ได้ยินตู่หมิงยังคงตะโกนด่าอยู่อย่างนั้น ซ่งเจิงคิดว่าเขาเป็นพวกความจำสั้น ทำหน้าขมวดคิ้วเตรียมพร้อมจะลงมืออีกครั้ง
คิดไม่ถึงว่าเพียงแค่เขาก้าวไปข้างหน้าก้าวเดียว ตู่หมิงก็ถอยหลังไปอีกสามก้าว จ้องมองซ่งเจิงในฐานะศัตรู ในใจตู่หมิงนั้นกลัวเข้าแล้วจริงๆ! เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าหนุ่มคนนี้กัน? ปกติไม่มีปากมีเสียง ทำไมอยู่ๆก็มีพละกำลังเพิ่มขึ้นขนาดนี้? ชั่งแปลกจริงๆ! ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ! เจ้าเด็กน้อย เหอะ ฉันจะคอยดู!
“แกอย่าเข้ามา เจ้าเด็กแซ่ซ่ง ฉันเตือนแกไว้ก่อน หัวหน้าเฉินกำหนดกฎไว้แล้วในโรงแรมนี้ ถ้าแกลงมือทำร้ายฉัน แก่ไม่พ้นหัวหน้าเฉินไปได้หรอก!”
ตู่หมิงพูดเรียกร้องความชอบธรรม
คำพูดแบบนี้ก็เป็นคำพูดของหลี่หวานหรูที่พูดไปเมื่อครู่นี้ ตอนนี้กลับเป็นตู่หมิงที่พูดออกมา ชัดเจนว่าเจ้าคนนี้รู้จักหวาดกลัวแล้ว แต่ยังแกล้งทำปากแข็ง
เดิมทีหลี่หวานหรูยังคงเป็นกังวลเรื่องซ่งเจิงอยู่ แต่ตอนนี้เห็นเหตุการณ์ตรงหน้าที่เปลี่ยนเป็นแบบนี้อย่างกะทันหัน อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงหัวเราะออกมา แต่เดิมใบหน้าของเธอก็สวยงดงามอยู่แล้ว ยิ้มแบบนี้ยิ่งทำให้มีเสน่ห์มากขึ้นไปอีก จนทำให้ซ่งเจิงมองตาค้างไปเลย
ก่อนที่จะทะลุมิติเวลามา หญิงสาวแบบหลี่หวานหรูเช่นนี้ก็พบเห็นได้น้อย หญิงสาวที่สวยโดยธรรมชาติ อย่างที่รู้ว่าสังคมของเขาก่อนที่จะทะลุมิติมา ล้วนได้ชิมรสชาติจากผิวของสาวๆที่ฉีดน้ำมันเสียๆเข้าไปที่เห็นในเว็บไซต์เรียกกันว่าการฉีดโบท็อกซ์! สังคมแบบนั้นมีที่ไหนที่จะมีความสะอาดบริสุทธิ์และเป็นธรรมชาติ?
ซ่งเจิงจึงพูดตอกกลับว่า : “ตู่หมิง คุณช่างกล้าพูด คุณวิ่งเข้ามาถึงในห้องของฉัน ทั้งยังเป็นคนเริ่มลงมือก่อน อีกทั้งยังห้ามฉันไม่ให้ต่อสู้? ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปหาหัวหน้าเฉินให้พิจารณาเรื่องนี้ มาดูกันว่ามันเป็นความผิดของใครกันแน่?”
ตู่หมิงได้ยินดังนั้น มองไปที่หลี่หวานหรูและซ่งเจิงสองคนด้วยสายตาเคียดแค้น
พิจารณาดูแล้วการต่อสู้เมื่อครู่นี้ ในใจเขาเองก็คิดว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซ่งเจิง เพียงแต่จะเสียหน้าไม่ได้ ยังคงพูดอย่างหนักแน่น : “ได้ ถ้าแกมีความสามารถพาหัวหน้าเฉินมาได้ ดูซิว่าเขาจะอยู่ข้างสมาชิกทีมสำรวจ หรือว่าออกหน้าแทนผู้รอดชีวิตคนธรรมดาอย่างพวกแกสองคน!”
