เถ้าแก่ขั้นเทพ! - ตอนที่ 73-74

         เห็นได้ชัด ว่าทุกคนต่างคิดว่าเรื่องราวน่าสนุกและรับชมเป็นอย่างยิ่ง

         บางคนกระทั่งนำของขบเคี้ยวออกมารับชมลั่วฉวนลงมือ กระทั่งพูดคุยต่อกันว่าถัดจากนี้จะเป็นอย่างไรต่อ

         และข่าวคราวนี้ไม่ช้าก็แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว

         อย่างไรแล้ว จักรวรรดิเทียนชิงก็ไม่ใช่สถานที่ซึ่งผู้ฝึกตนจะก่อการได้ตามใจชอบ

         คิดใช้โอกาสนี้ลงมือเพื่อซื้อใจจักรวรรดิเทียนชิงก็ถือเป็นโอกาสอันดี!

         “พวกเราทำอย่างไรดี?” เจียงเฉิงจวินกล่าวกระซิบ

         “ยังจะทำอะไรได้? รับชมสิ!” ปู้หลี่เกื๋อกลอกตามองพร้อมกระซิบตอบ

         แม้ตัวตนคนทั้งสองสูงส่งไม่น้อย กระนั้นกับที่นี่ย่อมไม่กล้า

         สิ่งที่ควรทำตอนนี้ คือไม่ไปยุ่งเกี่ยวด้วย

         “ต้องกล่าวเลย ว่าหากชายคนนั้นลงมือต่อจี้เทียนเฮา เช่นนั้นคงไม่เหลือที่ให้หยัดยืนแล้ว”

         “เหอะเหอะ หากผู้ใดกล้ามายุ่งเกี่ยวกับสตรีข้า เช่นนั้นข้าย่อมไม่ปล่อยมันไปแน่!”

         “จุ๊จุ๊ เจ้าก็เพียงแค่ขอบเขตโชคชะตา ข้าเกรงว่าจะมีแต่ต้องคุกเข่าให้จี้เทียนเฮา!”

         “บัดซบ เจ้าไม่เชื่องั้นหรือ? เช่นนั้นตามมา! ไปยังเทือกเขาจิ่วเหยานอกเมืองแล้วข้าจะแสดงให้ได้ทราบ!”

         “ได้! ผู้ใดกลัวเกรง…”

         ฝูงชนพูดคุยไปมาก่อนจะชวนทะเลาะกันเองพลางรับชมเรื่องราวจนเกิดความวุ่นวายไปทั่ว

         ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างมองที่ลั่วฉวน พวกเขาคิดอยากได้เห็นว่าอีกฝ่ายจะทำอย่างไรกับจี้เทียนเฮา

         เมื่อจี้เทียนเฮาได้เห็นสีหน้าลั่วฉวน สีหน้าของอีกฝ่ายยังคงเฉยชา ส่วนตัวเขาได้แต่ตระหนกแตกตื่น

         “เจ้า หากล้าทำอะไรข้า เช่นนั้นจะถือเป็นศัตรูต่อจักรวรรดิเทียนชิง!”

         จนกระทั่งถึงตอนนี้ จี้เทียนเฮาก็ยังไม่ลืมที่จะกล่าววาจาข่มขู่ต่อลั่วฉวน

         “นี่เจ้ายังไม่ทราบสถานการณ์กระจ่างชัดพอหรือไร?”

         ลั่วฉวนยังคงเผยสีหน้าเฉยชาไม่แปรเปลี่ยนราวกับเป็นเช่นนี้นานนับพันปี เป็นผลให้ผู้อื่นไม่อาจคาดเดาได้ว่าภายในนั้นคิดอะไรอยู่

         จี้เทียนเฮากัดฟันแน่น ดวงตานั้นเผยความขุ่นแค้นพร้อมฟาดจี้ห้อยคอหยกที่ข้อมือลงพื้น

         ลั่วฉวนรู้สึกว่าภาพฉากช่างคุ้นตา และเขาก็ไม่คิดถอยแต่อย่างใด

         ต่อหน้ากำลังอันไร้เทียมทาน ไม่ว่าอะไรก็ไม่อาจต้านทานได้!

         ด้วยจี้หยกตกลงพื้นพร้อมแตกออก พริบตานี้จึงเกิดคลื่นที่ไม่อาจมองเห็นกระจายสู่โดยรอบ

         ทันใดนี้ ทั้งนครจิ่วเหยาจึงถูกปกคลุมด้วยออร่าชวนสะพรึง

         ค่ายอาคมคุ้มกันถูกกระตุ้นการทำงานแล้ว!

         พระราชวังหลวง

         จี้อู๋ฮุยซึ่งกำลังรวบรวมเขียนพู่กัน ขณะนี้ฝ่ามือสะท้านจนทำหมึกเป็นรอยอันไม่พึงประสงค์

         ทว่าเขาไม่ได้คิดสนใจเรื่องนี้ ดวงตานั้นจับจ้องไปยังทิศทางซึ่งภัตตาคารเซียนวิหคอมตะตั้งอยู่ และออร่าที่เป็นของเขาเองนั้นได้หลุดออกอย่างอย่างไม่อาจควบคุม

         “องค์เหนือหัวเกิดเรื่องใดขึ้น?”

         ร่างของเหล่าไป่พลันปรากฏด้านหลังจี้อู๋ฮุย

         ในดวงตานั้นเผยซึ่งความสับสน ว่าเหตุใดองค์เหนือหัวของตนที่ปกติไม่เคยมีโทสะขณะนี้จึงมีได้

         ตัวเขาแทบไม่กล้าหายใจแรงในสถานการณ์เช่นนี้

         “ค่ายอาคมนครจิ่วเหยาทำงาน!”

         จี้อู๋ฮุยสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามสะกดคลื่นโทสะภายในใจและกล่าวออก

         ขณะเสียงกล่าวคำจบ ภาพฉากภายในนครจิ่วเหยาจึงปรากฏขึ้น

         แสงสีทองขณะนี้ได้เข้าปกคลุมทั้งนครจิ่วเหยา

         นี่คือปรากฏการณ์ที่บ่งบอกถึงการเริ่มใช้งานค่ายอาคมคุ้มกัน!

         เหล่าไป่เผยอาการตื่นตกใจยามได้ทราบเรื่อง

         เป็นที่ทราบกันว่าลัญจกรหยกแห่งอาณาจักรนั้นสามารถใช้เปิดค่ายอาคมคุ้มกันของนครจิ่วเหยาได้ และลัญจกรหยกดังกล่าวก็อยู่ในมือของจี้อู๋ฮุย

         แต่ทว่า…

         เหล่าไป่นึกถึงอีกหนึ่งความเป็นไปได้

         จี้อู๋ฮุยให้ค่าผู้สืบสายเลือดตนไว้เป็นอย่างสูง ดังนั้นทุกคนจึงมีจี้ห้อยคอหยกไว้คุ้มกันชีวิต

         และวันนี้ องค์ชายสองก็ออกไปนอกพระราชวังหลวง

         เป็นไปได้ว่าที่ค่ายอาคมคุ้มกันใหญ่เปิดการทำงานขึ้น เป็นเพราะเกิดอันตรายขนาดจี้หยกถูกทำลาย…