ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย
https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique
บทที่ 248 – รองเท้าระดับที่ 1 คงจะมีแต่หญิงสาวเท่านั้นที่เหมาะสมในการใช้งานมัน
หลังจากที่พลังปราณเคล็ดวิชากายาบรรพกาลภายในระฆังได้หมดลง ชิงสุ่ยและพยายามเรียนรู้ระฆังนี้อีกครั้ง แต่ช่างน่าเสียดายที่ในครั้งนี้มันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เขาได้ใช้เวลาไปถึง 12 วันภายใต้ดินแดนห้วงมิติ เหลือเพียงอีก 3 วัน ก่อนที่เขาจะถูกขับออกจากดินแดน ชิงสุ่ยมองดูอุปกรณ์ในการหล่อหลอมที่เขาได้มาทั้ง เขาก็ได้ตัดสินใจที่จะย้ายมันไปไว้ในร้านช่างตีเหล็ก
หลังจากที่ชิงสุ่ยได้รับเหล็กกล้าเหมันต์ 1000 ปี เขาก็ตัดสินใจใช้วัสดุชิ้นนี้ในการทำรองเท้า เขาใช้โลหะและกระดูกของสัตว์อสูรในการทำเป็นโครงของรองเท้า ใช้หนังและขนสัตว์ในการตกแต่งพื้นผิวโดยรอบ และใช้เหล็กกล้าเหมันต์ 1000 ปีในการทำเป็นฐานสำหรับรองเท้า เพื่อเป็นเครื่องบ่งบอกว่าผู้ที่จะใช้มันได้นั้นจะต้องอยู่ระดับไม่ต่ำกว่าขั้นเทวะเซียนเทียน เพราะถ้าหากผู้ที่อยู่ในระดับต่ำกว่าเทวะเซียนเทียนจะมิอาจทนรับพลังปราณแห่งหนาวเหน็บที่แสนน่ากลัวของเหล็กกล้าเหมันต์ 1000 ปีได้
ในตอนนี้ ชิงสุ่ยตัดสินใจที่จะสร้างกระบี่ยาวชนิดใหม่ มันเป็นกระบี่เสี้ยวมรกตยาวประมาณ 3 ฟุต ภายในดินแดนห้วงมิติ ชิงสุ่ยกุ้งเน้นทุกอย่างไปในการหลอม เขาปล่อยให้ค้อนเคลื่อนไหวไปตามธรรมชาติอย่างสมบูรณ์แบบ เสียงการกระแทกของค้อนที่คมชัดดังกึกก้องไปทั่วอาณาบริเวณ
เมื่อการกระแทกครั้งที่ 1000 เสร็จสิ้น แสงสีทองจางๆก็เป็นประกาย ชิงสุ่ยก็เริ่มใช้เนตรสวรรค์ในการมองดูคุณสมบัติอีกครั้ง แต่เขาก็ต้องผิดหวัง เพราะคุณภาพของมันนั้นไม่ได้แตกต่างอะไรกับศาสตราวุธที่เขาได้ทํามาก่อนหน้านี้เลย
แต่ชิงสุ่ยก็ยังคงพยายามสร้างกระบี่เสี้ยวมรกตเล่นที่ 2 ออกมา แม้ว่าเขาจะผิดหวัง แต่เขาก็ไม่ใส่ใจกับความรู้สึกเหล่านั้น เขายังคงจดจ่ออยู่กับการสร้างสรรค์โลหะโดยไม่คิดสิ่งใด เมื่อเข้าสู่สภาวะที่น่าพิศวง จิตใจและการเคลื่อนไหวของร่างกายรวมเป็นหนึ่ง ทุกอย่างมุ่งเน้นไปที่การเคลื่อนไหวของกำมือ เมื่อปราศจากความคาดหวังและความกดดัน ความคิดของเขาดังเมฆที่ล่องลอย ความคิดที่เลือนลางจนมิอาจจะจำได้แม้แต่จำนวนครั้งในการกระแทกของค้อน
ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่อึดใจ แสงสว่างวาบที่คุ้นเคยก็ปรากฏ มันเป็นดั่งแสงไฟที่คอยปลุกสติของชิงสุ่ย เมื่อพิจารณาจากกระบี่ที่ถูกสร้างขึ้นจะเสร็จสิ้น เขาก็พบว่ามันเป็นของที่ดีกว่าครั้งแรก ชิงสุ่ยจึงได้เปิดใช้เนตรสวรรค์ของเขาในการตรวจสอบในทันที
ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 120 หน่วย ความทนทานเพิ่มขึ้น 30 หน่วย ความว่องไวเพิ่มขึ้น 30 หน่วย!!!
"ฮ่าๆๆๆ ศาสตราวุธระดับ 1!!!"ชิงสุ่ย เต็มไปด้วยความปลื้มปิติยินดี ในที่สุดเขาก็สร้างมันสำเร็จ
เพียงแค่ตวัดกระบี่ ชิงสุ่ยรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้น 1000 จิน และความเร็วที่เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
กระบี่ยาว 3 ฟุต และกว้างประมาณ 3 นิ้ว มันมีน้ำหนักเพียง 20 จินเท่านั้น!!