เมื่อพูดถึงสมาชิกทีมสำรวจ ตู่หมิงก็เพิ่มน้ำเสียงหนักแน่นขึ้น
ในเมื่อผู้รอดชีวิตหลายร้อยคนในโรงแรมนี้ มีคุณสมบัติสามารถเข้าร่วมทีมสำรวจได้ มีเพียงแค่ยี่สิบกว่าคนที่แข็งแกร่งที่สุด ดังนั้นในฐานะสมาชิกทีมสำรวจ
ตู่หมิงจังมีความรู้สึกเหนือกว่าผู้อื่น
แต่ความรู้สึกเหนือกว่านี้ ก็ถูกซ่งเจิงทำลายลงอย่างรวดเร็ว
“เอาตำแหน่งสมาชิกทีมสำรวจมากดผู้อื่นให้ต่ำลง? ขอโทษด้วยนะครับ ฉันเองก็พึ่งเข้าร่วมทีมสำรวจมาเหมือนกัน” ซ่งเจิงพูด
ตู่หมิงตกใจจนตาค้าง พร้อมพูดว่า : “เป็นไปไม่ได้! นายใช้ของอะไรต่อสู้ ทำไมถึงมีคุณสมบัติสามารถเข้าร่วมทีมสำรวจได้! จริงๆแล้วแกโกหกอยากให้ฉันตกใจเล่นใช่ไหมล่ะ?”
ในใจของเขาตอนนี้ตกใจมากจริงๆ! ดูเหมือนว่าครั้งนี้ฉันได้แตะไปโดนแผ่นเหล็กเข้าแล้ว! หรือว่าเจ้าเด็กนี้มีเส้นสายอะไร? แต่เขานั้นมีอะไรที่พึ่งพาได้ล่ะ? หรือว่ามีผู้ใหญ่ท่านไหนเป็นเพศที่3หรือป่าว?
ซ่งเจิงหมดความอดทนกับเจ้าคนนี้แล้ว พร้อมกับจ้องไปที่เขาแล้วพูดว่า : “จะโกหกหรือไม่ คุณกลับไปถามด้วยตัวเองดีกว่าว่าทำไมฉันจะเข้าร่วมทีมสำรวจไม่ได้? อย่ามัวแต่พูดจาไร้สาระให้มากความ จะกลับก็กลับไปสิ ที่นี่คือห้องของฉัน ไม่ต้อนรับให้คนแบบคุณเข้ามา”
ตู่หมิงอยากออกไปตั้งนานแล้ว แต่ได้ยินซ่งเจิงพูดแบบนี้ รีบเถียงกลับไปทันที : “ได้ งั้นข้าจะไปถามด้วยตัวเอง ถ้านายโกหกฉันละก็ ฉันจะมาจัดการคนอย่างแกให้ไม่เหลือซาก!”
เมื่อทิ้งประโยนที่ดุดันไว้ ตู่หมิงก็รีบปลีกตัวออกไปในทันที
ในตอนที่ซ่งเจิงมองเขาตรงๆเมื่อครู่นี้ ตู่หมิงรับรู้ได้ถึงความรู้สึกอันหนาวเหน็บที่รุนแรงมาก เหมือนว่ามีสัตว์กำลังจ้องมองเขาอยู่อย่างไรอย่างนั้น ทั่วทั้งร่างกายเหมือนถูกโจมตีด้วยสงครามเย็น
เขาเองก็เคยออกไปสำรวจข้างนอกอยู่สองสามครั้ง และเป็นคนที่เคยต่อสู่กับพวกซอมบี้ แต่ต่อให้เป็นร่างของพวกซอมบี้ชั้นต่ำที่สุดพวกนั้น ตู่หมิงก็ไม่เคยรู้สึกอันตรายแบบนี้มาก่อน เขาสงสัยว่าแม้กระทั่งคนอย่างซ่งเจิงอาจจะเอาชีวิตของเขาไปได้ง่ายๆเลยก็ได้!
ถ้าเกิดว่าซ่งเจิงอยากลงมือเอาชีวิตเขาจริงๆ ตู่หมิงจะมีกี่ชีวิตก็ไม่พอให้ตาย!
หลังจากรอให้ตู่หมิงเดินออกไป ซ่งเจิงก็หันไปมองที่หลี่หวานหรู ถามว่า : “เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”
หลี่หวานหรูกระพริบตา จ้องมองซ่งเจิงอย่างแปลกใจ ได้ยินคำถามนี้ก็รีบตอบกลับไปว่า : “ไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไร…..”
คิดไปคิดมา ก็อธิบายกับซ่งเจิงอีกว่า : “เมื่อครู่ตู่หมิงวิ่งมาเคาะประตู ฉันกลับคิดว่าเขามีธุระอะไร จึงเปิดประตูให้เขา คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น….โชคดีที่คุณกลับมาทันเวลา ทำให้เขารีบออกไปได้ ซ่งเจิงคุณจัดการเขาด้วยวิธีเมื่อครู่นี้คุณเรียนมาจากที่ไหนเหรอ คุณเก่งมากๆเลยล่ะ”
จริงๆไม่ต้องฟังคำอธิบายของหลี่หวานหรู ซ่งเจิงเองก็พอจะเข้าใจได้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น คนอย่างตู่หมิงเป็นพวกใช้กำลังบ้ากาม เมื่อโลกก่อนเขาเองก็เจอมาไม่น้อย
ส่วนคำถามของหลี่หวานหรู ก็ถูกเขามองข้ามไม่สนใจไปแล้ว
ซ่งเจิงเองไม่ได้ตอบ ก็ก้าวขาเข้าห้องไปแล้ว
หลี่หวานหรูมุ่ยปากแล้วก็ถามขึ้นอีก : “ใช่แล้ว ซ่งเจิง เมื่อกี้คุณพูดว่าคุณเข้าร่วมทีมสำรวจแล้ว เป็นเรื่องจริงใช่ไหมคะ?”
