ผมมีระบบเจ้าเมือง - บทที่ 100 ก็แค่นั้น
บทที่ 100
ก็แค่นั้น
หลี่มู่ฟาน ขมวดคิ้ว แล้วรีบหลบหลีกอย่างรวดเร็วจากนั้นได้ยินเสียง
“บึ้ม!”
ดังขึ้น สถานที่ที่เขาเคยยืนอยู่ก่อนหน้านี้ถูกสามง่ามเจาะทะลุเป็นรูขนาดใหญ่ หลังจากที่ลงมาสู่พื้น เย่เสี่ยวหยู ก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าทันที หลังจากที่โจมตีไม่โดนเขาหมุนตัวและพุ่งลงมาอีกครั้ง
“แกร๊ก!”
หลี่มู่ฟาน รีบเปลี่ยนกระสุนอย่างรวดเร็ว เงยหน้าขึ้นแล้วยิงปืนกลด้วยความเร็วสูงสุด แต่โชคร้ายที่ความแม่นยำของเขาไม่ดีนักยิ่งไปกว่านั้น เย่เสี่ยวหยู รวดเร็วมาก แล้วมันยากที่จะสร้างความเสียหายให้กับเขาด้วยปืนกล
“บึ้ม!”
เวทีประลองเป็นรูอีกครั้ง เขาเข้าใจดีว่าหากเป็นเช่นนี้ต่อไปเขาจะต้องพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย ผู้ชมบนอัฒจันทร์รู้สึกเดือดพล่านโหร้องส่งเสียงเชียร์ เย่เสี่ยวหยู
คิ้วของ หลี่มู่ฟาน ขมวดเข้าหากัน เขามองไปที่เย่เสี่ยวหยู ที่อยู่บนท้องฟ้า ดวงตาของเขาเปล่งประกายออกมา!
“ถ้าเช่นนั้นก็อย่าโทษข้าเลย!”
เมื่อเห็นว่า เย่เสี่ยวหยู กำลังเตรียมโฉบลงมาอีกครั้ง หลี่มู่ฟาน ก็สะบัดเข็มขัดใช้ระเบิด EMPอีกหลายสิบลูกเหวี่ยงไปที่ เย่เสี่ยวหยู
“ ทักษะจักจั่นลอกคราบ!”
เย่เสี่ยวหยู ที่อยู่ตรงจุดนั้นหายไป และอีกครั้งที่ระดับสูงขึ้นไปอีก เพื่อหลีกเลี่ยงระเบิด แต่ทันใดนั้นปืนกลก็ยิงอีกครั้ง
ระเบิดที่ลอยอยู่กลางอากาศถูกระเบิดออกทั้งหมด พายุแม่เหล็กไฟฟ้าขนาดใหญ่ได้กวาดไปทั่วลานประลอง สายฟ้าฟาดลงมาทำให้คนที่กำลังมองอยู่แทบเปิดตาไม่ได้
“ หลี่มู่ฟาน! เจ้ามีความสามารถแค่นี้นั่นเหรอ!”
เย่เสี่ยวหยู ตะโกนขึ้นกลางอากาศ เขาบินวนไปมาในระดับสูง พายุแม่เหล็กไฟฟ้าไม่สามารถทำอะไรเขาได้แม้แต่นิดเดียว
เขามองลงมาผ่านกระแสไฟฟ้าที่กะพริบอยู่ และพบว่า หลี่มู่ฟาน ที่อยู่ด้านล่างกำลังเดินท่าทางแปลกประหลาด ปากของเขากำลังพูดอะไรสักอย่างอยู่
ในความเป็นจริง หลี่มู่ฟาน กำลังร่ายคาถาและเข้าสู่ตำแหน่งจิตสวรรค์ ร่ายคาถาอาคมเต๋าเมฆามรกต
“เจตจำนงหลิงหยุนหนึ่งกระบี่ อสนีบาตสะท้านฟ้า!”
หลังจากท่องคาถาจบ ท้องฟ้ามืดลงเล็กน้อยสิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจจนอ้าปากค้างก็คือ มีสายฟ้าเต็มอยู่บนท้องฟ้าราวกับปลาวาฬตัวใหญ่ที่กำลังพ่นน้ำออกมา
“ไป!”
เสียงตะโกนดังขึ้น สายฟ้าขนาดเท่านิ้วมือม้วนตัวขึ้นสู่ท้องฟ้า
“ตูม!”
เสียงระเบิดดังขึ้น
เย่เสี่ยวหยู ถูกสายฟ้าฟาดใส่ทั่วร่าง เลือดสดๆไหลทะลักออกมาอย่างบ้าคลั่ง เขาร่วงลงมาราวกับว่าวสายขาด
ที่มุมของอัศจรรย์มีคนลุกขึ้นยืนแล้วตะโกนว่า “ฝ่ามือเมฆามรกต!”
“ตาย!”
ก่อนที่ทุกคนจะได้ทันตั้งตัว หลี่มู่ฟาน แหงนหน้าขึ้นฟ้าและคำรามออกมา แสงสีขาวสว่างวาบบนท้องฟ้าอันมืดมิดและเสียงฟ้าร้องก็ดังขึ้น
“บึ้ม!”