ชิงสุ่ยนึกย้อนเปรียบเทียบการหลอมกระบี่ในแต่ละครั้งก่อนหน้านี้ และคิดย้อนกลับไปถึงการหลอมกระบี่ระดับที่ 1 ได้สำเร็จในครั้งแรก มันอาจเป็นเพราะการที่เขาเข้าสู่สภาวะพิศวง "ลืมเลือนทุกสิ่งทุกอย่าง" เป็นส่วนที่ทำให้เขาสร้างมันได้สำเร็จ?
หลังจากได้พักผ่อน ชิงสุ่ยก็กลับหล่อหลอมกระบี่เพิ่มอีก 2 เล่ม ซึ่งประสิทธิภาพของมันนั้นไม่ต่างจากกระบี่ที่ถูกขาออกไปวันก่อนเลย
ชิงสุ่ยพรรคการสร้างอาวุธไว้ชั่วคราวและตัดสินใจสร้างรองเท้าเนื่องจากเขามีอุปกรณ์ทุกอย่างที่จำเป็น
การสร้างรองเท้าน้ำแตกต่างจากการหลอมอาวุธ สำหรับพื้นผิวด้านล่างของรองเท้า ชิงสุ่ยเลือกใช้วัสดุที่ใช้ในการหลอมในการสร้างฐาน ด้วยความชำนาญจากเคล็ดวิชาค้อนพันกัมปนาท เขาจึงจัดการกระแทกค้อนไปถึง 1005 คลัง สำหรับโครงร่างของรองเท้า ชิงสุ่ยไม่อาจใช้ค้อนในการปรับแต่งพวกมันได้ ดังนั้นเขาจึงใช้พลังปราณจากเคล็ดวิชากายาบรรพกาลผนวกกับฝ่ามือศักดิ์สิทธิ์ ในการปั้นรูปลักษณ์ของพวกมันได้อย่างสมบูรณ์
หลังจากนั้นเขาก็เคลือบผิวของรองเท้าด้วยผิวหนังของราชันอสรพิษวงแหวนทองคำและใช้เปลวเพลิงบรรพกาลในการทำให้รูปลักษณ์ของมันคงรูป และเมื่อประกอบพวกมันเข้าด้วยกัน รองเท้าก็เสร็จสิ้นกระบวนการ
ภาพรวมของรองเท้าชิ้นนี้มีความเรียบที่สม่ํ่าเสมอ ขนาดของมันนั้นเพียงพอสำหรับขนาดเท้าที่เรียวยาวของหญิงสาว เกร็ดของราชันย์อสรพิษวงแหวนทองคำส่องประกายเงางามแวววับ สีทองที่เป็นประกาย ยิ่งยกระดับความหรูหรา ช่างน่าเสียดายที่พิมพ์เขียวของมันนั้นถูกสร้างขึ้นสำหรับผู้หญิง ถ้าหากผู้ชายสวมใส่ความงามของมันคงจะลดลงไปอย่างมาก
เขาก็เริ่มใช้เนตรสวรรค์ของเขาในการตรวจสอบ เพื่อดูข้อผิดพลาดต่างๆให้แน่ชัด
ผลิตภัณฑ์ระดับที่ 1 เพิ่มความว่องไว 10 หน่วย
ชิงสุ่ยไม่คาดคิดเหมือนกันว่าแม้แต่รองเท้าก็ยังสามารถช่วยเพิ่มระดับพลังได้ เคล็ดวิชาค้อนพันกัมปนาทช่างน่ากลัวยิ่งนัก
"รองเท้าแบบนี้มันช่างเหมาะสมกับ ห่าวหยุนลิ่วลี่ จรู้ชิง สือฉิงจวงเหลือเกิน"ชิงสุ่ยคิดวิเคราะห์ก่อนตัดสินใจที่จะไม่ขายมันถ้าหากผู้ซื้อเป็นผู้ชายเนื่องจากขนาดเท้าและกลิ่นเท้าที่อาจทำให้คุณค่าของมันลดลง
แม้เขาจะเหนื่อยล้าแต่เขาก็ตัดสินใจสร้างรองเท้าอีกคู่หนึ่งเพื่อเป็นการทดสอบ
ติง!!!!!