“ใช่ หัวหน้าเฉินตอบรับด้วยตัวเองแล้ว พรุ่งนี้เช้าตรู่ก็ต้องออกไปทำงานแล้วล่ะ” ซ่งเจิงพยักหน้ารับแล้วตอบคำถาม
หลี่หวานหรูมีสีหน้าตกใจ พูดอย่างตะกุกตะกัก : “งั้น….พรุ่งนี้คุณก็จะออกจากโรงแรมแล้ว ฉันจะทำอย่างไรต่อดี…..”
ซ่งเจิงงงไปสักพัก ยังคิดว่าหลี่หวานหรูจะให้เขารับผิดชอบอีกเหรอ เมื่อคืนนี้สองคนได้นอนร่วมเตียงเดียวกันแล้ว ถึงแม้ว่าซ่งเจิงรู้ว่าอีกฝ่ายบริสุทธิ์ใสสะอาด ไม่มีการข้ามเขตแดนรุกล้ำกัน แต่ในเวลานั้นก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาใดๆตอบกลับ ได้ยินหลี่หวานหรูพูดแบบนี้ ก็รู้สึกผิดอยู่บ้าง
ใช้หัวคิดสักพัก พูดอย่างเก้อเขินว่า : “เอ่อ…..ถ้าเกิดว่าเธออยากจะพักอยู่ห้องนี้ก็ได้นะ ฉันจะเอากุญแจไว้ที่เธอ สองสามวันนี้ถ้าเธออยากจะมา ก็มาได้”
ในเมื่อในห้องเองก็ไม่ได้มีของมีค่าอะไร นอกจากกระทะเหล็กใบนั้น นอกนั้นซ่งเจิงก็ไม่ได้สนใจอะไร
เอาบัตรห้องให้กับหลี่หวานหรู เดิมทีเขาไม่มีอะไรที่ต้องกังวลใจอยู่แล้ว
เมื่อถึงเวลาเที่ยง ซ่งเจิงและหลี่หวานหรูก็ลงไปรับอาหาร
ตอนทางที่กลับมาก็มาเจอกับพี่ชายกุ้ย พี่ชายกุ้ยจึงแนะนำเรื่องทีมสำรวจคร่าวๆให้ซ่งเจิงฟัง
ทีมสำรวจมีทั้งหมดยี่สิบกว่าคน นอกจากสมาชิกที่ดูแลจัดการแล้วทุกคนที่อยู่ในโรงแรม ทุกครั้งที่ออกไปข้างนอก มักจะมีประมาณยี่สิบคน
นอกจากหัวหน้าเฉินแล้ว ทีมสำรวจยังมีรองหัวหน้าอีกสามคน ทุกคนจะมีกลุ่มเล็กเป็นของตัวเอง ประมาณสี่คนต่อหนึ่งกลุ่ม แยกย้ายปฏิบัติการอยู่ด้านนอก
เพราะตอนที่ล่าซอมบี้ มักจะมีถนนแคบๆพวกนั้น ถ้าเกิดว่าทุกคนร่วมกลุ่มอยู่ด้วยกัน ทำให้แสดงศักยภาพได้ไม่เต็มที่ ถ้าเกิดว่ากลุ่มละสี่คน แยกย้ายกันปฏิบัติการ การดูแลกันและกันก็จะสะดวกยิ่งขึ้น อีกทั้งถ้าเกิดว่าดวงไม่ดีไปเจอฝูงซอมบี้ ก็จะไม่ถูกล้อมวงทำลายกองทัพทหารได้
ไม่เพียงแค่การรวมกลุ่มของโรงแรมฟู่คัง กลุ่มอื่นๆข้างนอกเองก็นำวิธีการนี้มาใช้อีกด้วย
เมื่อถึงต้นเดือนของทุกๆเดือน ทีมสำรวจที่รวมกลุ่มกันทุกๆกลุ่มก็จะไปรับอาหารและวัตถุดิบที่แบ่งโดยเขตด้านใน หลังจากนั้นก็ออกเดินทาง ดำเนินภารกิจทำลายล้างซอมบี้กันเหมือนอย่างเคย