สายฟ้าตกลงมาจากฟากฟ้า มันฟาดไปที่ เย่เสี่ยวหยู อีกครั้ง!
หลังจากถูกสายฟ้าฟาด 2 ครั้งทั่วร่างของเขาปกคลุมไปด้วยควัน ผิวสีฟ้าอ่อนของเขาถูกเผาไหม้เกรียม จนไม่อาจที่จะตายได้อีก
ในขณะเดียวกันท้องฟ้ากลับมาสดใสอีกครั้ง
“ เย่เสี่ยวหยู!”
บนอัฒจันทร์มีคนกรีดร้องออกมาและตรงไปยังลานประลอง ในเวลานี้ทุกคนได้สติกลับมาและตกอยู่ในความโกลาหล
“เกิดอะไรขึ้น?”
“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
“สายฟ้ามาจากไหน?”
“สวรรค์ เย่เสี่ยวหยู ตายแล้ว!”
กลุ่มเผ่าพันธุ์ราตรีที่ล้อมศพของเย่เสี่ยวหยู มองไปที่ หลี่มู่ฟาน ด้วยความเกลียดชัง
“ฆ่าเขา!แก้แค้นให้กับเย่เสี่ยวหยู!”
ไม่รู้ว่าใครเป็นคนตะโกนออกมา เผ่าราตรีหลายสิบคนในสนามประลองต่างแสดงอาวุธออกมา ในตอนนั้นเองเงาดำหลายสิบเงาก็ปรากฏขึ้นบนลานประลองเป็นกองทัพนักล่าที่ปรากฏตัวขึ้นทันที!
นางรีบเข้าไปพยุงหลี่มู่ฟานที่หน้าซีดเผือดและถามอย่างเป็นห่วงว่า
“นายน้อยท่านไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”
หลี่มู่ฟาน ส่งปืนกลให้กับ เฮยเยว่ จากนั้นส่ายหัวเล็กน้อยและกล่าวว่า
“ช่วยข้าด้วย!”
เมื่อ เฮยเยว่ ได้ยินดังนั้นนางก็ค่อยๆพยุง หลี่มู่ฟาน เดินผ่านฝูงชนไป
เมื่อ หลี่มู่ฟาน เห็น เย่เสี่ยวหยู นอนตายและถูกเผาไหม้เกรียม เขายิ้มเยาะและกล่าวว่า
“นี่คือความตายของเจ้างั้นเหรอ?”
“เผ่าราตรีก็เป็นได้แค่นี้!”
“เจ้า!”
เผ่าราตรีรู้สึกเดือดดาลและพวกเขาเตรียมที่จะลงมือ กองกำลังนักล่าเองก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้เช่นกัน หน้าไม้ส่องแสงเย็นเยียบเตรียมพุ่งเข้าใส่เผ่าราตรี สนามประลองในตอนนี้กำลังสูญเสียการควบคุม
“ทุกคนหยุดก่อน อย่าใจร้อน!”
หลี่เฟยหยุน หยุดคนทั้งสองฝ่ายที่กำลังจะเริ่มสงคราม และกล่าวว่า
“ก่อนการประลองพวกเขาทั้งสองคนได้ลงนามสัญญาเป็นตายไว้แล้วและนี่คือผลลัพธ์ของการประลองในครั้งนี้ ไยต้องลงมือก่อเรื่องใหญ่ที่นี่ด้วยเล่า?”
เผ่าราตรีและพรรคพวกรู้ว่าการลงนามในสัญญาเป็นตายไม่ว่าจะเป็นหรือตายก็ไม่อาจแก้แค้นได้นี่เป็นกฎ
แต่ เย่เสี่ยวหยู เป็นอัจฉริยะอันดับ 1 ของเผ่า เขาตายอย่างน่าสังเวช แล้วพวกเขาจะกลืนความโกรธลงไปได้อย่างไร
“ท่านเจ้าเมืองหลี่ เผ่าพันธุ์ของข้าจะสังหารคนผู้นี้ หากวันนี้ท่านขัดขวางพวกเราอย่าหาว่าพวกเราไม่ปรานี!”
หลี่เฟยหยุน ได้ยินดังนั้นก็มีสีหน้าหม่นหมองลงทันที
“โอ้อย่างนั้นรึ? หลี่มู่ฟาน คนนี้ชนะการประลองและกลายเป็นลูกเขยของข้า แสดงว่าเผ่าราตรีต้องการที่จะเป็นศัตรูกับเมืองโกลาหลสินะ?”
“นี่…”
เผ่าราตรีวัยกลางคนที่พูดอยู่นั้นรู้สึกลังเล ในตอนนี้เผ่าพันธุ์ของเขากำลังมีสงครามกับเผ่าเอลฟ์ หากต้องเป็นศัตรูกับเมืองแห่งความโกลาหลอีก สถานการณ์อาจเปลี่ยนไป ขณะที่พวกเขาลังเลอยู่นั้นก็มีเสียงดังขึ้น
“แล้วยังไง?วันนี้ข้าจะฆ่าชายคนนี้!”
เสียงดังก้องกังวานไปทั่วลานประลอง
เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ
