาพตรงหน้าด้วยดวงตากลมโต แม้แต่ซ่งเจิงเองก็กำลังช็อคอยู่

"ขอเพียงแค่หัวกับหัวใจยังอยู่ ก็จะเหมือนเกิดใหม่อีกครั้ง นี่เป็นพลังของระดับที่สาม" ฉู่อี้มองไปยังซ่งเจิงด้วยแววตาเปล่งประกาย

ซ่งเจิงก็ให้กระทะทำแพนเค้กจากน้ำยาวิวัฒนาการระดับต่ำที่เหลือ ส่วนฉู่อี้ที่พึ่งเกิดขึ้นมาใหม่นั้นเขาก็หยิบขึ้นมากินอย่างไม่เกรงใจทันที

"เวรเอ้ย ! นายยังมีกะจิตกะใจจะกินอีกเหรอ ! พวกเราเกือบโดนนายฆ่าตายไปแล้วนะ !" เจ้าลิงผอมพูดออกไปยังฉู่อี้อย่างไม่พอใจ

"ให้ตายเถอะ ! เจ้านั่นไม่ได้กินนายซะหน่อย !" ฉู่อี้ตอบกลับไปอย่างไม่ยอมน้อยหน้า

"ทำไม ? นายอยากมีเรื่องรึไง?" เจ้าลิงผอมถลกแขนเสื้อขึ้น และลุกขึ้นยืนทันที

"ใครกลัวกันล่ะ !" ฉู่อี้กัดแพนเค้กพลางพูดไปอย่างไม่ยอมแพ้

พูดจบทั้งสองคนก็จู่โจมกันทันที ซ่งเจิงมองไปยังทั้งคู่ในขณะที่กินแพนเค้กและดื่มน้ำตามไปด้วย เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ

"พวกนายจะทะเลาะกันจริงๆรึไง?" พี่ชายกุ้ยถามออกมาอย่างเป็นห่วง

"ต้องตีให้ตายเท่านั้นถึงจะดี ！" ซ่งเจิงยิ้มพลางมองไปยังทั้งสองคนที่กำลังแลกเปลี่ยนหมัดกันอย่างไม่ยอมใคร

"งั้นพวกเราจะทำยังไงกันต่อไป?" พี่ชายกุ้ยถาม

"อย่างแรกเลยคืออย่าพึ่งไปไหน ขอให้ฉันคิดให้ดีก่อน อยู่แถวๆนี้ฆ่าซอมบี้เพื่อจะพัฒนาเป็นระดับที่สองก่อนเถอะ ฉันทำให้พวกนายกลายเป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ได้นะ แบบนี้พวกเราจะได้มีพลังเพียงพอที่จะปกป้องตัวเองได้"

ซ่งเจิงคิดพลางพูดต่อว่า "หากอยากมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ต่อไป พลังก็เป็นสิ่งจำเป็น ตอนนี้พวกเราอ่อนแอกันเกินไป"

"แต่ว่าเรามีฉู่อี้อยู่นะ เขาเป็นถึงระดับสามแล้วด้วย ข้างนอกนี้ก็ไม่น่าจะมีศัตรูอยู่อีกแล้ว" พี่ชายกุ้ยมีสีหน้าสงสัย

"ฉันมีเรื่องที่จะให้เขาไปทำอยู่ อีกอย่างหากอยากมีชีวิตต่อไปก็ต้องพึ่งพาตัวเอง" พูดจบซ่งเจิงมองไปยังแพนเค้กที่ถูกทำลายเพราะการต่อสู้ของพวกเขา

"เวรเอ้ย! กล้าทำลายอาหารของฉันเหรอ ! ฉันจะฆ่าพวกนาย !" เสียงโวยวายของทั้งสองคนยังคงดังอย่างต่อเนื่อง