แน่นอนว่า มู่จื่อหมิง ก็คือ บิดาของมู่เฉินฮ่าว
เมื่อรู้สึกถึงความกดดันในรถ คนขับจึงเอ่ยตอบอย่างระมัดระวังว่า
“ครับ เมื่ออาทิตย์ก่อนมีข่าวจากตระกูลเซี่ยว่า พวกเขาหาลูกสาวคนโตพบ และพาเธอกลับมาแล้ว”
“โทรหาเขา ถามเขาสิว่า เขาจะกลับมาเมื่อไหร่ ฉันก็อยากเห็นหน้าลูกสาวของตระกูลเซี่ยที่เพิ่งถูกพบตัวคนนั้นด้วย !”
เมื่อได้ยินข่าวนี้ ซิงเหวินจิ้งก็ยิ่งอารมณ์ไม่ดี ใบหน้าของเธอเย็นชา และนั่นทำให้คนขับรถเหงื่อแตกท่วมตัว
หลังจากโทรถามแล้ว คนขับก็ตอบว่า
“คุณผู้หญิง ตอนนี้นายน้อยอยู่ที่โรงพยาบาลมู่บนถนน XW”
“เขาไปโรงพยาบาลทำไม ?”
“สถานการณ์ยังไม่ชัดเจนนักครับ แต่คนที่โรงพยาบาลบอกว่า ตอนที่เห็นนายน้อยเข้าโรงพยาบาลมา นายน้อยกำลังอุ้มคุณหนูตระกูลเซี่ยที่เต็มไปด้วยเลือด … “
“ว่าไงนะ !”
ซิงเหวินจิ้งตกตะลึงมีเลือดออกด้วย ประโยคนี้ทำให้ซิงเหวินจิ้งหวาดกลัว ลูกสาวตระกูลเซี่ยคนนี้เป็นดาวอับโชคหรือไง ? ทำไมลูกชายของฉันถึงต้องไปโรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่รับตัวเธอมา
“กลับรถไปที่โรงพยาบาลเลย !”
“ครับ คุณผู้หญิง”
คนขับรถปาดเหงื่อ เขารีบกลับรถมุ่งตรงไปโรงพยาบาล
หลังจากที่ซิงเหวินจิ้งมาถึงโรงพยาบาลอย่างร้อนรน เธอก็รีบตรงไปที่ห้องพยาบาลโดยที่เธอเองก็ยังไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น
เวลานี้ เซี่ยฉิงกงกำลังนั่งคุยกับหมอซู หลังจากพันผ้าพันแผลเรียบร้อยแล้ว ซูเฟยก็ไปหาเสื้อคลุมยาวมาให้เซี่ยฉิงกงใส่
หากแต่เสื้อคลุมนั่นก็สั้นจนปิดได้แค่บริเวณบั้นท้ายของเซี่ยฉิงกง และนั่นทำให้เซี่ยฉิงกงรู้สึกเขินอายเล็กน้อย ทว่าเธอก็ไม่มีทางเลือกอื่น
เพราะชุดสวยแสนแพงนั่นก็ขาดจนใส่ไม่ได้อีกต่อไป
“ฉิงกง.. กลับไปแล้วอย่าให้แขนโดนน้ำนะ ไม่งั้นมันจะอักเสบง่าย และ … ให้นายน้อยเปลี่ยนผ้าพันแผลตามเวลาด้วย …”
ก่อนที่ซูเฟยจะพูดอะไรต่อ ประตูห้องปฏิบัติการทางการแพทย์ก็เปิดออกพร้อมเสียงดังโครมคราม
ซูเฟยหันไปมองผู้หญิงที่ก้าวเข้ามา เธอคือมารดาของมู่เฉินฮ่าว คุณผู้หญิงของตระกูลมู่นี่นา ?
“คุณผู้หญิง ทำไมถึงมาที่นี่ได้” ซูเฟยลุกขึ้นและยิ้ม
ซิงเหวินจิ้งไม่สนใจคำพูดของซูเฟย เธอเอ่ยถามตรง ๆ ว่า
“ลูกชายของฉันอยู่ไหน ?!”
ในสายตาของเธอ ซูเฟยเป็นเพียงหนึ่งในนักเรียนยากจนหลายพันคนที่ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลมู่ของเธอเท่านั้น
ไม่ควรค่าที่เธอจะชายตามอง และผู้หญิงคนนี้ก็ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะคุยกับเธอด้วยซ้ำ
ซูเฟยคุ้นเคยกับทัศนคติของซิงเหวินจิ้งมานานแล้ว เธอจึงเพียงแค่ตอบไปว่า มู่เฉินฮ่าวกำลังไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเท่านั้น
ก่อนที่ซูเฟยจะพูดอะไรต่อ สายตาของซิงเหวินจิ้งก็กวาดมองไปทั่วห้องอย่างเงียบ ๆ กระทั่งที่สุดก็หยุดลงที่เสื้อเชิ้ตซึ่งถูกโยนทิ้งอยู่บนพื้น เสื้อเชิ้ตที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด
เธอจำได้ว่า นี่คือเสื้อของมู่เฉินฮ่าว
ซิงเหวินจิ้งยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่า เพราะผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้ทำให้ลูกชายของเธอได้รับบาดเจ็บจนเสื้อตัวนี้เต็มไปด้วยรอยเลือด
“เธอเป็นลูกสาวที่ตระกูลเซี่ยตามจนพบ แล้วพากลับมาใช่มั้ย ? นี่ลูกชายฉันเป็นอะไรมากรึเปล่า ? เธอนี่เยี่ยมจริง ๆ เลยนะ ! ทำให้ลูกชายของฉันเลือดตกยางออกตั้งแต่ยังไม่เข้าประตูบ้านเลยงั้นหรือ ?”
ซิงเหวินจิ้งกวาดสายตาไปทั่วร่างเซี่ยฉิงกงอย่างเย็นชา เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย พร้อมกับเอ่ยถามอย่างไม่พอใจ
ทันทีที่เซี่ยฉิงกงได้ยินคำพูดของผู้หญิงคนนี้ เธอก็รู้ทันทีว่าใครกันมาอาละวาดที่นี่ ปรากฏว่าที่คุณผู้หญิงอุตส่าห์มาถึงโรงพยาบาลก็เพื่อต่อว่าต่อขานเธอสินะ ?
แต่ลูกชายของคุณดูเหมือนจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลยไม่ใช่รึ ?
เป็นแขนเธอต่างหากที่ถูกแทง ทว่าเธอก็ไม่อาจอธิบายอะไรได้ น้ำตาที่เจ็บปวดของเธอใกล้จะร่วงหล่นลงมาเต็มที
“เสื้อของนายน้อยสกปรก นายน้อยเลยไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องอื่น เขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร นายหญิงน้อยต่างหากที่ได้รับบาดเจ็บ”
ซูเฟยรีบอธิบายเมื่อเห็นซิงเหวินจิ้งเข้าใจผิด
***จบตอน พบมารดามู่เฉินฮ่าว***