ลักษณะและคุณสมบัติของรองเท้าคู่ที่ 2 นั้นเหมือนกันกับรองเท้าคู่แรกทุกอย่าง ภาพรอยยิ้มที่งดงามของชางห่ายหมิงเยวี่ยและห่าวหยุนลิ่วลี่ปรากฏขึ้น ซึ่งชิงหานยี่ก็เช่นกัน แม้แต่ภาพความทรงจำของการ "ฝึกฝนทวิบ่มเพาะ"ก็ปรากฏขึ้นในจิตใจของชิงสุ่ย
"นี่มันก็นานมากแล้วที่ข้าไม่ได้พบเจอพวกเธอเลย"ชิงสุ่ยถอนหายใจ
เขาเริ่มคิดถึงแม่ และสมาชิกในตระกูล รวมถึงคนอื่นโดยไม่ตั้งใจ ไม่ว่าจะเป็น หมิงเยวี่ยเก้อโหลวกับเด็กหญิงตัวน้อยอวี้ช่าง สือฉิงจวง อวี้เหอ อาจารย์เทพธิดา หลวนหลวน เหวินเหรินอูซวง และ จรู้ชิง………
การเดินทางของเขานั้นเดินทางมาอย่างยาวไกลเกินกว่าจะหันหลังกลับ แต่ถึงกระนั้นจุดหมายยังคงอีกยาวไกล ยังมีเรื่องราวมากมายที่เขาจะต้องทำ เส้นทางแห่งการฝึกตนยังคงไร้จุดจบ แม้หนทางจะเต็มไปด้วยหลุมบ่อและอันตราย ถ้าหากเขาต้องการเป็นผู้ควบคุมชะตากรรมชีวิต เขาจะต้องก้าวเดินไปต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง
หลังจากเรื่องราวทั้งหมดจบสิ้น เขาก็ออกจากดินแดนห้วงมิติและล้มตัวลงนอนบนเตียง เวลาขับเคลื่อนไปอย่างช้าๆจนเข้าสู่ความฝัน
มันเป็นคืนที่ความฝันไร้จุดจบ
ในเวลาใกล้เที่ยง ชิงสุ่ยเดินทางไปที่ร้านช่างตีเหล็กและวางอาวุธที่ถูกหลอมขึ้นมาใหม่บนชั้นวาง สำหรับอาวุธระดับที่ 1 ที่ถูกหลอมขึ้นมาทั้งหมดนั้นไม่ได้วางไว้เพื่อขาย แต่เอาไว้สำหรับการแลกเปลี่ยนเท่านั้น ซึ่งรองเท้าทั้ง 2 คู่ที่งดงามก็ถูกวางไว้บนชั้นวางเช่นกัน
รองเท้าชนิดนี้จำเป็นต้องอาศัยพลังปราณเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการใช้งานของพวกมัน ความเร็วที่เพิ่มขึ้นย่อมต้องส่งผลดีต่อตัวผู้ฝึกตน ซึ่งได้หากมีผู้ใดสามารถนำสิ่งของที่มีมูลค่าเทียบเท่ากับมันมาแลก ชิงสุ่ยก็ไม่ปฏิเสธการแลกเปลี่ยนเหล่านั้นอย่างแน่นอน
"นายท่าน รองเท้าคู่นี้ใช้สำหรับการแลกเปลี่ยนเท่านั้นหรือ?"
ชิงสุ่ยเงยหน้าขึ้น ก็พบกับหญิงสาววัยรุ่นที่แต่งงานแล้วซึ่งเธออาจจะมาจากตระกูลที่ร่ำรวย แต่ลักษณะของเธอนั้นคล้ายกับคนที่ไม่มีพลังในการบ่มเพาะใดๆเลย
"แน่นอน สำหรับการแลกเปลี่ยนเท่านั้น"ชิงสุ่ยพยักหน้าขณะที่เขากำลังดัดแปลงโครงร่างสีทองคำสำหรับรองเท้าคู่ใหม่ หญิงสาวคนนั้นยังคงยืนอยู่ที่เดิมเกือบครึ่งวันก่อนที่เธอจะจากไปอย่างไม่เต็มใจ บางทีเธออาจรู้ดีว่าตัวของเธอนั้นไม่อาจหาสิ่งของที่มีมูลค่าเทียบเท่ามาแลกเปลี่ยนได้ ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกนอกจากยอมแพ้
ผู้คนมากมายเข้ามาภายในร้านแห่งนี้ และต้องการซื้อรองเท้าคู่นั้น โดยธรรมชาติผู้ที่อยากครอบครองมันล้วนเป็นหญิงสาว บ้างก็พาสามีมาด้วย บ้างก็พาแฟนหนุ่มมาด้วย บางคนก็อ้อนวอนให้ชิงสุ่ยตั้งราคาแทนการแลกเปลี่ยน พวกเขาต่างพูดจาเรื่องราคาและต่างก็บอกว่าไม่ว่าค่าใช้จ่ายของรองเท้านี้จะเป็นเท่าไหร่พวกเขาก็พร้อมที่จะซื้อมัน
เมื่อได้ฟังคำพูดหยิ่งยโสเหล่านั้น ชิงสุ่ยยิ้มและตอบกลับเพียงคำพูดไม่กี่คำซึ่งทำให้ผู้คนเหล่านั้นถึงกลับสงบปากสงบคำในทันที
" 1 ล้านเหรียญทอง"
